Domestic

《30 - Final》

Bölümü ithafı; Yarrrrrami-ye Geçmiş doğum günün kutlu olsun ❤️✨

(Medya, Lana Del Ray - Love Song)

2 yıl sonra...

Arabadan inerken yüzümde güzel bir gülüş vardı. Arabasından indiğim adamın somurttuğunu bildiğim için gülüşüm genişlemiş ve bir kahkaha atmıştım. Andrew amca kahkaham üzerine kornaya bastığında dudaklarımı birbirine bastırmış ve indiğim arabada onu daha rahat görmek adına içeriye doğru eğilmiştim.

"Görüşürüz o zaman."

Geçiştirmek için kafasını salladığında kapıyı kapatmadan ona muzip bir bakış attım.

"1 hafta sonra, görüşürüz."

Kapıyı kapatıp eve doğru ilerlediğimde arkamdan söylendiğini biliyordum ve bu beni daha da mutlu ediyordu. Eva'nın gösterileri, Blake 'in mezuniyeti derken bu aralar işi boşlamış ve bana yıkmıştı. Gün karşılığını alma günü olduğunda ise somurtup durmuştu. Kocaman bir adam değilde istediğini alamayan çocuk gibiydi.

Şirkette tek olduğum günlere karşılık iki yılın ardından uzun süreli bir araya ihtiyaç duymuştum. Şirkette artık sıkılmasam, hatta alışmış ve benimsemiş dahi olsam tatil her zaman iyi gelirdi. Büyüdüğümü hissediyordum, çalışmak beni daha da olgunlaştırmış gibiydi. Elbette bunu kabullenemeyen biri vardı.

Evden içte girdiğimde açık televizyondan Martin'in çoktan geldiğini anlamıştım ama alt katta görünmüyordu. Bu sene üniversite de son sınıf olmuştu. Bir ay sonra son sınıfı okumaya başlayacaktı, hem de artık şirkette çok daha fazla vakit geçirecekti. Çünkü Andrew amca yakında şirketten ayrılacak ve Blake onun hisselerini devralacaktı, Martin ise benimle hisselerimi paylaşacaktı. Şirkette babamın payı çok daha fazlaydı ve artık işler büyüdüğünden onun gibi zeki birine ihtiyacımız vardı. En güvenilir kişi ise şüphesiz benim bebeğimdi.

Çantamı bir kenara bırakıp üst kata ilerledim. Bugün Martin, Jakson ve Amanda ile görüşmüş ve son hazırlıkları tamamlamıştı. Planımız okul döneminden önce güzel bir tatil yapmaktı bu yüzden yurtdışına çıkacak ve bir hafta kadar sadece tatil yapacaktık. Herkes işinden izin almıştı, Amanda biraz zorlansa bile her şeyi halletmişti. Martin'in iki arkadaşı daha gelecekti. Sanırım Chris ve Rick gelecekti ama o konuda tam bilgim yoktu.

Odamızın önüne gelip aralık kapıdan içeriye girdim. Martin üzerindeki eşofman ve tişörtü ile yatakta uzanıyordu. Çıkardığım sesler ile gözü elindeki kitaptan bana dönmüş ve yeni fark ettiğim kulaklığı kulağından çıkarmıştı.

"Hoş geldin."

"Beklediğimden erken gelmişsin."

Elindeki kitabı komodine bıraktığında yatağa, ayak ucuna oturdum.

"Amanda alışveriş yapacakmış, Jakson 'ı da sürükledi arkasından. Arkadaşlarım ise son anda her şeyi ayarladığı için hazırlık yapmamışlardı, onları halledecekler. Yalnız kalınca döndüm."

"Kimler geliyor peki?"

Elimi uzatıp lacivert eşofmanının paçasını tuttum. Öylesine yaptığım bir hareketti. Daha sonra baş parmağımı açıkta kalan bileğine değdirdim. Ben yavaşça okşarken o cevap veriyordu.

"Chris ve Rick. Diğerleri ailesinin yanına dönecekmiş."

Tahmin ettiğim gibi onlar geliyordu. Martin'in çok fazla arkadaşı vardı, iki yıl içinde sanırım en çok sosyal yönden gelişmişti. Hiçbir çekimserliği yoktu ve diğer insanlar ne der diye düşünmeyi bırakmıştı. Hatta benim bile düşüncelerimi umursamayıp kendi bildiğini yapıyordu. Benlik kazanmış olması ve bu farkındalığa ulaşmış olması çok hoşuma gitse de ters düştüğümüzde bazen sinirleniyordum. O kadar da olsundu.