the BF || ft. michael clifford ||

H26

pov puk

ik sta nogsteeds verward en met pijn in mn wang in het hoge gras, van de voortuin. dat is al lang niet meer gemaaid. ik word uit mn gedachte gehaald door mensen in witte pakken. ze dragen mn vader op de brancard naar de ambulance bus. 'ik wil mee' zeg ik. een vrouw komt naar me toe. 'je moet wel' zegd ze aardig. 'kom, dan mag je mee. we gaan bij het ziekenhuis je wond wel doen. en dan mag je morgen middag naar de politie om te praten over wat er gebeurde' zegd ze aardig en legd haar arm over mn schouder. ik loop samen met haar naar de 2e ambulance. ik kijk vragend van de bus naar har en dan naar de andere ambulance bus, waar papa in ligd. 'daar is geen plek meer voor ons. wij gaan in deze, dan kan je even rusten en wat eten' zegd ze en opend de deur. ik stap de bus in en ga op het bed liggen. 'wil je drinken?' vraagd ze aardig. ik knik. ze pakt een plastic bekertje en vult hem met water uit een flesje. ik pak het dankbaar van haar aan en drink een paar slokken. 'je bent erg geschrokken he? ik heet trauwens elly' zegd ze. ik knik weer. 'puk' zeg ik alleenmaar. ik drink het water op en geef het bekertje aan elly.

we komen bij het ziekenhuis aan. elly heeft de heletijd wat op papiertjes ingevuld en soms even gevraagd hoe het ging. ik heb alleen maar aan pap gedacht. ik geef nu echt om hem, want als hij niet dronken is, is hij de allerbeste vader die er is.

ik zit op het ziekenhuisbed. elly ging spullen halen voor de wond te verzorgen, dus ik wacht hier. ik heb mn telefoon in mn handen. zal ik michael bellen? en ja ik heb ondertussen ookal de nummers van de jongens en teddy. ik ontgrendel mn telefoon. ik zoek het bel icoontje en typ michael in. hij gaat 2x over. 'dit nummer is in gesprek. bel later terug' hoor je door de telefoon. ik zucht en laat me achterover vallen. waarom kan er nu niemand voor me zijn, nu ik iemand nodig heb. ik voel mn mobiel trillen. ik word gebeld. ik pak mn telefoon weer en zie dat het michael is die me beld. ik klik op het groene telefoontje en breng mn mobiel naar mn oor.

'h-hey michael'  'hey-y puk'  'ik ben i-in het z-ziekenhuis' krijg ik er moeite uit. 'huh waarom?' vraagd hij en ikik hoor de echte bezorgdheid in zijn stem. 'nou dat is een lang v-verhaal, kan je hier komen?' vraag ik hoopvol. ik sluit mn ogen en wacht op zn antwoord. 'j-ja natuurlijk! ik kom er snel aan, maak je geen zorgen' ik zucht opgelucht. 'dank je mickey, tot zo' zeg ik met en kleine glimlach op mn gezicht. 'geen dank, ik ben er zo snel mogelijk, doeg' zegd hij en hangt op.

de eerste echte goede vriend is een jonge. een jonge! in nederland was dat anders, je had de meisjes en de jongens. en in die groepen waren ooknog andere groepjes. ik en esther waren 1 groepje. als je verkering had, was dat nooit echt. en de jongens deden daar dan weddenschappen over...

*flashback*

ik liep met esther door de gang de school. al de heledag was mike naar ons aan het kijken. of naar mij, of naar esther. we werden echt bang. ik open mn kluisje en verwissel boeken. 'pu-' esther kon haar zin niet afmaken. iemand deed mn kluisje dicht. het was mike. ik keek om me heen, op zoek naar esther. ik zag haar niet meer. ik keek weer naar mike. hij stond met een grijns op zn gezicht voor me. 'wat?' zei ik en draaide mn kluisje dicht. ik wouw esther zoeken. 'zullen wij vanmiddag is wat leuks gaan doen?' ik trok 1 wenkbrauw op. ik schudde nee. ik was hier niet makkelijk in. ik kon best wat tegen ditsoort jongens zeggen maar harthandig vinden ze alleen maar leuk. 'dan doe ik het nu wel' zuchte hij. 'wa-' ineens voelde ik zijn lippen op de zijne. ik duwde hem weg. 'wat deed je sukkel!' siste ik en liep weg.

later die dag zag ik mike met esther zoenen. en ooknog met megan, een ander ontbekend meisje uit onze klas. ze zijn van die jongens die iedereen wilde proberen enzo.

*einde flashback*

ik deed mn ogen weer open en ging rechtop zitten. elly kwam net de kamer binnen met een karretje. 'niet schrikken hoor, ik kon het niet allemaal dragen dus heb ik een random karretje gepakt' zei z en ging dingen klaar maken. ik grinnikte even zacht. elly was echt aardig. iemand deed haastig de deur open. michael. 'michael' zei ik en sprong van het bed af. michael kwam uitgeput naar me toe snelwandelen. 'wat is er?' vraagd hij. ik keek naar elly. ze knikte medelevend. 'ze vond haar vader bewusteloos, en haar tante was er en zij en puk hebben gevochten, soortvan' verteld elly. ik kijk haar bedankend aan. ik geef michael een knuffel. 'dank je dat je er bent' fluister ik. hij knuffelt terug en ik sluit mn ogen. blij dat ik iemand heb om vast te houden, iemand die er nu voor me is. hij lat langzaam los. hij glimlacht en is heel lichtjes rood. dat staat super cute.

