YANGIN ( Töre )

Bölüm 4

Bölüm Şarkısı: Adem Fırat - Yar ağladı ben ağladım
Keyifli okumalar dilerim...
Eyşan
3 Hafta sonra

Haftalardır düşüne düşüne bir hayli bunalmış durumdaydım. Demir ne demek istemişti bana anlamıyordum. Ben neden pişman olacaktım. Evlenme durumu için demiş olduğu kesindi ama neden pişman olacaktım. Başka bir şey ima etmiş olabilirde ben mi anlamamıştım acaba.. biraz daha düşünmeye devam edersem baygınlık geçirecektim artık zaten üç haftadır düşünüyordum. Yarın düğün vardı. Saatler kalmıştı hatta. Son bir haftadır evdeki herkes bu düğün için hazırlık yapıyordu. Benim dışımda herkesin modu yüksekti annem ve babamın bile. Elime defterimi kalemimi aldım son kez.. Evet son kez aldım. Bu gün bu defteri kilitleyecektim bir daha hiç açmamak üzere. Bu defterde benim tüm hayatım vardı neredeyse. Kendimi bildim bileli günlük tutmuştum. Tüm hüzünlerim sevinçlerim en önemlisi de aşkım sevdam vardı bu defterde. Yarından itibaren bu aşkı kalbime gömmüş olacaktım bu defterle birlikte. Zor olacaktı hatta çok zor ama yapmam gerekiyordu. Ben yarın Demir'in abisinin eşi olacaktım resmen. Her ne olursa olsun bu aşkı kimse bilmeyecek öğrenmeyecekti artık. Eğer tek bir kişi dahi öğrenirse her şey alt üst olurdu işin içinden çıkamazdım. Kalemin kapağını açarak yazmaya başladım.

Tüm geçmişimin sonuna geldik.. bana bu zamana kadar dost oldun derdimi senden başka kimseye anlatamadım. Bugün son. Elime aldığım kalemler bile derdime dayanamaz tükenirken sen hep dinledin beni. Bu satırlarda kaç kalem tükettim sayamadım bile. Bugünden sonra seni de rahat bırakacağım ama inan bana. Sende sabır taşı değilsin nihayetinde. Elbet bir gün bitecekti bu güzel yaprakların. Sen de bitmez tükenmez bir şey değilsin ki. Yarından itibaren ikimizin de esaret hayatı başlayacak biliyor musun. O yüzden bu son görüşüm beni. Bir daha ne sen beni ne de ben seni göremeyeceğiz. Hep ben anlattım sen dinledin. Bu dünyada her zaman birileri fedakarlık yapan taraf oluyormuş. Abim için ben kendimi benim için de sen kendini feda etmiş oldun. Günün birinde bu defter birinin eline geçerse belki de bu yazdıklarımı saçma bulacaktır ama bana göre öyle değil. Sen hiçbir zaman kağıt parçası olarak kalmadın benim için. Dost oldun arkadaş oldun en önemlisi de sırdaş oldun. Teşekkür ederim..

Son...  "D"

Son defa yazıp kapattım defteri sonsuza dek. Bu sefer günlüğüme yazmıştım ne yazdıysam. Bu defter benim için çok şey demekti. Cansız bir varlık olarak görmüyordum defterimi sırdaşım olarak görüyordum.
Bugün bu odadaki son gecemdi. Söylemesi çok kolay geliyordu insana ama öyle değildi. Tüm yaşantım birden bire değişecekti. Çok fazla tanımadığım bir aile benimde ailem olacaktı. Anne baba diyecektim teyze amca dediğim insanlara. Bugünden sonra beni çok daha zor günler bekliyordu. Yatakta sağa sola dönüp duruyordum bir türlü uykum gelmiyordu. Aklımda dönüp dolaşanlardan dalamıyordum uykuya. Böyle böyle kaç saate geçti bilmiyordum bile en sonunda gözlerim uykuya yenik düşmüştü. Sabah büyük bir gürültüyle gözlerimi açtım. Üzerimi değişik aşağı indim konaktakti tüm çalışanlar bir tarafa koşturuyordu. Annemi bulup yanına ilerledim

' Sabah sabah ne oldu o gürültü neydi. '

' Günaydın kızım. Salih kazanı taşırken düşürdü de ordan geldi o ses. Yemekler ateşe verildi herşey hazır son dokunuşlarla ilgileniyor tüm çalışanlar. '