[[ เครื่องบรรณาการกุกมิน ]] tribute tears kookmin

รสรัก 100%

เวลาย่ำรุ่ง ความหนาวเหน็บกัดกินผิวกายอันแสนบอบบาง ร่างที่เปลือยเปล่าหดตัวหาความอบอุ่นตามสัญชาตญาณ ห่อไหล่เข้าหากันพร้อมทั้งใบหน้าหวานซุกเข้าที่อกเปลือยเปล่าของคนที่นอนอยู่ข้างกัน กษัตริย์หนุ่มตวัดอ้อมแขนกอดคนข้างกายพร้อมทั้งกระชับให้แน่นขึ้น กลุ่มผมนุ่มอยู่ใต้พระหนุ คนที่ตื่นได้สักพักก้มลงมอง ก่อนที่ในใจคิดอยากจะดมกลุ่มผมที่โชยกลิ่นหอมอ่อนๆ นี่เสียจริง ไวเท่าความคิดจมูกโด่งจรดลงกลางศีรษะของจีมินที่ยังหลับใหลอยู่ในนิทรา

อืม....!

เสียงอู้อี้ในลำคอเพราะถูกรบกวน จีมินขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกถึงความปวดหนึบของร่างกายทำให้อยากจะหลับตาลงอีกครั้ง ทั้งสัมผัสอุ่นๆ นี้ด้วย

"อุ่นจัง" เสียงอู้อี้แต่ก็สามารถได้ยินชัดเจนเพราะระยะห่างเพียงแค่ผิวกายกั้น องค์ราชันหลุดยิ้มบางออกมาเมื่อได้ยินประโยคเมื่อครู่

"อุ่นดีมั้ย?"

"อืม อุ่น ....." ตอบกลับไปอย่างมิทันรู้ตัว แต่เมื่อตั้งสติได้เสียงอู้อี้ก็หยุดไปพร้อมกับร่างกายหยุกหยิกหยุดดิ้น

"ขอประทานอภัย มะ...หม่อมฉัน ...ที่หม่อมฉันก้าวล่วง" ผละตัวออกจากอ้อมกอดโดยเร็วเหมือนโดนของร้อน จีมินรีบรุดลงจากเตียงมานั่งทรุดลงที่พื้นข้างล่าง อาภรสักฝืนปกปิดร่างกายก็ไม่มีได้แต่ก้มหน้ามองพื้นเหมือนตัวเองทำผิดโทษร้ายแรง

"เจ้าจะให้ข้าอภัยเรื่องใด มานี่ลุกขึ้นมานี่" กษัตริย์จอนพูดขึ้น จีมินไม่ยอมขยับตัวได้แต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น เขาไม่กล้าจะมองหน้าองค์ท่านหรอก

ท่าทางจะไม่ลุกเสียง่ายๆ กษัตริย์จอนที่มองดูอยู่ได้แต่ยิ้มออกมากับทีท่าของคนตัวเล็ก เมื่อคืนไม่เห็นว่ายากเช่นนี้เลยนี่ ดื้ออย่างนี้เองรึ ไหนเขาต้องหาวิธีเสียแล้ว

"เจ้าชอบโป้เปลือยรึ" พูดให้อีกคนได้คิด และก็ได้ผลจีมินดึงผ้าห่มที่อยู่บนเตียงลงมาคลุมกายไว้โดยเร็วแต่ก็ไม่เร็วเท่าอีกคนที่ดึงผ้าห่มผืนนั้นไว้เช่นกัน