Gün Işığı ~yağhaz~

~suçlu~

"yağız niye bu kadar kızdın ki? Bu ne?"
Farah elimdeki kağıdı alıp dikkatlice baktı.
"Yüz güzeli mi? Bu kız mı? Sinanın işi. Yoksa sen böyle bir kızı yüz güzeli seçmezsin."
"Sinanı bulmam gerek."
Yalıdan çıkıp arabama bindim hemen sinanı aradım. Ama açmamıştı.
Bu çocuk beni delirticekti. Bir kerede sorumluluk sahibi olsa

Ece'den

"Olsun kime niyet kime kısmet. Ha sen olmuşsun ha ablan. Güzeller güzeli kızım benim."
Sinirle anneme baktım.
"Dimi biri olmazsa diğeri. Ha ben olmuşum ha ablam. Dimi anne!"
"Kız noluyo sana böyle. Ne güzel işte ablan oldu. Hayatımız kurtuldu. Sen ablanı mı kıskandın he. Benim güzel kızım."
Annemi itip "senin güzel kızın ben değilim artık. Bu benim hayalimdi benim. Bunu ablam yaşayamaz. "
"Kız delirdin mi sen? Bu nefret ne böyle. O ablan senin. "
"O zaman bunu bilicek. Nerde durması gerektiğini iyi bilicek!"
"Ece kızım. Sen sinirli olduğun için böyle konusuyosun. Dimi kızım."
"Çık."
"Ne? Anlamadım "
"Anne odamdan çık."
"Ece "
Onu zorla dışarıya çıkartıp kapıyı kilitledim. Elime ne geçirdiysem ordan oraya fırlattım. Gözyaşlarıma engel olamıyordum artık. Aklıma Sinan Egemen'in teklifi geldi. Kabul edicektim.
Sinan egemeni aradım. Açmıştı.
"Kabul ediyorum. Teklifini kabul ediyorum."
"Güzel. İşte böyle. Görmek istediğim buydu."
Kapattım. Şuan ne doğru ne yanlış düşünücek değildim.

Hazan'dan

Neden böyle olmuştum? O kızı yağız Egemen'in yanında görünce niye kötü olmuştum. Kalbim o kadar çok acımıştı ki. Sanki kalbime çiviler batmıştı. O an sadece aklımda o kız ve yağız egemen vardı. Ama neden? Güzelde kızdı. Sevgilisimiydi? Sanırım öyle. Sevgilisiyse bile bu beni ilgilendirmez.

"Hazan. Bekle. Hazan kime diyorum."
O kadar dalmıştım ki bana seslenen Sinan egemeni yeni fark etmiştim.
"Noldu ya? İyimisin? Kötü görünüyorsun. "
"Ben eve gidiyorum. Bişey yok. İyiyim."
"Hazan."
Diyip elimi tutmuştu. Ne yapmaya çalışıyordu anlamıyorum.
"Sen ne yapıyorsun?"
"Atarlanmadan önce beni dinle. Sana yaptığım sürprizi beğendim mi?"
"Ne sürprizi?"
"Yüz güzeli. Egemenlerin yüz güzeli oldun. Tebrikler hazan Çamkıran."
"Umrumda değil. Gitmek istiyorum. Daha büyük problemlerim var."
Daha büyük problerimmi var. Ne dıyodum ben ya.
"Neymiş onlar. Senin için hepsini ortadan kaldırırım. Sadece senin için bunu yaparım."
"Neden? Ben senin neyin oluyorum. Sadece hocanım. Spor hocan."
"Sadece hocam mı? Hazan çok güzelsin. Ama bunun farkında değilsin."
Eli yanagima gitmişti. Gözleri dudaklarima kaymıştı. Ne yapmaya çalışıyordu bu? Bana gittikçe yaklaştı.
Noluyor? Napıcaktim.

Yağız'dan

Nerdesin Sinan nerdesin! Deliricem. Nereye gidecegimide bilmiyordum. Onu hemen bulmak istiyordum. Yalıdan biraz uzaklaşmıştım. Yolumun üzerinde onları görmüştüm. Hazan ve sinanı.
"Hazan..."

Üzgünüm aslında dün atıcaktım ama yoğundum. Sorry canlarım 🖤😊