Gdy miłość przychodzi zbyt późno [ Sasuke x Oc ]

Rozdział 15 Rzeczywistość kontra przyzwoitość

fot. Takumi 

Takumi był idealnym kompanem na złe dni. Kończyliśmy właśnie jeść, oglądając stare filmy. Skutecznie odwracał moją uwagę od czarnych myśli i nie naprowadzał na zwierzenia. Czuł, że jeśli zechcę sama mu powiem co mnie gnębi. Ja natomiast nie chciałam nikomu o tym opowiadać.

Sama chciałam zapomnieć o tym „incydencie" jak najszybciej i wrócić do normalności. Wiedziałam, że łatwe to nie będzie, ale byłam uparta. Zawsze osiągałam cel jaki sobie wyznaczyłam. Widząc, że zbliża się północ a telefon mojego przyjaciela daje o sobie znać powiedziałam:

- Mam nadzieję, że nie będziesz miał przeze mnie kłopotów w pracy...

- Żadnych... No chyba, że mnie zwolnią – wyszczerzył swoje białe zęby w moim kierunku – a wtedy będę na twoim utrzymaniu

- Pod warunkiem, że nie będziesz wchodził do kuchni i dotykał mojej nowej zastawy – zaśmiałam się lekko. Przy nim świat wyglądał bardziej kolorowo, a problemy na wyolbrzymione. Po chwili jednak zapytał:

- A ty kiedy wracasz do pracy?

- Za dwa dni... - odparłam, ciesząc się, że nie muszę tam iść od razu. Po targach przysługiwała mi trzy dniowa przerwa - ale pierwsze co zrobię po powrocie to uduszę kierownika Sory. Przeklęty leń nie zdążył na samolot

Takumi po moim zdaniu troszeczkę się zmieszał...

- Co jest? – zapytałam podejrzliwie

- To trochę moja wina... - przyznał

- Jak to...? – nie miałam pojęcia jakim cudem mógł się do tego przyczynić

- Przyszedł rano przed wylotem spotkać się z Eri w jej mieszkaniu... - powiedział ostrożnie

- iiii?

- I zastał tam nie tylko ją

- I co w tym dziwnego? Pamiętam, że chciała byś naprawił jej komputer – Takumi jako informatyk często jeździł do prywatnych klientów nawet o 6 rano. Nie widziałam jeszcze puenty tej opowieści

- He... Nie tylko komputerem się wtedy zająłem... - powiedział lubieżnie, przeczesując włosy

- Nie wierze.... – niczym do głupiej blondynki, dotarło do mnie z opóźnieniem

– Ją też musiałeś zaliczyć!? - miałam ochotę się zastrzelić.

Rozpaczałam po okropnym potraktowaniu przez mężczyznę moich marzeń, a tymczasem mój najlepszy przyjaciel był taki sam...

- Przestań reagować jak Sora i Vivi – wywrócił oczyma - Nic się nie poradzi, gdy miłość staje nam na drodze

- Miłość? Czyli to coś więcej niż zwykłe zaliczenie w twoim wydaniu!? – nie mogłam uwierzyć