[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin

งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง

.
.
.
.
.

"นี่ชุดเจ้าชูก้า" ข้าหลวงจินส่งชุดสูทสำหรับงานเต้นรำให้หมอหลวงมินพร้อมกับหน้ากากขนนกสีดำที่ดูจะเหมาะกับเขาที่สุด เขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้เองและหวังว่าหมอหลวงสหายของเขาจะชอบ

"ทำไมข้าต้องไปด้วย"

"ก็เจ้าเป็นชายโสด"

"แล้วเกี่ยวอะไรกัน ข้ามิได้ไปงานเต้นรำเพื่อหาคู่ให้ตนเองเสียเมื่อไหร่ นี่มันงานเต้นรำสำหรับองค์ท่านเผื่อเจ้าจะลืม"

"ก็เจ้าจะให้เหล่าสาวงามยืนรอเต้นรำกับองค์ท่านเพียงองค์เดียวหรือไงกัน เหล่าสาวงามมีร่วมร้อย องค์ท่านไม่ขาอ่อนแรงไปก่อนรึ" ข้าหลวงจินว่า หมอหลวงมินทำเสียงจิปากอย่างไม่ชอบใจ ทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ชอบไอ้ประเพณีนี้เลยนะ

"เอาน่าชูก้า เผื่อเจ้าถูกใจสาวงามสักคนท่านลุงจะได้สะใภ้เสียที"

"ไม่จำเป็น" หมอหลวงมินตอบกลับไปอย่างเย็นชา เขายังไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก อยู่อย่างนี้ก็ดีถมไปไม่ต้องมีใครมากวนใจให้รำคาญ

"ข้าล่ะกลุ้มใจแทนท่านลุงจริงๆ แต่ก็อย่างว่าแหละนั่นมันเรื่องของเจ้า แต่ตอนนี้ไปลองชุดให้ข้าดูก่อนเผื่อมีอะไรต้องแก้ไข"

"ไม่จำเป็น" ตอบกลับมาอย่างเย็นชาอีกครั้งและมันทำให้คนที่ฟังอยู่เหลืออด

"มิน ชูก้า! มันจะไม่จำเป็นอะไรกันหนักกันหนาวะ!" ความอดทนมีขนาดเท่ามดเพียงหนึ่งตัว ข้าหลวงจินยืนเท้าสะเอวด้วยความเหลืออดเขาละเบื่อการทำตัวเย็นชาของชูก้าจริงๆ จะมาไม่จำเป็นๆ ไม่ได้

แต่ความอดทนที่มีน้อยนิดนั้นเหมือนจะเป็นผลเมื่อหมอหลวงมินค่อยๆ ลุกออกจากเก้าอี้ไปหยิบชุดนั้นมาแล้วเดินหายเข้าไปหลังฉาก สุดท้ายก็แค่เนี่ยจำเป็นโน้นนี่นั้น ไม่มีใครกล้าต่อกรกับความหัวร้อนของข้าหลวงจินได้หรอก

ข้าหลวงจินเลื่อนเก้าอี้มาใกล้เตียงของจีมินก่อนจะนั่งลงเพื่อคอยดูการแต่งตัวของหมอหลวง