[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin

สองเรา

เช้าวันใหม่จีมินตื่นตั้งแต่ยังฟ้าไม่สาง จะเรียกว่าตื่นก็คงไม่ได้เพราะว่าฝันร้ายนั้นทำให้เขาก็ข่มตานอนไม่หลับเลย ประตูหน้าบ้านถูกเปิดออกลมหนาวยาวเช้าตรู่พัดบาดผิวกายแต่ก็ไม่สามารถทำลายความกระวนกระวายในใจของเขาได้ลง

กิ่งไม้ที่ตกอยู่บนพื้นถูกจีมินเก็บมาทำฟืนเสียหมด เศษใบไม้ร่วงถูกกวาดจนบริเวณบ้านสะอาดตา พื้นบ้านถูกปัดกวาดเช็ดถูจนสะอาดเอี่ยมอ่องแต่กระนั้นแล้ววีเวอร์เนสก็ยังไม่มา

จีมินร้อนใจ เขาอยากถามข่าวคราวว่าทางนั้นเป็นอย่างไรบ้างแต่เวลานี้ก็ล่วงเลยมาจนตะวันสายโด่งแล้วท่านชายวียังไม่มีวีแววว่าจะมา ยิ่งมาผิดเวลาจีมินยิ่งร้อนใจ

"ไม่! เราไม่ได้เป็นห่วงเขา เราแค่... แค่ ช่างเถิดจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็มิใช่เรื่องของเรา" จีมินพยายามสลัดความคิดนั้นออกไปจากหัวและบอกตัวเองว่าไม่ได้คิดถึงคนใจร้ายคนนั้น มือบางสะบัดผ้าคลุมเตียงเพื่อจัดให้มันเรียบตึงแต่ขณะนั้นเองมีอะไรบางอย่างปรากฎอยู่ที่กลางเตียง

กลีบกุหลาบสามกลีบร่วงหล่นลงบนพื้นเตียง กุหลาบสีแดงสดที่จีมินมักจะเห็นมันขึ้นเต็มบริเวณที่ประทับส่วนพระองค์

กุหลาบสีแดงที่ไหนก็มีได้ ...แต่ทำไมจีมินถึงรู้สึกหวิวที่หัวใจ

อยู่ๆ น้ำตาก็ร่วงหล่น ทำไมถึงต้องร้องไห้เพียงแค่เห็นกลีบกุหลาบ...

"จีมินเจ้าอยู่ที่ใด" เสียงเรียกดังมาจากในตัวบ้าน จีมินวางทุกอย่างลงมือรีบเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆก่อนสองเท้าจะรีบก้าวออกไปหาคนที่เขารอมาทั้งวัน

"ท่านชาย" เดินเข้าไปใกล้พร้อมกับรับของฝากจากท่านชายแล้วนำมันไปวางไว้ที่โต๊ะ

"ทำไมวันนี้ท่านชายมาช้า" จีมินรินชาร้อนๆ ส่งให้ท่านชายที่เดินไปนั่งรออยู่บนเก้าอี้รับแขก ชาร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมกรุ่นถูกนำมาวางไว้ตรงหน้า จีมินสังเกตใบหน้าของท่านชายที่วันนี้ดูต่างไป ทุกวันสีหน้าท่านชายจะสดใสร่าเริงแต่วันนี้ดูมีความกังวลอย่างไรชอบกล