the BF || ft. michael clifford ||

H24

pov michael

de bel gaat en ik loop zo snel mogelijk het lokaal uit. ik moet niet te laat thuis komen, anders word mn moeder weer boos. vanochtend kwam ik er dus achter dat ze weer eens drinken was. en als je da iets fout of verkeerd doet, word ze agressief en gaat ze me slaan. aleen ashton weet dit, ik kan hem vertrauwen. hij steunt me er ook heel erg mee. bijvoorbeeld als ze me geslagen heeft kan ik bij hem terecht om mn pijn te uiten enzo. of op school, dan bedenken we altijd een smoes, zodat niemand de echte waarheid hoeft te weten. mn moeder heeft nieteens door wat ze op dat moment aan het doen is. en als ze vraagd hoe ik aan die blauwe plekken kom, dan zeg ik altijd dat zij het heeft gedan. wat ook zo is, maar dan gaat ze het ontkennen en zeggen dat ik lieg.

ik doe mn fiets van het slot en wil weg rijden, maar iemand houd me tegen. 'waar dacht jij zo snel naar toe te gaan?' vraagd iemand. ik draai om en zie een jongens staan. geen iedee wie het is. 'wie ben jij?' vraag ik en trek een wenkbrouw op. 'ik? ik ben ivan' zed hij en doet een stap naar voor. 'mag ik er langs. ivan' vraag en probeer langs hem een weg te banen. 'nee, je gaat eerst is even uitleggen waarom je puk pro-' hij word onderbroken door een mooie zachte, maar op dit moment, verbaasde en boze stem. 'ivan? wat doe jij hier?' vraagd puk, die ondertussen naar ons is gelopen. 'ik kom hier voor jou' zegd hij en loopt drijgend naar haar toe. 'waarom? je had toch een ander? en ik wide je nooit meer zien!' zegd ze sissent.

 pov puk

hij staat zo dichtbij dat ik bang begin te worden. 'niet bang worden, ik wil je alleen maar terug' fluistert hij. ik kijk hem boos aan. 'dan kunnen we gezellig doen, en kan je die jonge aan de kant schuiven. je vond hem toch al niet aardig?' zegd hij. van zijn uitspraak ben ik nu echt pissig. hij komt dichterbij en probeerd me te zoenen. ik geef hem een klap in zn gezicht. 'bitch' sist hij en doet nog een poging. hij houd nu mn armen vast en ik kan niks meer doen. net als ik denk dat het gaat gebeuren word zijn greep losser. ik kijk en zie michael met een boek staan en ivan die op de grond ligd. 'heb je hem?' vraag ik stotterend. hij kniikt voor zichtig en doet het boek weer in zn tas. ik stap over ivan heen en omhels michael. ''dankjewel!!' zeg ik neem hem strakker in een knuffel. 'geen dank, maar ik moet echt gaan' zegd hij en pakt zn fiets. 'oke, tot morgen' zegd ik en zwaai naar hem voordat hij weg fietst.

ik pak ook mn fiets en wil weg rijden. wat moet ik met ivan doen? die komt wel weer bij, maar wat deed hij hier? waarom was hij alleen voor mij hier heen gekomen? waar verblijft hij? maar ik laat hem lekker liggen. hij heeft mij laten vallen dus nu ik hem ook.

ik fiets weg en een paar vragen spoken door mn hoofd. waarom moest michael snel weg? wat deed ivan ineens hier? ik schud de gedachten van me af en fiets verder. ik rij de hoek om mijn straat in. ik gooi mn fiets in de voortuin en open de deur. ik loop naar binnen en laat mn tas vallen. mn vader ligd bewusteloos op de grond met duizende bierflesjes om zich heen.