the BF || ft. michael clifford ||

H28

pov puk

'puk, je moet nu echt uit je bed' zegd elly en haals rustig de deken van me af. ik heb een ziekenhuis pyama aan, en hij is echt super mooi. not! 'hoelaat is het dan?' vraag ik slaperig aan elly. 'al 8 uur. ik heb je om 7 uur en om half 8 ookal wakker gemaakt hoor' zegd ze lachend. 'wat?!' zeg ik en pring het bed uit. michael zou om 8 uur komen. ik ben nog helemaal in slaapstand. onee! ik pak de kleren die ik gister aan had en een borstel, die had elly voor me gehaald. ik loop met die spullen door de kamer, naar de prive badkamer. net als ik voor de deur loop gaat hij open. 'hey, michael' zeg ik ongemakkelijk. 'ook goedemorgen' zegd hij grinnikend. ik loop door naar de badkamer en doe de deur open. ik sluit de deur achter me en kleed me om. ik kijk in de spiegel. een lelijk meisje. ik borstel mn haar door en veeg wat uitgelopen make-up weg. waarom kan ik niet net zo mooi zijn, als perrie edwards. ik leg de borstel en de pyama op het randje van de wasbak. ik open de deur en loop naar elly en michael toe. 'hehe eindelijk klaar' zegd michael overdreven. 'ik ben een meisje ja' zeg ik overdreven terug. 'kom' zegd hij en staat op. ik knik en zeg elly gedach. ze zwaaid ons uit vanaf het raam. we lopen samen naar mickeys fiets. en ja, ik noem michael vanaf nu in mijn gedachten mickey. 'waar denk je aan?' vraagd mickey en doet zn fiets van het slot. 'oh uhm, niks' 'je kan het zeggen he' zegd hij en gaat klaar staan om weg te fietsen. 'oke ik vertel het wel' zeg ik. 'ik spring wel' zeg ik en hij knikt. hij gaat fietsen en ik ren achter hem aan. ik spring achterop de bagage dragen en automatisch sla ik mijn armen om hem heen. dat doe ik bij iedereen, ookal is het een jongen.

hij fietst de weg naar school, het is stil. maar een gemakkelijke stilte. ik ben nog moe, dus leg ik mijn hoofd op zijn rug. ik doe mijn handen in mijn jaszak. ikk voel een papiertje. ik haal het eruit en open het briefje. ''puk heeft geen boeken i.v.m een ongeluk van haar vader en haarzelf. ze moest een nachtje in het ziekenhuis blijven. vriendelijke groet elly, zuster'' staat er. elly heeft toch nog een briefje geschreven. ik was het echt helemaal vergeten. ineens stopt mickey met fietsen. ik kijk op en zie dat we al bij school zijn. ik stap af en michael zet zn fiets in het fietsenhok. we lopen naar het plein.  ik zie mensen roken en krijg er zelf ook weer is zin in. 'ik vraag even een sigaretje' zeg ik tegen michael. 'oh oke, ik ga alvast naar de aula' zegd hij en loopt weg. hij vind het denk ik niet leuk dat ik rook, dat kan je makkelijk zien. ik loop naar een groepje. ik zie teddy erbij staan en loop naar hem. 'hey puk' zegd hij en blaasd zn rook uit. 'hey, mag ik ook?' vraag ik en knik naar het sigaretje. 'tuurlijk' zegd hij en geeft me zijn pakje en zijn aansteker. 'wat heb je met je wang gedaan?' vraagd hij. oh nee, liege puk, liegen. 'uhm ja, ik was aan het voetballen en schoot de bal in de bosjes, toem ging ik hem halen maar wist niet dat er dorens zaten' verzin ik. hij knikt en ik haal een sigaret uit het pakje. ik steek hem aan en geef het pakje en de aansteker terug. 'michael vind het denk ik niet zo leuk dat je rookt' begind hij. ik knik grinnikend. iedereen is in gespek met elkaar of zijn muziek aan het luisteren. best gezellig hier. maar michael zal het hier nooit leuk gaan vinden. ik sta hier als een van de weinige meisjes. er staan nog 2 andere, maar die lijken op sletjes. ik rook mn sigaret op en zeg teddy gedach. ik loop naar binnen. ik duw de auladeur open en zoek met mn ogen de jongens. ik zie ze niet, nergest. ik zie wel elke, alleen aan een tafeltje in de hoek. ik loop langzaam naar haar toe en schuif de stoel naar achter, zodat ik erop kan gaan zitten. 'hey' zeg ik om haar niet te laten schrikken. ze kijkt op en glimlacht. 'wat is er, je reageerd zo sip' zeg ik eerlijk. ze haald haar schouders op. 'ik heb gehoord van michael dat je vanochtend bij teddy stond te roken' zegd ze en draaid haar hoofd naar mij. 'dus?' vraag ik rustig. 'teddy is anders, hij is niet zoals je denkt. je stond bij de verkeerde mensen vanochtend' zegd ze en wijkt haar zicht af. ''tegen mij doet teddy heel aardig en dan sta ik mar bij verkeerde mensen. ik had het gezellig' zeg ik eigenwijs. 'de jongens zaten hier net. en michael vertelde het. ik was geschrokken. ik had het nog voor je opgenomen, maar ze wilde niet luisteren' zegd ze. 'wat zei je dan?' vraag ik en kijk haar vragend aan. ik wil best wel is weten wat ze heeft gezegd. 'ik zei zo van ''puk mag toch zelf weten met wie ze omgaat?'' en toen zei calum ''die mensen geven een slechte invloed op haar'' waarop ik weer tegen sprak met ''ik vind dat ook, maar het is haar keuze, en als ze er plezier in heeft is het toch leuk?'' ze keken me allemaal hoofdschuddent aan en liepen toen weg' verteld ze. ik knik. 'wil je vanmiddag mee long-boarden?' vraag ik om even van onderwerp te veranderen. 'ja lijkt me leuk, ik pak wel die van mn broer' zegd ze grijnzend. ik grinnik. de bel gaat en we lopen naar de les. als we binnen komen geef ik het papiertje van elly aan de lerares. ze knikt en geeft me het papiertje weer terug. ik loop door het gangpad, langs calum en een andere jongen, naar elke die al met haar boeken open aan tafel zit. calum heeft me totaal genegeerd toen ik langs liep. ook michael heeft me niet mer aangeken of gezien, nadat ik zei dat ik ging roken. zouden de jongens het dan echt zo erg vinden? ik hoop het niet.

pov ammer

puk gaat achter haar tafel zitten en staard naar buiten. waar zou ze aan denken? iedergeval niet aan mij. ik denk wel elke dag aan haar. sinds zei hier is, is alles anders. niet negatief maar positief. de klas is leuker en teddy is vrolijker geworden. puk is een meisje die nergest bang voor is, en best wel durft te vechten als het echt moet. puk is gewoon anders. haar haar heeft ze geverfd, haar make-up staat haar mooi, niet teveel niet te weinig. haar glimlach is prachtig en haar ogen maken haar speciaal.

wat is eigenlijk haar echte haar kleur, en sinds wanneer rookt ze? die vragen blijven maar in mijn hoofd hangen. 'uhm ammer, je staard' fluisterd mike grinnikend in mijn oor. ik knipper en voel me rood worden. ik kijk snel naar buiten. 'voor mij is het geen geheim meer' fluisterd hij erachteraan. 'hoe bedoel je?' vraag ik, maar weet best wat hij bedoeld. 'dat weet je best ammer' 'oke' zeg ik gefrustreerd. mike grinnikt en we letten super goed op. not!