the BF || ft. michael clifford ||

H11.

Pov puk

*1week later*

Puk: hey esther ga je me nog uitzwaaie?

Esther: ja maar alleen omdat ik je enige vriendin ben.

Ik heb esther verteld van ivan en die dag. ze was zo boos dat ik rook nu. en ze vind het maar niks dat ik met hem had, nadat ik had verteld over zn vrienden. ik ga morgen ochtend om 6 weg op het vliegveld. al onze spullen en meubels zijn al naar australië verhuisd. ivan komt me ook uitzwaaien maar niet op hen vliegveld. thuis.

*volgende dag 5 uur*

Ding dong. hoor ik. ik loop naar de deur. ik zie esther staan en achter haar zie ik ivan net aan komen. ze draaid zig naar hem en dan naar mij. 'dus hij komt toch nog?' vraagd ze wat boos. 'Waarom zou hij niet komen? hij is mn vriendje' zeg ik en loop langs haar naar ivan. ik geef hem een knuffel en hij kust mn wang. esther staat lichtelijk geïriteerd te wachten. 'gaat ze mee naar het vliegveld?' vraagd ivan. 'ja' zeg ik en we looen naar binnen. 'wat is het leeg puk' zegt esther en loopt een rondje. het enige wat er nog staat zijn de 2 koffers en 2 tassen. 'ja hè?' zeg ik en ga naast haar staan. mn pa komt naar beneden lopen. zn humeur is de laatste tijd alweer beter geworden. 'we moeten gaan anders missen we onze vlucht'. zegt mn pa. hij weet trauwens ookal dat ik rook. hij doet dat zelf ook dus hij vond het geen probleem. ook weet hij al dat ivan mn vriendje is. vond hij ook niet erg. ik leg mn koffer achterin de kofferbak en stap achterin in. esther komt naast me zitten en doet haar gordel om. ik schuif het raam open en ivan leunt naar binnen. 'ga je missen puk'. zeg hij en geeft me een kus. ik zwijg, niet weten wat ik moet zeggen. hij heeft traan ogen en ik niet. ik heb niet een gevoel van "meeeh ik ga je missen!" Nee dat gevoel gaat niet naar ivan naar esther.

Hij geeft me nog een onhandige knuffel en ik voel een traan op mn schouder. waardoor ik automatisch ook ga huilen. 'niet huilen babe' zeg hij en veegd de tranen weg. 'we gaan' zegt mn vader en start de auto. hij rijd voorzichtig weg waardoor ivan zich terug trekt uit het raampje. ik ga eruit hangen en zwaai. hij zwaait kort terug en zie dat hij meer gaat huilen. 'ik hou van je!' roep ik nog voordat we de hoek om rijden.