My Bratinella princess

GAME34:

[JAXINE'S POV]

Di ako pumasok ngayon kasi nabobored ako /sigh/ tapos kagabi parang tanga sila lance pumunta sa karaoke hotel para daw icelebrate ang relasyon nila lyka at kuya haaaayss... akala mo kinasal ampeg nila eh =,= Pero may halong kaba narin ako syempre kilala ko na yan si kuya marami nagiging desperadang babae dahil sakanya.

"baby...we need to talk" natauhan ako ng kumatok si mommy. agad akong tumayo sa kama at pumuntang pintuan para pagbuksan sya. pag bukas ko ng pinto nagulat ako dahil sinampal ako ni mom .. anong?

"Why didn't you tell us everything!!" paninigaw saakin ni mom. humarap ako sakanya habang nakahawak ang isang kamay ko sa pisngi.

"Eomma, I Don't .." di ko natapos yung sasabihin ko ng ibato saakin ni mom ang tatlong pirasong coupon bond. pinulot ko yun at laking gulat ko ng mabasa ko yun....

FLASHBACK...

"Doc, anong sakit ko? May mali ba saakin?" pumasok ang doctor sa kwarto ko at nag test sya saakin saglit at biglang naging malungkot ang expression niya habang tinitignan ang isang coupon bond.

"May bukol ka sa bandang gilid ng utak mo" nagulat ako sa sinabi niya . Bukol?! tumor?! hindi pwede...

"Doc.." hindi ko natapos sasabihin ko ng magsalita sya ulit.

"But its ok. bukol lang sya. pero kailangan syang maoperahan agad or else pwede syang maging brain cancer." humagulgul ako ng iyak, di ko alam gagawin ko ayoko pa mamatay. kitang kita ko naman kanina kung gaano nagaalala si mom saakin. aalis na sana yung doctor ko ng hilain ko sya sa kamay.

"Please dont tell them..." sabi ko sakanya habang nakayuko.

"Kailangan nila malaman ang lahat baka lumala yan." sagot niya saakin.

"May onti akong ipon at im sure wala pang months makakaipon ako ng pangpaopera saakin kaya please sana doc maintindahan mo" siguro naintindihan na niya ako kasi tinap lang niya ang ulot ko at ngumit muna sya saakin bago umalis.

END OF FLASHBACK

"Bakit di mo sinabi saamin?! paano kung lumala yan?!" sabi saakin ni mom habang tuloy ang pagpatak ng mga luha sa mata niya pero may halong inis at galit sa mga mata niya.

"Mom... ayokong masyadong maging pabigat senyo! kitang kita ko naman kung paano kayo nag alala saakin sobra nung na-comatoes ako paano pa kaya pag nalaman niyo ang kalagayan ko?! mom! di ko na kaya eh... gusto ko ako naman ang kumilos para sa sarili ko! ayoko ng dumagdag sa problema na meron tayo! ayoko na isakripisyo ang sarili niyo para saakin kasi mom mas lalo lang ako mahihirapan kung nakikita ko na masyado na akong pabigat at nahihirapan kayo..." pagtapos ko magsalita humagulgul nadin ako ng iyak. totoo lahat ng sinabi ko ayokong lagi nalang nasaakin ang attensyon nila gusto ko sarili naman nila isipin nila.

"Ang mahirap sayo eh!! Mahilig kang magpanggap! mahilig kang magtago sa sarili mo! anak naging pamilya mo kami para alagaan ka! para protektahan ka! pero ikaw tong nagtutulak saamin palayo! kahit nahihirapan ka na di mo kayang sabihin di mo kayang humingi ng tulong anak.. wag mo kami isipin ng daddy mo , mahalag ka saamin di namin alam ang gagawin kung mawawala kayo saamin ng kuya mo" yinakap ako ni mommy .

---

PLEASE VOTE AND COMMENT KAMSA ~