YANGIN ( Töre )

Bölüm 2

Bölüm Şarkısı - Mustafa Uğur - Ölmem mi ( Töre )
Keyifli okumalar diliyorum..
Bölüm ithafı pelinyaziyo 😊

Eyşan

Aile büyükleri devreye girmişti artık bu işin sonu mutlaka birilerinin canını yakacaktı. Annem babam ve ben Metin amacının evine geçtik. Aşiret büyükleri konuşacak karar verecekti. Babam aile büyüklerinin bulunduğu odaya girdi. Verecekleri kararı merak ediyordum. Umarım düşüğüm korktuğum şey olmazdı. Onlar odada konuşurken bizde başka bir odada sessiz sakin bir şekilde bekliyorduk. Bu sessizlik bir göstergeydi aslında. Verecek oldukları karar mutlaka can yakacaktı çünkü.. İçeriye bir kadın girdi ve toplantının sona erdiğini söyledi. Annem ve ben odadan çıkıp avluda beklemeye başladık. Babam merdivenlerden inmeye başladı. Yüzü düşmüş ne yapacağını bilmez bir hali vardı. Yanıma geldi annem neye karar verdiklerini sordu.

' Hayır olsun inşallah bey. Neye karar verdiler. '

Babam başını önüne eğdi. Hemen ardından çok sessiz bir şekilde cevap verdi

' Berdel. Berdel istiyor aile büyükleri. Aksi takdirde Arslan'ı bulup cezasını kesecekler. '

Korktuğum başıma gelmişti işte. Berdel evin en büyük bekar oğul ile olurdu. Metin amcanın büyük oğlu Baran'dı aynı zamanda Demir'in ağabeysi. Bu sefer töre kurbanı ben olmuştum
Bunu nasıl yapacaktım ben.

' Baba. Bunu yapmayacaksın değil mi. '

' Kızım. Buna mecburuz. Ağabeyin ölsün ister misin sen. '

' Ağabeyim ölmesin diye beni öldürmeyi göze alıyorsun ama. Hani sen bana kıyamazdın. '

' Sen benim her şeyimsin Eyşan. Mecburuz be kızım elden bir şey gelmiyor ki. Hem belki seversin sende Baran'ı. Onun küçüklüğünü bilirim ben çok efendi çocuktur. '

Ve sevdiğim adamın ağabeyi diyemedim babama. Nasıl derdim ki ben onun kardeşi Demir'e aşığım diye. Diyemezdim. Karar çoktan verilmişti ki zaten bu saatten sonra itiraz hakkım da yoktu benim. Peki ya Baran nasıl kabul edecekti beni. Belki de onun da sevdalısı vardı. Neden böyle oluyordu. Birileri mutlu olsun diye neden hep başka canlar yanıyordu ki. Tek umudum Baran'ın bu evliliğe itiraz etmesiydi. Belki babası Metin amcayı o ikna edebilirdi vaz geçmeye.
Kararı aşiret büyükleri vermişti. Metin amca bile bir şey diyemezdi ki artık. Hayallerimde o eve gelin girmek vardı ama bu şekilde değil. Baran'la değildi. Ayni evin içerisinde nasıl kaldırdım. Eskiden uzak olduğu için alışıyordum uzaktan sevmeye. Göz görmeyince gönül katlanıyormuş meğer. Şimdi yengesi olarak girecektim o konağa. Bundan daha acısı olabilir miydi. Düşüncelerimden sıyrılarak babam cevap verdim.

' Peki baba dediğiniz gibi olsun. Evleneceğim onunla ama bir yanın hep kırık kalacak sana bilmiş ol bunu da. '

Dediğim gibi konaktan çıkıverdim. Koşa koşa ilerliyordum eve doğru. Avlunun kapısını açtım merdivenleri hızla çıkıp kendimi odama kilitledim. Töre cinayetleri hala daha vardı maalesef ki. Bunlardan biri de ben olacaktım. Töre kurbanı. Ölmemiş olmam bir şeyi değiştirmeyecekti ki. Ben evlendiğim günün gecesinde ölecektim zaten. Sevdiğim adamın abisinin karısı olduğum gün ölecektim. Bunların bir rüya olmasını o kadar çok isterdim ki ama değildi işte. Göz yaşlarım içime akıyorken dışıma vurmuştu artık. Başka bir şey gelmiyordu elimden. Ağlayarak rahatlamaya çalışıyordum. Odamın kapısı çaldığında usulca ayağa kalkarak kapıyı açtım. Gelen annemdi.