AHALİ (2. SEZON)

SEKİZİNCİ BÖLÜM

AHALİ 2. SEZON - SEKİZİNCİ BÖLÜM

# The Chainsmokers - Don't Let Me Down ft. Daya

Şebnem masamızın yanına geldiğinde dudaklarımı birbirine bastırdım, rahatsız olmuştum ve böyle hissetmek için birden çok nedenim vardı.

Birincisi; bu kız yüzünden az daha ölüyordum.

İkincisi; bu kız yüzünden amcamın evinden erken ve apar topar ayrılmak zorunda kalmıştım.

Üçüncüsü; eski sevgilisiyle baş başa yemek yiyordum.

''Afiyet olsun,'' dedi Hakan'a bakarak, beni görmezden geliyordu.

''Şebnem artık buna bir son ver,'' dedi bıkkınlıkla.

''Neye?''

''Beni takip etmeye,'' dedi 'Başka ne olacak?' diyen bir sesle.

''Seni takip etmiyorum ki...''

''Tesadüfen mi karşılaşıyoruz yani? Buna inanacağımı düşünecek kadar aptal mısın, yoksa benim hala buna inanacak kadar aptal olduğumu mu düşünüyorsun?'' dedi Hakan sertçe.

''Seni görmek istiyorum, tamam mı? Konuşmak...'' diye savundu kendini Şebnem.

''Ama ben istemiyorum Şebnem,'' diye tersledi.

''Beni hiç mi özlemiyorsun?''

''Özlesem yanında olurdum.''

Hakan'ın cevabı bir tokat niteliğindeydi, güçlü bir tokat... Öyle ki kuvvetiyle Şebnem'in başı çevrilse şaşırmazdım.

''Özlediğinin yanında olduğun anlamına mı geliyor bu?''

Hem Hakan'ın cevap vermesini istiyor hem de vereceği yanıttan korkuyor gibi bir hali vardı.

Hakan sorusunu cevapsız bıraktı. ''Şebnem huzurla yemeğimi yemek istiyorum. Hadi git artık,'' diyerek kibarca kovdu. Kovmak ne kadar kibar olabilirse tabii...

Şebnem bir an için reddedecek gibi olsa da sonra vazgeçti. ''Pekala gidiyorum.''

Bizim olduğumuz yerden ayrıldı ve kapının yerine tuvaletlerin olduğu tarafa doğru yönelip gözden kayboldu.

''Özür dilerim,'' dedi Hakan mahcubiyetle.

''Sorun değil.'' Bu ne tamamen doğru, ne tamamen yalandı.

''Sadece az önce yaptığı şey için değil, daha önce yaptığı şeyler için de ciddi bir özür borçluyum sana.''

''Borçlu olan sen değilsin.''

Böyle söylesem de Şebnem'in af dilemesini umuyor falan değildim. Dilese ne olacaktı ki? Yaptıkları affedilebilir miydi? Ya da unutulur muydu?

O sırada söz konusu kişi tekrar ortaya çıktığında gözüm ona takıldı.

Birkaç yavaş adım atıp durdu ve elini duvara yasladı. Destek almadan ayakta duramayacak gibiydi, hiç iyi görünmüyordu.

Bunu Hakan'a söylemek için dudaklarımı aralayamadan Şebnem yere düştü.

Çıkan çat sesinin ardından müşteri ve çalışanların gürültüleriyle birlikte Hakan da restorandaki herkesin ilgisinin toplandığı yere baktı.