[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin

พลัดพราก

ขยับกายขึ้นคร่อมร่างแน่งน้อยสายตาลิ้มลองเลียหัวหัวท้ายเท้าเป็นปวดหัวหนึบ ๆ

"แม้ยามหลับยังสวยงามเพียงนี้ ข้าคิดว่าเจ้าสวยกว่าผู้เป็นน้องสาวของเจ้าเสียด้วยซ้ำ" ขณะที่พูดมือหยาบกร้านก็ลูบไล้ลากไล่ตั้งแต่ไรผมเรื่อยมาจนถึงปลายคาง 

"กลิ่นหอมของเจ้าช่างเย้ายวนใจเสียจริง" ยกมือที่สัมเนื้อนวลขึ้นมาดมดั่งคนจิตวิตถาร แล้วสองมือนั้นก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อของจีมินออก ปลดออกอย่างใจเย็น หนึ่งเม็ด สองเม็ด สามเม็ดจนเห็นเนินอกขาว 

"อ้า! นี่มันนางฟ้าชัดๆ" ปลดเข็มขัดที่รัดเอวกางเกงออก คลายกระดุมกางเกงเพื่อปลดปล่อยส่วนที่แข็งขืน ก้มลงไปจูบซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย ลากวนลิ้นไปทั่วบริเวณ 

"อ๊า! หอม หวาน ข้าอยากจะกระแทกเข้าไปแรงๆ แล้ว" กระชากเสื้อของจีมินออกไปในคราเดียว คนถูกกระทำลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ สองมือรีบยันตัวลุกขึ้น

"เจ้าจะทำอะไร" มองคนที่อยู่ตรงหน้า ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า ส่วนท่อนล่างก็ไม่ต่างกัน เลว! พวกอัลฟ่าเป็นเหมือนกันหมด

"ทำในสิ่งที่เขาทำกับโอเมก้าไง"

"ไม่!" จีมินใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักอัลฟ่าผู้นี้ออก แล้ววิ่งออกไปทันที แต่ยังไม่ทันที่จะถึงประตูร่างบางก็ถูกกระชากอย่างแรง จีมินเซล้มลงไปกองกับพื้น ทหารชั่วย่างสามขุมเข้ามาด้วยหน้าตาที่หื่นกระหาย

"หึๆ" เสียงหัวเราะของมันดังเข้าไปในโสตประสาท จีมินถดตัวถอยหลังไปกับพื้น "คิดว่าจะไปรอดรึคุณหนู ยอมง่ายๆ จะไม่ได้ต้องเจ็บตัว"

"เจ้าทำแบบนี้ทำไม ถ้าลลิซรู้เรื่องเข้าเจ้าต้องโดนลงโทษแน่"

"คุณหนูลลิซนะรึ หึ! จะลงโทษทำไมกันก็เขาเองเป็นคนอนุญาตให้ข้าทำเช่นนี้เอง"

"อนุญาต..!"

"ใช่ ...น่าสงสารจริงนะขอรับ มีพี่น้องก็เหมือนไม่มี มีพ่อมีแม่ก็เหมือนไม่มี ทำไมพวกเขาช่างทอดทิ้งคุณหนูได้ลงคอ"