Domestic

《18》

Bir sürü yorum istiyorum ^^

Bu sabah oldukça erken kalkmış ve Martin ne kadar huysuzlansada onu da uyandırmıştım. Artık neredeyse tamamen iyileştiği için yarım kalan özel derslerine devam edecekti. Onun için hızlandırılmış bir program hazırlanmıştı, bunun içinde bugün erken kalkması gerekiyordu.

Şimdi ise o ve  Bayan Olivia yukarıda ders çalışırken ben aksattığım ev temizliğine başlamıştım. Biraz sonra telefonuma gelen bildirim sesi ile silmeyi bitirdiğim mutfak dolabını kapatmış  elimdeki bezi ise çöpe atmıştım. Telefon kilidini açıp gelen bildirime baktığımda Andrew Amca dan geldiğini görmüştüm. Kısaca göz attığımda beni ve Martin i iki gün sonra akşam yemeğine davet ettiğini yazmıştı. Aramızda eskiden ailemle olan bağı tekrardan güçlendirmemiz ve aile dostluğumuza devam etmemiz gerektiğini söylüyordu.

Reddetmek çok kabaca olduğu ve reddetmek içimden hiç gelmediği için Martin e sormadan kabul ettiğimi belirtir bir onay mesajı atmıştım. Anrew amcadan gelen son mesaj ise gülümsememi sağlamıştı. Çok mutlu olduğunu eşi ve çocuklarıyla sabırsızlıkla beklediklerini söylemişti. Yeni yeni fark ediyordum ki ailemi kaybetmemin hüznünü belki de en çok onlardan çıkarmıştım. Öyle ki yasımı çekmek yerine bastırmak istemiş ikinci ailem sayılan onları tamamiyle görmezden gelmiştim.

O zamanlar hiç kimsem yok gibi gelirdi sanki herkes sahte hüznüyle beni teselli ediyor gibiyi ama Andrew Amca bana destek olmuştu. Ben onu istemesem bile cenazeden geri kalan tüm işlemleri onun hallettiğini, babamdan kalan şirketi benim geleceğim için didinerek işlettiğini biliyordum. Onunla büyümüş olduğumdan gerek çocukken beni kendi evlatlarından ayırmazdı. Sonuçta küçük muhabbet kuşuydum ben onun. Küçükken hep babamla olan konuşmalarına katılır daha hiçbir fikrimin olmadığı konular hakkında konuşur onları da güldürürdüm. Üzgün olduklarında hemen anlar ve ne olduğunu sorar anlamasam bile oturup dinlerdim. Anılar saklandıkları defterin sayfalarından birer birer akarken daha fazlasına izin vermemek adına sertçe kapattım o sayfayı. 

Aileme olan özlemimi gidermemin yegane yoluydu Martin. Ailem yokken ailem olmuştu ve bunca zaman sonra aklıma gelmelerine rağmen gözlerimden akmayan yaşlar vardı şu an, akamayan o yaşlar. Ne eskisi gibi yad eder olmuştum onları ne de dakika başı anımsar.

Martin yanımdayken aklıma bile gelmemeleri de Tanrı nın "En sevdiklerini senden alır yerine daha da çok seveceğin birini veriririm." deme şekliydi sanırım. Ama ben biliyordum  ki Tanrı en çok kendisini sevmemizi isterdi, sevdiklerimizi ondan çok seversek eğer alırdı bizden ve yine biz yaşayamam dediklerimiz elimizden gitse bile yaşardık. Bu yüzden çok korkuyordum bütün ailemin gitmesinden, belkide bu yüzden gösteremiyordum tüm sevgimi ona , belki de bundan dı bütün uzak durmalarım.

Duyduğum ayak sesleriyle daldığım düşünce dünyamdan sıyrılmıştım. Martin ile Bayan Olivia konuşarak merdivenlerden iniyorlardı.

-Dünya tarihine daha çok çalışmalısın Martin. Matematik çalışmaya biraz ara verirsen bir şey kaybetmeyeceğinden eminim. Zaten konuları biliyorsun ona ayıracağın vaktin birazını tarihe ayırmalısın.

-Pekala yapmaya çalışırım.

Umursamaz cevabına tebessüm ettim cidden tarih dersini sevmiyordu.

Bayan Olivia kolunun altında olan kalın kitabı Martin e uzattı.

-Bu test kitabını iki hafta içerisinde bitirmeni istiyorum.

Bir hayli kalın kitaba bakıp gözlerimi Martin e çevirdiğimde şok olmuş ifadesine kıkırdamadan edemedim. Bayan Olivia beni görüp baş selamı verdiğinde karşılık verdiğim sırada Martin in sızlanmaları kulağımı dolduruyordu.