'puk wil je op het bed gaan liggen' vraagd elly. ik knik en loop naar het bed. ik schuif een stoel naast het bed. 'kom' zeg ik tegen michael. hij knikt en komt naast me zitten. hij ziet erg er stoer uit. zwarte skinny met 1gat bij zn knie, donker roode blouse met zwarte strepen. zwartje laarzen en een zwart leren jack. zn haar heefd hij geverfd. het is zwart met rood. hij kan goed machen. ik merk nu pas dat ik naar hem staar. ik knipper met mn ogen.

'oke, ga maar even goed recht zitten. je wang nar mij draaien' ik doe wat ze zecht. ik weet dat wat ze gaat doen, heel pijn doet dus ik pak michael zijn hand. het boeid me niks wat hij ervan vind. 'knijp maar als het pijn doet' zegd hij zacht. 'oke, maar als je hand afsterft is het niet mijn schuld' hij grinnikt en elly begind.

ze heeft een doekje vast, met een soort jodium. ze dept het over de wond. het prikt verschrikkelijk. ik knijp in michaels hand. ik knijp mn ogen dicht van de pijn. michael staat op. 'niet weggaan' zeg ik angstig. 'nee nee, ik kom even achter je zitten' zegd hij en gaat achter me op het bed zitten. hij pakt mn hand weer vast en zijn andere arm slaat hij rond mijn middel. het voelt vertrauwd. 'mag dat?' vraagd hij voor de zekerheid. 'ja graag zelfs' zeg ik en leun zachtjes tegen hem aan. elly kijkt ona aan. 'zijn jullie?' vraagd ze en wijst met haar vinger van mij naar ichael en weer terug. 'nee we zijn gewoon vrienden' zeg ik. 'inderdaad, en puk is heeeeeeeel aardig' zegd hij erachteraan. hij probeerd me echt op te vrolijken. zo iemand wilde ik altijd al. elly komt met een stripje met een soortvan typex streepjes aan. 'dit gaat er overheen zodat het een beetje op zn plek blijft, en er zit een middeltje op dat je niet voelt maar wel helpt de wond te verzorgen enzo' zegd ze. 'oke' zeg ik en pak michaels hand weer wat steviger vast. elly zij wel dat je het niet voelde maar toch. elly haalt er een plakkertje vanaf. ze plakt het over de wont heen. de snee loopt schuin en elly plakt het plakkertje er horizontaal overheen. zo doet ze er ongeveer 4 van over mn wang. de snee loopt vanaf net naast mn oog, naar schuin boven mn lip. aan de rechterkant. 'zo, het is klaar' zegd elly trots. 'bedankt elly' zeg ik. 'uhm puk, je kan niet een maand alleen thuisblijven' zegd elly terwijl ze alle doekjes en spulletjes opruimt. 'zal ik anders vragen of je zolang bij ons kan blijven?' vraagd michael en als ik links van me kijk zie ik zn hoofd schuin een soort van hoekje omkijken. ik moet lachen, want het ziet er echt lollig uit. 'ja is goed' zeg ik en leun weer tegen hem aan. 'maar puk, je mag morgen dan pas weer naar huis. de politie is nog onderzoek doen enzo' zegd elly. 'dus moet ik een nachtje hier blijven?' 'ja, uhm met school. je kan gewoon naar school en dan krijg je van mij een briefje met info ever waar je boeken zijn enzo. en als ze het niet geloven zet ik er wel mn telefoon nummer bij. en die van het ziekenhuis. dan heb je bewijs' zegd elly net alsof we in een CSI progamma zitten. ik knik. 'hoelaat moet je thuis zijn?' vraag ik aan michael. k lig nogsteeds in zijn armen en zijn benen liggen langs mij. 'uhm 6 uur denk ik. maar hoe kom je morgen op school?' vraagd hij. goede vraag michael, goede vraag. 'uhm geen idee, lopen?' zeg ik en zak nog een beetje onderuit. ik leg mn hoofd op zijn borst. zijn armen zitten nogsteeds om me heen. het voeld zo vetrauwd. alsof ik hem al mn hele leven ken. 'dat is te ver lopen. ik haal je wel op' zegd hij. ik knik en speel met de rits van zijn leren jas. 'als je wild slapen moet je het zeggen he?' zegd hij zacht. 'oke, hoelaat is het?' vraag ik en draai mn hoofd om hem te kunnen zien. '5uur' zo laat al? ik knik en ga weer liggen. 'het is goed als je even gaat rusten puk, dus slaap zal je goed doen' zegd elly en loopt met het karretje voor zich uit weg. 'moet ik dan ook maar gaan?' vraagd michael. ik wil helemaal niet dat hij weg gaat. ik wil in zijn armen kunnen liggen en zijn warmte voelen. we mogen dan wel geen stelletje zijn, maar hij is nu al een  broer voor me. 'nee, je kan hier blijven terwijl ik slaap. en je maakt me maar wakker als je weg moet' zeg ik zelf verzekerd. hij grinnikt en ontspand zich weer.

ik word wakker van iemand die onder me weg schuift. 'puk, ben je wakker?' hoor ik de stem van michael fluisteren. 'ja, g aje weg?' vrag ik en ga recht zitten. 'ja het is ondertussen al kwart voor 6' zegd hij en glimlacht. 'ga dan maar snel naar huis, en eetze' zeg ik. 'jij ook' zegd hij en wild wg lopen. 'michael?' vraag ik nog. hij geeft het teken dat ik verder mag praten. 'bedankt' zeg ik en hij knikt. 'geen dank' zegd hij en loopt zwaaiend de kamer uit.

wat is hij toch lief.