[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin

นัยน์ตาสีรัตติกาล 100%

นัยน์ตาสีรัตติกาลของบุรุษหนุ่มทอดมองออกไปเบื้องหน้า ณ ยอดปราสาทที่สูงที่สุดของอาณาจักรทานาซิเอเนีย ที่แห่งนี้เขาสามารถมองเห็นบ้านเรือนประชาชนของตนได้ไกลออกไปสุดชายฝั่งทะเล

อาณาจักรอันกว้างใหญ่ไพศาลที่มีประวัติศาสตร์มาอย่างยาวนานผ่านสงครามความทุกข์ยาก ผ่านความเจริญรุ่งเรืองผันเปลี่ยนหมุนเวียนไปมาจวบจนถึงมาจนถึงปัจจุบัน

นัยน์ตาที่สะท้อนทัศนียภาพที่สวยงามนี้สื่อลึกถึงความภาคภูมิใจหรือความนักใจกันนะ

กษัตริย์หนุ่มที่ทรงขึ้นครองราชย์ทั้งที่ยังพระชนมายุเพียงสิบแปดพรรษา ต้องแบกรับภาระมากมายไว้บนบ่า กษัตริย์ที่ถูกกล่าวอ้างว่าไม่เหมาะสมเรื่องพรรษา การขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรที่ใหญ่ยิ่งนี้ต้องพิสูจน์สูจน์ตัวให้ใครหลายๆ คนได้เห็น การสู้รบ การปกครองบ้านเมืองให้อยู่ร่มเย็นเป็นสุขถึงทำได้ดีแล้วแต่ก็ยังมิสมบูรณ์ตามแบบที่พวกเขาเหล่านั้นต้องการ

จะเป็นกษัตริย์ที่สมบูรณ์ได้ต้องมีราชินีเคียงกาย

เสียงฝีเท้าเบาและสม่ำเสมอหยุดลงที่ด้านหลัง นัยน์ตาสีวอทนัลทอดมองผู้เป็นกษัตริย์ที่ตนรับใช้ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ เวลาผ่านไปไม่เพียงเนินนาน พระองค์ก็กลายมาเป็นกษัตริย์ที่ต้องแบกรับทุกอย่างเอาไว้ การแบกรับสิ่งที่ใหญ่ภายใต้แรงกดดันหล่อหลวมทำให้เป็นกษัตริย์ที่แข่งกร้าวเช่นนี้

"องค์ท่าน มาอยู่ที่นี่เอง กระหม่อมตามหาเสียตั้งนาน" กล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพและอ่อนโยน

"ตามหาข้ามีเรื่องอันใดโฮป" เมื่ออยู่ตามลำพังยศศักดิ์มิอยากมี กษัตริย์หนุ่มมักจะเอ่ยเพียงชื่อเล่นของเขาเสมอเหมือนครั้งทรงพระเยาว์

"กระหม่อมมีเรื่องอยากจะทูลถาม"

"ว่ามาสิ"

เมื่อได้รับอนุญาตแทนที่เขาจะรีบกราบทูลแต่กลับถอนหายใจออกมาก่อนเหมือนพยายามจะรวบรวมความกล้า กษัตริย์จอนหันมาพอดีก็อดเอียงคอยิ้มขำกับกิริยาของราชเลขามิได้ ก็นานๆ ทีจะได้เห็นกิริยาของราชเลขาผู้เงียมขรึมเป็นแบบนี้