the BF || ft. michael clifford ||

H25

pov puk

mn sleutels laat ik vallen, mn mond zakt open. ik schrik niet alleen van de bierflesjes, maar ook van een grote snee op zn gezicht. 'papa?' zeg ik huilend. ik kniel bij hem neer en voel aan zn pols. hartslag. oke hij leeft nog. uhm, uhm, uhm. ik kijk zoekend om me heen naar de huistelefoon. 'zoek je iets?' hoor ik een vrouwenstem zeggen. ik draai me om en zie een vrouw staan. kort rokje, grooootteee inkijk en veeeeeeeel make-up. niet mijn moeder, niet de zus van mn vader, nee, het is mn tante. mn tante van mn moeders kant. niet sidonia nee, katy. ze is altijd al een trut geweest.

ze heeft de huistelefoon in haar hand en de andere heeft ze achter haar rug. 'wat doe je hier en wat heb je met papa gedaan?' zeg ik boos. het mag dan wel de stomste vader ooit zijn maar hij is het enige die hier met me woont. 'je paps en ik hebben het leuk gehad toen jij op school zat. en ik denk jij ook' zegd ze mistrieus. bedoeld ze nou ivan? 'ja ik heb het leuk gehad, alleen met ivan niet' zeg ik en wil de telefoon uit haar handen pakken. 'dacht het niet pukje' zegd ze en trekt haar hand weg. ik kijk haar boos aan. ze grinnikt even en loopt langs me naar de voordeur. 'HEY' schreew ik en ren achterhaar aan. snel pak ik mn telefoon. ik spring vanachter op haar rug en zoek het bel icoontje. 'godverdomme puk ga van me af' sist ze. ik reageer niet en toets 112. ze schud en springt om me eraf te gooien. 'hallo' hoor ik door de telefoon. 'uhm hallo, mijn vader is bewusteloos en mn tante is hier die uhm heeft dat gedaan en heeft mn vader verwont' zeg ik snel en plak me vast aan katy, zodat ze niet weg kan. ik sla mn arm om haar nek, zodat ze bijna stikt. ik schop met mn voet tegen haar been en we vallen op de grond. 'we komen eraan, waar woont u?' zegd de stem. 'havenstreet 7' zeg ik (a/n: ik weet niet of er al een straat naam was) 'oke' zegd de stem en er word opgehangen. 'puk!!' schreewt ze. ik blijf op haar liggen, nog steeds met mn arm om haar nek. ze had wat achter haar rug?! bedenk ik angstig. ik kijk bij haar handen. een mes!  'had je dat verwacht?' zegd ze grinnikent. ze steekt het mes richting mij. ik spring weg. 'doe normaal joh' sis ik en let goed op het mes, wat ze er mee doet.  'je bent bang he?' zegd ze gevaarlijk. ik geef geen antwoord, bang om wat verkers te zeggen. zacht hoor ik al sirenes. een beetje last valt van mn schouders, maar nog niet alles. ze steekt het mes naar voor richting mijn gezicht. ik spring achteruit, maar dat was niet ver genoeg. ze raakt met het mes mn wang en maakt een diepe snee. ik heb tranen in mn ogen van de pijn. ze staat er alleen maar bij te grinniken. de politie bus en ambulace rijden de straat in. katy kijkt verschrikt. 'allemaal blijven staan' roept er een agent. andere speren onze kant op en pakken katy. de rest gaat naar binnen. een grote man komt naar mij. 'heb jij gebeld?' ik knik. ik heb op dit moment geen woorden. 'waar is je vader?''ik wijs met trillende vinger naar binnen. de man knikt en wenkt wat ambulace broeders. ze lopen als een sneltrein naar binnen met een brankard. ik heb nogsteeds niet gehuild maar wel met tranen in mn ogen staan kijken.

wat deed tante katy hier? had zij ivan mee genomen? papa?

pov michael

ik kom thuis en open de voordeur. 'mam? ik ben thuis' roep ik. 'michael, waarom zo laat?' vraagd ze, nog aardig. 'ik heb iemand geholpen, die bijna een soortvan verkracht werd' zeg ik en gooi mn tas op de trap. 'dan laat je dat toch. ze moet dat zelf oplossen' zegd ze. ik kijk haar met openmond aan. 'hoor wie het zegd, IK moet alles voor JOU doen' zeg ik boos en hang mn jas op. ik draai me om en ik wil naar de keuken lopen maar voel een hand tegen me wang. 'auw mam, je doet me pijn' zeg ik zacht. het brand verschrikkelijk. 'wat zei je? je veroorzaakt dit zelf, jij komt telaat thuis!' hoorde je het, ze ontkent het! ze laat me met een ruk los. ze zegd niks en gaat gewoon weer terug op de bank zitten. alsof er niks gebeurd is. ik loop naar de keuken, waar ik mee bezig was. de plek waar mama me sloeg begint te tintelen. ik probeer het te negeren en ik pak een glas en een zakje chips. ik doe water in het glas en neem het zakje chips mee naar boven.

ik lig op mn bed. ik denk na. hoe zou ik mn moeder van haar drankprobleem af kunnen helpen? zonder dat ze naar een inrichting moet. anders krijg ik pleeg ouders of moet ik naar een weeshuis. en wie heeft daar nou zin in. ik loop uit mezelf naar de badkamer. ik wil gewoon alle pijn weg hebben, iets doen waarmee ik het kan weg werken. ik sta voor de spiegel. ik vind mezelf niet bepaald knap, maar ook niet spuug lelijk. ik doe een kastdeurtje open. scheermesjes. ik pak er 1tje en haal het mesje eruit. ik leg alle onderdeeltjes stukje voor stukje op de wastafel. anders weet ik niet meer hoe hij in elkaar moet.  ik neem het mesje in mn vingers, het is klein. ik zet het op mn pols, ik druk zachtjes. geen effect. ik druk wat harder, en komt een klein sneedje. ik kras met het mesje ongeveer 2 centimeter verder. er ontstaat een snee van 3 centimeter. er komt een straaltje bloed uitlopen. ik hou het onder de kraan. ik spoel het bloed weg. ik scheur een stukje wc papier af en hou het tegen mn snee. snel zie je de bloedvlek op het papiertje groter worden. ik gooi het papiertje in de wc en scheur nieuwe af. weer hou ik het ertegen en er komt geen grote bloedvlek. ik dep het nog een beetje af en dan gooi ik ook dat papiertje in de wc. ik trek door en zet heet scheermesje weer inelkaar. onderkant, mesje, bovenkant en klik. weer inelkaar. ik neem een schep lucht en zucht het weer uit.

ik heb 't gedaan. ik heb mezelf gesneden. voor de eerste x. ik heb aan ashton beloofd dat nooit te doen. wat heb ik gedaan? juist, de belofte gebroken. ashton zal wel heel boos zijn. hij zal me een preek geven, en zeggen dat ik alle scherpe dingen moet weg doen. ik weet al precies wat hij zal zeggen. ashton zijn preken zijn voorspelbaar. ik heb iets heel stoms gedaan. ik vrijf met mn vinger over de snee. het doet pijn als je eraan zit. het zien ook nog rood en en prikt verschikkelijk. ik doe mn ogen even dicht en ga liggen. alleen ashton mag het weten, verder niemand.