"จีมิน!"
"ท่ายชาย!?" จีมินประหลาดใจเหตุใดท่านชายถึงมาอยู่ที่นี่ เมื่อวันก่อนท่านชายยังอยู่ที่ห้องไต่สวนอยู่เลย
"เจ้าปลอดภัยดี นี่เป็นเขตแดนของแคว้นคอลเลียส เพียงแค่เจ้าก้าวเข้ามาเจ้าก็จะพ้นจากอาณาจักรทานาซิเอเนียแล้ว" มือหนายืนมาหา จีมินมองท่านชายอย่างไม่เข้าใจ
"ข้ามารับเจ้า ไปอยู่ที่แผ่นดินของข้ากัน ไปอยู่ที่คอลเลียส" จีมินหันไปมองทหารของทานาซิเอเนียที่ยืนอยู่ข้างๆ ทหารคนที่ยืนคุยอะไรสักอย่างกับท่านชาย
นัยน์ตาสีรัตติกาลนั่น!
ก่อนที่จีมินจะได้เอ่ยสิ่งใดมือเล็กก็ถูกดึงให้ข้ามไปอยู่ที่แคว้นใต้แล้ว ท่านชายวีเวอร์เนสดึงเจมินาสเข้ามากอดต่อหน้าองค์ราชันผู้ที่อยู่ในคราบของนักรบแห่งทานาซิเอเนีย
หัวใจขององค์ราชันปวดหนึบไปหมดทั้งดวงเมื่อเห็นคนรักถูกคนที่รักเขาเช่นกันกอดต่อหน้าต่อตา
คนที่ปกป้องเจมินาสได้ดีกว่าเขา
คนที่จะไม่ทำให้เจมินาสเจ็บปวดดั่งเช่นเขา
"...ข้าฝากเจ้าด้วย"
"ได้ข้ารับฝาก และรับปากว่าจะดูแลให้เป็นอย่างดี แต่ถ้าท่านไม่มาเอาคืน ข้าจะยึดของฝากของท่านมาเป็นสมบัติของข้า"
"ขอบใจมาก แล้วข้าจะกลับมา"
สิ้นคำของทหารหนุ่มวีเวอร์เนสจึงจูงมือของเจมินาสไปยังรถม้าที่จอดรออยู่แล้ว เท้าเล็กเดินตามไปอย่างไม่เข้าใจสถานะการณ์รู้แต่เพียงว่าตนต้องออกจากแผ่นดินทานาซิเอเนีย และแผ่นดินที่เหยียบอยู่ตรงนี้คือคอลเลียสแคว้นของท่านชายวีเวอร์เนส และเหมือนท่านชายจะรับเขาไปอยู่ด้วย
กำลังจะก้าวขึ้นรถม้าไปแต่อยู่ๆ ก็ชะงัก จีมินหันกลับไปมองยังทหารหนุ่มคนนั้นด้วยความสงสัย และเหมือนทหารคนนั้นจะมองมาที่จีมินเช่นกัน
ВЫ ЧИТАЕТЕ
[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin
Любовные романы"กล้าดียังไงถึงส่งโอเมก้าชั้นต่ำมาเป็นเครื่องบรรณาการข้า เอาตัวมันไปขัง" . . "เจ็บ.." เสียงแผ่วเบาเหมือนใกล้จะหมดแรง น้ำตานองหน้าเพราะความเจ็บปวด ปากอ้าค้างไร้ซึ่งเสียงกรีดร้อง 'ลูกของข้าไม่อยู่แล้ว'