"นี่!!"
"..."
"ไม่ยอมตื่นทำไงดี"
"..."
"ตายแล้วหรือเปล่าวะ"
"..."
"ยังๆ ยังไม่ตาย" คนที่ยืนพูดอยู่คนเดียวถือวิสาสะเอานิ้วมืออังที่จมูกเพื่อเช็คให้แน่ใจว่าคนที่นอนอยู่ตรงนี้ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ และปลายนิ้วยังรู้สึกถึงความอุ่นร้อน
ฟู่!!
ค่อยโล่งใจหน่อยแต่จะทำยังไงให้ตื่นขึ้นมาได้ จินข้าหลวงใหญ่ผู้ที่ได้รับคำสั่งจากองค์ท่านให้มาคุมโอเมก้าคนนี้ยืนมองอย่างหมดปัญญาเพราะดูเหมือนว่าจะปลุกยากปลุกเย็นซะเหลือเกิน
"หรือว่าจะไม่สบาย...แล้วเราจะทำยังไง ไปรายงานท่านราชเลขาก่อนมั้ย ...จะดีหรอวะ เราควรทำให้เขาตื่นก่อนนะ งานก็ต้องทำไม่เช่นนั้นคนที่โดนหนักคือเรานะ" ยืนพูดอยู่คนเดียวไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ใจหนึ่งก็สงสารเพราะดูจากสภาพแล้วท่าทางจะอิดโรย เรื่องเมื่อวานนี้พวกเขาก็พอจะรู้มาบ้างแต่จะปล่อยให้นอนหลับก็อาจจะโดนหนักกว่านี้
ตึก...ตึก...ตึก...ตึก
เสียงฝีเท้าทำให้เขาต้องหันไปมองแต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบก้มหัวลงอย่างไว องค์ราชันที่ขึ้นมายังบนชั้นสองของโรงเลี้ยงม้าหยิบถังที่วางอยู่ใกล้ซึ่งข้างในบรรจุน้ำจนเต็มสาดใส่คนที่หลับอยู่เต็มแรง
ซ่า!!
น้ำเต็มถังถูกสาดลงบนตัวจีมินที่นอนหลับใหลอยู่จนสะดุ้งตื่น เขาสำลักน้ำเข้าไปเต็มๆ แต่นั้นไม่ได้ช่วยให้คนที่สาดใส่เห็นใจ กลับกันเขาได้ยินแต่เสียงหัวเราะหึในลำคอจากคนตรงหน้า
แค่กๆๆ..
จีมินปรับสายตาให้เห็นได้ชัดเจนขึ้นแต่มันมืดเกินกว่าจะมองเห็น ทั้งยังเรื่องเมื่อวานทำให้เขาไม่กล้าสู่หน้าใครได้
"เจ้าต้องทำงานมิใช่มานอนสบายอยู่ตรงนี้"
ฟังจากน้ำเสียงแล้วคงไม่ใช่ใคร องค์กษัตริย์คนที่ราชเลขาบอกเขาว่าไม่ได้เหี้ยมโหด และนี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่พระองค์ทำกับเขาแบบนี้ จีมินรีบลุกมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าด้วยความตื่นกลัว
YOU ARE READING
[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin
Romance"กล้าดียังไงถึงส่งโอเมก้าชั้นต่ำมาเป็นเครื่องบรรณาการข้า เอาตัวมันไปขัง" . . "เจ็บ.." เสียงแผ่วเบาเหมือนใกล้จะหมดแรง น้ำตานองหน้าเพราะความเจ็บปวด ปากอ้าค้างไร้ซึ่งเสียงกรีดร้อง 'ลูกของข้าไม่อยู่แล้ว'