Town of Legends

#13

POV Noa
Na een eind lopen komen Liv en ik aan bij een groot paleis. Het is geheel van kristal en van alle gemakken voorzien. Volgens Liv is ook dit beschermd tegen niet-magische mensen. Als we ieder een kamer hebben en die hebben ingericht, drinken we wat in de bibliotheek die er is.
'Hoe komt dit er? Het is hier prachtig,' zei ik bewonderend.
'Mijn grootmoeder heeft dit gemaakt toen ze op de vlucht sloeg voor de eerste keer. Mijn moeder heeft er vroeger ook gebruik van gemaakt, maar wil er liever niet komen. Het drijft haar terug naar minder mooie herinneringen.' Ik knikte.
'Wil je weten wat we de komende tijd gaan doen?' vroeg Liv na een tijdje.
'Ja eigenlijk wel.'
'Nou je bent erg actief en lees graag. Je kan niet goed stilzitten en niets doen. Toch?' Ik knikte. 'Nou we gaan hardlopen en iets speciaals doen met boeken. Bovendien ga ik je helpen met jouw eigen verhaal. Dat komt op het einde pas aan bod, maar het zal helpen.'
'Dat klinkt goed. Nogmaals bedankt dat je me wil helpen. Dat stel ik erg op prijs.'
'Ik weet zeker dat je ons allemaal ook zal helpen als de tijd daar is. We zullen morgen beginnen. Nu eerst, kun je koken?'
'Wat? Kun je dat niet dan?'
'Niet heel goed, zelfs als ik magie gebruik gaat het mis.' Ik lachte.
'Ik kan koken. Heb je ingrediënten?'
'Daar hebben we magie voor.' Ik deed het fornuis aan en begon. Ik keek nog een keer om en lachte.

Hijgend kom ik aan bij het kristalpaleis. Liv loopt nog achter me en hijgt ook uit. We hebben zojuist een uur door de bossen gelopen met een hoog tempo.
'Man, wat ben jij snel,' hijgt Liv zodra ze daar de adem voor heeft.
'Met honkbal training deden we dit ook wel eens. Ook zo lang. Gaat het wel?'
'Ja hoor. Hoe gaat het met jou? Hielp de frisse lucht en het bewegen?' Ik dacht er even over na.
'Als ik er zo bij stilsta, ja, ja het hielp. Ik voel me veel minder gespannen.'
'Mooi zo.' Ik had er niet bij stilgestaan dat ik sporten zo erg had gemist. Honkbal had ik bijna iedere dag. Het was een manier om even alles te vergeten. Om even alleen daar aan te denken. Dat was compleet door me heen gevlogen. Dat sporten me zo'n kik gaf zoals daarnet, was ineens weg. Dat het zo'n impact kon hebben, wist ik niet. Ook al wist ik wel dat ik chagrijnig werd als ik minder sportte. Liv schonk wat thee voor me in.
'Waar denk je aan?' vroeg ze.
'Ik wist niet dat het zo lastig voor me was om niet te kunnen sporten. Dat was ik aan het overdenken.'
'Fijn dat je je dat beseft. Je zit op de goede weg. Als je me zoekt, ik ben in de bibliotheek aan het lezen. Ik raad je aan om het paleis niet te verlaten, maar ik ga je niets verbieden.'
'Oké, dank je.' Ik zuchtte. Het is stiekem toch best prettig dat er niemand telkens in mijn kielzog zit. En Liv let op me, maar laat me verder mijn eigen ding doen. Ik besluit te gaan douchen en daarna ook in de bibliotheek te gaan zitten en lezen. Wie weet wat ik er allemaal vindt.

De volgende dagen verslind ik boek na boek. Vandaag gaan Liv en ik iets speciaals doen in de bibliotheek.
'Ben je er klaar voor?' vraagt ze. Ik knik.
'Mooi. Ga zo dadelijk met je ogen gesloten langs de boekenkast en voel met de toppen van je vingers de kaften. Voel de verhalen en reizen van de boeken door je heen stromen en zie vervolgens je eigen verhaal voor je, in je hoofd. Dan, als je voelt dat je iets vindt, blijf je staan en haal je je hand van de boeken af. Wat er dan gebeurd zie je vanzelf.' Ik knikte en ging voor de kast staan. Na een diepe ademhaling begon ik met gesloten ogen te lopen. In het midden van de kast begin ik iets te voelen. Ik loop door tot iets me zegt te stoppen. Ik blijf nog even wachten en haal langzaam mijn hand van de kaften af. Ik zet een paar stappen naar achter en zie hoe een boek op me afkomt. Als ik het open sla zie ik allemaal spreuken in dezelfde vreemde taal als die ook in het boek over het dorp stond. Liv kijkt over mijn schouder naar het boek.
'Vreemd, die symbolen heb ik nog nooit gezien. Wat staat er of weet je dat niet?'
'Er staan spreuken in. Ingrediënten, gevolgen, hoe het ongedaan gemaakt kan worden, alles. Het is verdeeld in vijf secties.' Ik bekijk het boek is grondig. Dit lijkt niet alleen op het boek dat ik eerder had, dat is het ook. Hij blijft telkens terug komen. Liv zag mijn bedenkelijke gezicht.
'Wat is er?'
'Dit is de derde keer dat ik dit boek lees en dat er een andere inhoud in zit. Het wil me per keer iets vertellen. En nu heeft dat met spreuken te maken.'
'Dat maakt alles nog vreemder.' Ik dacht heel even goed na.
'Ik denk... ik denk dat het iets te maken heeft met dat visioen. Maar ik denk niet dat Meredith degene is waar we voor moeten oppassen.'
'Voor wie dan wel?'
'Voor Joey.'