YANGIN ( Töre )

Bölüm 6

Bölüm Şarkısı: Sura İskenderli - Sonu mu var.
Keyifli okumalar dilerim...
Eyşan
2 Hafta Sonra;

Günler geçiyordu ve ben artık endişelenmeye başlıyordum. Demir ortalarda gözükmüyordu  evlendiğimiz günden beri neredeydi bu adam neden gelmiyordu eve. Başına bir şey gelmiş olsa duyardık illaki. Baran Demir'in hep yaptığı şeydir bu demişti kimseye haber vermeden ortadan kaybolduğu çok olurmuş bu yüzden kendisi rahattı bu konuda. Soramıyordum da yanlış anlamaması için. Bir yandan da içimdeki sıkıntı dinmiyordu zaten sanki kötü bir şey olacaktı onun habercisiydi sıkıntım. Baran şirkete gittikten sonra odama kapanmıştım çıkmak istemiyordum. Eskiden misafir olarak geldiğim evin gelini olmak epey zor oluyordu benim için. Annemi babamı çok özlemiştim. Telefonuma gelen bildirim sesi ile irkildim. Baran mesaj atmıştı açıp okumaya başladım.

' Bugün işlerim uzun sürebilir yemeğe beni beklemeyin yiyin siz. Geç geleceğim soran olursa söylersin sen. '

Bir şey demeden Tamam yazıp gönderdim. Akşam yemeğine de az bir şey kalmıştı zaten. Yataktan doğrulup üzerime başıma çeki düzen verdikten sonra aşağı indim. Sofra çoktan hazırlanmaya başlanmıştı bile. Boş durmayarak bende yardım etmeye başladım. Ne yaparsam yapayım yine de geçmiyordu içimdeki sıkıntı. Neydi bu böyle anlam veremiyordum bir türlü. Sofra tamamen hazır olduğunda Metin baba ve Zühre anne geçip oturdu onlar oturduktan sonra bende oturdum. Metin baba hemen oğlunu sordu

' Kızım Baran aradı mı seni. Şimdiye kadar çoktan gelmiş olması lazımdı onun. '

' Şey onun işleri uzun sürecekmiş bugün. Siz beni beklemeyin yemeğe geç gelirim diye mesaj atmış. '

' İyi bakalım. Zühre hanım Demir'den ses soluk yok mu hala. Nereye gitti bu deli oğlan. '

' Bugün aradı beni. Merak etmeyelim diye aramış. Yine o dağ başına attı herhalde kendini. '

' Kaçıyormuymuş dağ. İnsan ağabeyinin düğününü bırakıp gider mi. Hep sen şımarttın onu bu kadar. Bak Baran'a o öyle mi. Çocuğun işlerden başını kaldırdığı bile yok. '

' Çocukken de öyleydi Demir biliyorsun bey. Kendi başına buyruktu hep. Demir değişmez boşver sen onu. '

' Değişir değişir. Ağabeyi evlendi sıra ona geldi artık. Sen şimdiden kısmet aratmaya başla ona da. Demir evlenip yuvasını kurmadan akıllanmayacak. '

' Emrin olur bey. '

Metin babanın sözlerinden sonra içtiğim su boğazıma takıldı öksürmeye başladım. Zühre anne sırtıma hafiften vurdu.

' Helal kızım helal. İyi misin. '

' İyi iyiyim. Birden öyle şey oldu işte. '

' Hadi afiyet olsun bakalım. '

Yemeğimizi yemeye başladık. Gerçekten bu kadar erken olmak zorunda mıydı Demir'in de evlenmesi. Ben buna nasıl dayanırdım hiç bilmiyordum ki. Aynı evin içerisinde nasıl olacaktık. Ben Demir ile aynı evin içerisinde yaşama fikrinde bile daralırken şimdi birde evleneceği kadın ile nasıl yapardım. Allahım bana güç ver. Bu yaşadıklarım çok ağırken daha ağırını kaldırabilir miydim ki. Ben bile emin değildim buna.. yemeğimiz bittikten sonra Zühre anne ve Metin babanın akşam kahvesini yapmak için mutfağa doğru ilerledim. Kahve için gerekli olan her şeyi çıkarıp tezgaha bıraktım. Ocağı yakıp hazırladığım kahveyi üzerine koyup karıştırmaya başladım. Yeterli olduktan sonra elimdeki kaşığı bırakıp beklemeye başladım. Arkamda sanki biri vardı öyle hissemiştim birden. Hızlı bir şekilde dönünce Demir ile burun buruna denk geldim.