the BF || ft. michael clifford ||

H27

pov michael

ik schrok me dood toen puk me belde, en vertlede wat er was. ik was heel ongerust en dacht dat het super super erg was. maar toen ik daar aan kwam, bleek het wel een beetje mee te vallen. natuurlijk zag je aan puk dat ze veel pijn had en het erg was. maar minder dan ik dacht. ze hield mn hand vast, knuffelde me en lag te slapen in mijn armen. we waren dan wel geen stelletje, maar het voelde vertrauwd. alsof we elkaar al heel lang kende.

ik fiets de straat in. ik moet gelijk aan het eten beginnen. anders word mama weer boos en dat wil ik niet hebben. gelukkig heeft puk de blauwe plek en de snee op mn arm niet gezien. gelukkig, wat zal ze wel niet gezegd hebben over die snee? of over de bluawe plek op mn wang? zal ze net zo als ashton reageren? of heeft ze dan geen woorden? ik weet het niet.

ik zet mn fiets tegen de schuurmuur en loop via achteren naar binnen. snel loop ik over het grindpad, langs het huis, naar de tuin. je hoord het grind als ikerop stap. ik kom de tuin binnen. ik zie de grot edikke boom staan. vroeger speelde ik daar altijd, met papa...

vroeger, een langetijd geleden.

de tauwen vaar, vroeger, de schommel aan hing, hangen er versleten en zielig bij. in 1 flits zie ik ''de foto'' voor me. de foto; ik zit als jong jongetje op de schommel, papa duwt me en mama maakt de foto. mijn gezicht ziet er leuk uit, ik had plezier. maar door 1 kleine ruzie, is dat allemaal weg.

ik schud het van me af en open de deur. 'ben thuis! ga gelijk aan het eten beginnen!' roep ik. 'oke' hoor ik een vaag geroep. mama ligd vast op bed met een dip. ik laat het maar even. ik loop naar de keuken en mak een pan. ik doe er boter in ensteek het vuur aan. als de boter gesmolten is doe ik de aardappeltjes erin. ik pak een andere pan en doe er ook boter in. als ook die boter gesmolten is, leg ik er 2 hamburgers in. mama zal dit vast wel lekker vinden. ik zet alvast 2 borden op een dienblad, ik ga mama verassen. ik zet er 2 glazen bij met water en bestek leg ik ernaast. als het eten goed ik verdeel ik het over de borden. ik leg de pannen in de wasbak en haal de mayo uit de koelkast. ik loop met het dienblad naar boven. 'mam?' vraag ik zacht. ik hoor een ''mhm'' uit mama haar slaapkamer. ik open onhandig de deur en loop wankelend met het dienbland in mn handen, naar binnen. 'oh, michael...' zegd ze verrast. ik glimlach en ga naast haar zitten op het bed. ik leg het dienblad tussen ons in en geef mama haar bord. 'ik... bedankt' zegd ze sprakeloos. mama ligd waarschijnlijk al heel de dag met haar pyama aan in bed. 'ik dacht. laat ik mama maar eens even opvrolijken' zeg ik en doe mayo op mn bord. 'dankje, ik moest weer aan de foto denken' zegd ze zacht. 'ik ook' zeg ik en stop een aardappeltje in mn mond. mama slaat haar armen om me heen en geeft een kusje op mn wang. we liggen een beetje tegen elkaar aan ons eten op te eten.

pov puk

michael is weg, gelijk denk ik weer aan papa. waar is hij? hoe gaat het met hem? ik spring van mn bed af en loop over de gang. ik zoek een zuster, het liefste elly. 'puk, wat doe je' zegd elly als ik haar aan het eind van de gang zie. 'pap' zeg ik zacht. 'oh ja, we kunnen wel even kijken of je naar hem toe mag' zegd ze en we lopen naar een computer aan de muur. 'hij ligd op de IC, en heeft nu nog maar 15 minuten bezoekuur over. zullen we even gaan kijken?' zegd ze en typt allemaal dingen in. ik knik en we lopen naar de IC. (ICis intense of care, dat heeft met hard problemen temake of als je met spoed opgenomen bent)

elly staat stil voor een deur. er staat ''IC kamer 444'' op. 'ga maar' zegd ze en duwt me naar voor. ik open langzaam de deur. daar licht hij dan, zo stil. hij is wakker maar heeft me nog niet gehoord. 'elly' zeg ik zacht naar achter. ze komt naast me staan. 'zeg zn naam maar, en even zeggen wie je bent' zegd ze. ik knik en loop naar heb bed. papa draaid zn hoofd naar mij. 'hey andrew, of pap. ik ben puk, je dochter' zeg ik en pak zn hand. 'hoi puk, weet je wat er is gebeurd?' vragd hij. hij weet dus wie ik ben. ik kijk vragend naar elly. ze knikt. 'tante katy was er plotseling en ivan ook. hij was voor mij op school en katy voor jou. jullie hebben waarschijnlijk gevochten. en ze heeft ook met mij een ''gevecht'' gehad. daarom dit' zeg ik en wijs naar de wond op mn gezicht. 'ze is opgepakt' zeg ik om hem gerust te stellen. hij knikt. 'sorry' zegd hij. 'dat ik je sloeg' fluisterd hij.

.......................................................................................................

srry voor de kleine update maar de volgende x word het langer beloofd. en als ik dat niet doe, dan ja ik weet niet, jullie mogen maar wat verzinnen.