ณ ด้านหลังของพระราชวังมีชายรูปร่างเล็กสวมชุดพื้นเมืองของอาณาจักรทานาซิเอเนียยืนนิ่งอยู่กับที่เหมือนรอคอยการมาของใครบางคน ข้างๆ นั้นมีอาชาไนยตัวใหญ่สีน้ำตาลเข้มผูกอยู่ข้างกันตุ๊บ!
เสียงฝีเท้ากระโดดลงมาจากที่สูง แผ่วเบาแต่ด้วยเป็นสายลับฝีมือดีถึงจะแผ่วเบาเพียงใดเขาก็สามารถรู้ได้ถึงการมาของใครบางคน
"เจ้ามาช้าไปห้านาที" ชายผู้นั้นพูดขึ้นเขาหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตำหนิ
"ขอโทษด้วย ข้ารีบที่สุดแล้ว" ช่างต่างกันโดยสิ้นเชิงคนที่มาใหม่กล่าวขอโทษด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด เขาขอโทษคนตรงหน้าทั้งที่ความจริงแล้วตามศักดินาชายผู้นั้นต่ำกว่าเขามาก
"เร็วเข้าข้าต้องรีบไป"
มือเล็กคว้าของบางสิ่งจากในเสื้อส่งไปให้ก่อนที่มือหนาจะรับมันมาแล้วก้าวขึ้นหลังม้าไป
"เดี๋ยวก่อน!" เสียงเล็กร้องท่วงขึ้น คนที่ขึ้นไปบนหลังม้าแล้วชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ
"มีอะไร?"
"ข้ามีอีกอย่างจะฝากท่าน ช่วยนำจดหมายนี้ไปส่งให้กับท่านหญิงลลิซด้วย ให้ถึงมือท่านหญิงแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น แลกกับสิ่งนี้" ชายผู้นั้นรับจดหมายพร้อมทั้งพลอยหนึ่งถุงเล็กมาเก็บไว้ก่อนจะควบม้าออกไปโดยเร็ว ใบหน้าสวยหันมองตามหลังไปก่อนจะปีนกลับขึ้นไปบนกำแพงหลังพระราชวังอีกครั้ง
.
.
.
.
.ม้าเร็ววิ่งมาถึงเมืองธานาสในวันต่อมา ทหารยามผู้เฝ้าประตูเปิดประตูปราสาทรอให้ม้าและคนส่งข่าวเข้ามาถึงตัวปราสาท
อาชาไนยตัวใหญ่หยุดเทียบที่หน้าปราสาทเมื่อเจ้าของดึงบังเหียนเป็นสัญญาณ ขาของเขาก้าวลงมาจากหลังม้าก่อนจะวิ่งเข้าไปยังด้านในของปราสาทธานอสตรงปีกซ้ายที่ซึ่งเป็นห้องทำงานของผู้ปกครองเมือง
YOU ARE READING
[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin
Romance"กล้าดียังไงถึงส่งโอเมก้าชั้นต่ำมาเป็นเครื่องบรรณาการข้า เอาตัวมันไปขัง" . . "เจ็บ.." เสียงแผ่วเบาเหมือนใกล้จะหมดแรง น้ำตานองหน้าเพราะความเจ็บปวด ปากอ้าค้างไร้ซึ่งเสียงกรีดร้อง 'ลูกของข้าไม่อยู่แล้ว'