[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin

เพียงหนึ่งหยด 100%

°
°
°
°
°

ณ ปีกซ้ายสุดของตัวปราสาทธานอสซึ่งเป็นห้องทำงานของผู้ปกครองแคว้น ท่านเสนานิคาลอสนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ไม่ต่างจากบุตรชายคนโต นิโคลาสคนที่ท่านเสนาฯ ยึดถือว่าเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างที่สุด เมื่อท่านหญิงลลิซรู้ความเคลื่อนไหวและแผนการทั้งหมดของเขา

"ท่านพ่อจะใช้กำลังพลสู้กับอาณาจักรทานาซิเอเนีย ท่านพ่อคิดดีแล้วหรือค่ะ" ท่านหญิงลลิซบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลธานานาสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตำหนิแลออกไปทางดูถูก

"ต่อให้ท่านพ่อเกณฑ์คนทั้งแคว้นแลเด็กและคนชราท่านพ่อก็มิอาจสู้กำลังพลของทางอาณาจักรได้หรอกค่ะ"

"ทำไมเจ้าพูดเยี่ยงนั้นลลิซ กำลังพลของเรามีมากโขแลกลยุทธ์การศึกของพี่ชายเจ้าก็เก่งกาจเหตุผลใดจะสู้ไม่ได้"

"หึ! ท่านพี่น่ะหรือ องค์ราชันเก่งกาจเรื่องการรบทั้งยังฉลาดหลักแหลมกว่าท่านพี่เป็นหลายร้อยเท่าท่านพี่คิดอาจหาญจะไปสู้"

"ลลิซเจ้า!" นิโคลาสพุ่งขึ้นด้วยความโกรธ กล้าดียังไงถึงมาดูถูกเขา ต่อให้เป็นน้องสาวเขาก็เถอะ นิโคลาสกำหมัดแน่นด้วยความโกรธแต่โชคยังดีที่ท่านเสนาฯ อยู่ไม่ไกลรีบยกมือขึ้นห้าม ลลิซมองพี่ชายด้วยสายตาเรียบเฉย เธอไม่ได้เกรงกลัวพี่ชายแต่อย่างใดกลับกันในใจเธอคิดว่าพี่ชายเธอนั้นไม่ฉลาดเอาเสียเลย ทำตัวเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต

"ลูกไม่ได้คิดจะดูถูกกลยุทธ์การศึกของท่านพี่หรอกนะคะ แต่เวลานี้ลูกไม่เห็นสมควร ท่านจะสู้รบอย่างโดดเดี่ยวโดยไม่มีแคว้นอื่นคอยหนุนหลัง เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะศึก มีแต่จะทำให้ตนแพ้อย่างราบคาบแลประชาชนจะมาอดอยากด้วย"

"แล้วเจ้ามีความคิดที่ดีกว่านี้งั้นหรอ" นิโคลาสพูดขึ้น แต่ท่านหญิงลลิซหาตอบคำตอบของพี่ไม่เธอเลือกที่จะคุยกับผู้เป็นพ่อเสียมากกว่า