Het Systeem

Hoofdstuk 43

DE TAAK

✦ ✦ ✦

Ida keek Piper een moment lang aan. Ze leek niet onder de indruk; helemaal niet. Haar gezicht was zo hard als steen. Ze vouwde haar armen over elkaar en leunde tegen de tafel aan.

'Ik denk dat jullie mij een uitleg verschuldigd zijn.'

'Ik meende het niet.' Zei Piper vlug. 'Wat ik zojuist zei. Ik-'

Ida stond op en griste het dossier uit Pipers handen. Ze legde het terug op de stapel, leunde weer tegen de tafel aan. 'Ik geloof je niet.' Zei ze kort. 'Je meent het nu plotseling alleen niet omdat ik je gehoord heb. Maar je weet dat het iets is wat ik niet mág horen, daarom zeg je dat nu. Het laat zien dat je zelf weet hoe onvolwassen en kinderachtig je je gedraagt en toch kies je ervoor om het te doen.' Ida's ogen priemden zich in haar gezicht. 'Waarom?'

Piper stond zonder woorden. Ida's woorden staken haar met een waarheid die ze liever niet wilde zien. Ze beet haar kaken op elkaar.

'En ik had op z'n minst beter van jou verwacht, Atlas.' Zei Ida. Ze keek kort naar hem opzij.

Ivan knikte, en daar wilde hij het bij houden, maar Piper trok haar mond vlug open. 'Nee, het was niet zijn fout. Ik pakte het. Hij probeerde me te vertellen dat ik er beter niet in kon kijken, maar ik wilde niet luisteren.'

'Ik zag het.' Zei Ida. 'Maar jullie horen hier sowieso niet te komen. En dat weten jullie.'

'We zochten alleen-'

'Kan me oprecht niet schelen, Newton.' Zei Ida - haar toon klonk nu gevaarlijk kortaf. Piper besloot haar mond te houden. 'Ik kan jou niet vertrouwen als je mij niet vertrouwt, begrijp je dat?'

'Maar u vertrouwt mij niet!'

Ida's ogen fonkelden. Haar blik vertrok en Piper wist dat dat weinig goeds betekende. Ida leek... kwaad.

Oprecht kwaad.

'Ik had geen vader - net als jij.' Zei ze toen opeens. 'Ik leefde bij mijn moeder tot ik drie was en toen zij stierf, ben ik bij mijn oma gaan wonen. Mijn oma was een felle vrouw en héél soms, doet ze mij aan jou denken, al gedroeg zij zich heel wat volwassener dan jij. Ik had zes studies afgemaakt tegen de tijd dat ik 26 was en daarna ben ik bij de staat gaan werken. Ik werd gerecruteerd als engineer bij de dam; buiten de muren dus. Ik was het er niet mee eens dat de staat dit geheim hield voor de mensen en zo ben ik via via bij het verzet terecht gekomen. Ik heb geheime informatie doorgespeeld, ik heb papieren, formulieren, blauwdrukken en staatsgeheimen gestolen, ik heb gefraudeerd, ingebroken. Mijn baas kwam hierachter en ik heb hem door zijn hoofd geschoten toen hij me confronteerde. Het was de eerste keer dat ik iemand had gedood. Daarna dook ik onder op verschillende adressen in Het Systeem; ik werd gezocht, maar ik had een doel. Ik wilde de dam opblazen. Het kostte me drie pogingen en veel te veel ontnomen levens om uiteindelijk de stap te maken om samen met het verzet buiten de muren te vertrekken. De rest weet je.' Ida had geen spier vertrokken. 'Vertrouw ik je nu genoeg?'

Piper stond een beetje verloren naar haar te kijken. Haar ogen gleden over Ida's gezicht, maar in haar blik was niets te lezen.

'Het spijt me.' Mompelde Piper toen zacht.

'Ja, beter spijt het je.' Zei ze kort. 'Als je mijn levensverhaal had willen weten, dan had je me het ook kunnen vragen, maar je vertrouwt me niet genoeg om dat te doen.'

'Ik-' Piper slikte, 'ik- ik wilde niet- ik was gewoon nieuwsgierig. Ik wilde niet expres-'

'Jij pakte het op en jij keek erin - met opzet.' Zei Ida. 'Neem je verantwoordelijkheid.'