จดหมายที่เจมินาสฝากทหารถูกส่งถึงกษัตริย์จอนจองกุกโดยราชเลขาส่วนพระองค์เป็นผู้นำมามอบให้
"อะไรโฮป" กษัตริย์ผู้น่าเกรงขามที่กำลังฝึกซ้อมดาบอยู่เอ่ยถามราชเลขาส่วนพระองค์ที่ยื่นจดหมายซองสีน้ำตาลมาตรงหน้าเขา โฮปเป็นราชเลขาที่เขาแต่งตั้งขึ้นโดยโฮปหรือเจรามินอฟ แกรดิสัน โฮป ไม่ใช่คนอื่นไกลเป็นคนลูกของขุนนางที่ถูกเลี้ยงดูให้เป็นเพื่อนเล่นกับกษัตริย์จอนตั้งแต่ยังเยาว์วัย เป็นทั้งพี่ เพื่อนสนิทและคนที่เขาไว้ใจ
"จดหมายพะยะค่ะ จากโอเมก้าคนนั้น" จดหมายซองเล็กสีน้ำตาลอยู่ตรงหน้า กษัตริย์หนุ่มมองมันอย่างไม่พอพระทัย
"บังอาจ กล้าดียังไงมีจดหมายมาถึงข้า"
"มิได้องค์ท่าน โอเมก้าคนนั้นบอกว่าเป็นจดหมายที่ท่านหญิงลลิซฝากมา" จอน จองกุกลดดาบลง เขายื่นมือไปรับจดหมายนั้นมาด้วยหัวใจที่เต้นรัว เพียงอ่านเนื้อความในจดหมายก็ทำให้พระโอษฐ์แย้มยิ้ม
จดหมายจากท่านหญิงลลิซมีเนื้อความถึงเขา
เขาอ่านจดหมายนี้วนไปมาอยู่หลายรอบก่อนจะเก็บมันไว้ในเสื้อ ราชเลขามองผู้เป็นนายแล้วก็คิดขึ้นในใจว่าพระองค์ทรงกำลังมีความรักหรือนี่
อีกฟากหนึ่งเจมินาสนั่งพิงหลังกับกำแพง สายตาแสนเศร้านั้นเหม่อมองไปยังเบื้องหน้าสถานที่ไหนๆ ก็ไม่ต่างกันเลย คุกใต้ดินที่นี่กับห้องใต้ดินที่โน้นมันไม่ต่างกันเลยซักนิด
"นี่ เจ้าหนู เป็นโอเมก้าหรอ ทำอะไรผิดล่ะถึงได้มาอยู่ที่นี่" เสียงชายคนหนึ่งท่าทางน่ากลัวเอ่ยถามขึ้นจีมินมองไปที่ห้องขังข้างๆ เห็นชายตัวใหญ่มีหนวดเครารุงรังกำลังมองมาที่ตน
"พวกโอเมก้าส่วนมากถูกขายให้กับซ่องไม่ใช่รึ เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ" นักโทษที่อยู่ห้องขังอีกด้านหนึ่งเอ่ยถามขึ้นอีกคน จีมินหดตัวเข้าหากันเพราะความกลัว พวกเขาน่ากลัวเกินไป สายตาที่มองมานั้นทั้งดูถูกและหื่นกระหาย
ŞİMDİ OKUDUĞUN
[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin
Romantizm"กล้าดียังไงถึงส่งโอเมก้าชั้นต่ำมาเป็นเครื่องบรรณาการข้า เอาตัวมันไปขัง" . . "เจ็บ.." เสียงแผ่วเบาเหมือนใกล้จะหมดแรง น้ำตานองหน้าเพราะความเจ็บปวด ปากอ้าค้างไร้ซึ่งเสียงกรีดร้อง 'ลูกของข้าไม่อยู่แล้ว'