the BF || ft. michael clifford ||

H29

pov michael

ik zag ammer wel staren! maar dat vind ik niet zo gek ook, puk is echt een mooi meisje. behalve dat ze nu een wond over haar gezicht heeft. puk is echt mooi. haha michael wat denk je nou weer? ze is wel mooi, maar hoe je dat in je gedachte dacht? pff. gelukkig heeft mike ammer uit zn trans gehaald en ook gelukkig dat puk niet zag dat hij staarde, naar haar. ik wil haar echte haar kleur wel is weten. ookal heeft ze een beetje uitgroei, ik zie nog steeds niet de echte kleur. ik heb haar ook nog nooit zonder make-up gezien. wel heb ik ingezien hoe mooi haar ogen zijn. mooie donker groene kleur, het past goed bij haar. als ze je echt aankijkt, lijkt het alsof je verdwaald in een bos. maar dat heb ik nog maar 1x gehad.

de bel gaat en we zijn uit. ik loop naar mn kluisje en pak mn jas. ik zie puk nu pas de gangen inmomen, met elke naast haar. ze zijn druk in gesprek totdat puk mij ziet. ze komt in 1 rechte lijn naar mij gelopen, zonder tegen elke te zeggen waar ze heen gaat. 'hey mickey' zegt ze vrolijk en we geven elkaar een knuffel. 'hey pukje' zeg ik en ik glimlach. ohja, ikheb het nog niet eens over haar lach gehad. die is onweerstaanbaar en aanstekelijk. en als ze glimlacht smelt je gewoon weg! 'wat ga je vanmiddag doen?' vraagt ze en leunt tegen de kluisjes aan. 'uhm ik weet niet, hoezo?' vraag ik en trek mn jas aan. 'ik wilde vanmiddag gaan long-boarden en ik vroeg me af of je zin had want elke kan niet' zegd ze en kijkt me verwachtings vol aan. 'ik wil wel mee hoor, maar wil je vandaag niet even bij je pa kijken?' 'jewel, maar dat wil ik vanavond doen. ik wl vanmiddag even wat voor mezelf deon om alles op een rijtje te zetten. maar als ik alleen ben, voel ik me zo eenzaam' zegd ze zonder adem te halen. 'oke, dan wil ik wel mee. lijkt me gezellig, maar ik wil wel even naar huis voor mn tas enzo' 'jaja, ik ook hoor. en we kunnen niet gaan long-boarden zonder long-board' zegt ze grinnikend. we lopen samen naar mijn fiets. ik had haar natuurlijk gebracht. 'kom je weer achterop?' ze knikt en ik stap op. 'ik spring wel' zegd ze en ik begin met fietsten. ze rent achter me aan en springt. ze moet ineens kijhard lachen, ik weet niet waarom. 'waaromlach je nou?' 'omdat je schrok toen ik erop sprong' en ze begind weer te lachen, haar mooie en aanstekelijke lach. 'nou en' zeg ik nep boos. 'sorry, maar je was zo aan het fietsen en toen ik erop sprong was je zo van; huh' zegt ze en maakt er een schok beweginkje bij. we moeten weer lachen en ik fiets verder.

pov puk

zal ik mn armen om hem heen slaan? of niet? ik weet het niet. ik doe het toch maar, het is toch niet erg? ik sla mn arm om zn middel. ik weet gewoon dat hij glimlacht nu. en ik doe dat trauwens ook. de rit verloopt stil maar fijn. hij fietst zijn straat in die niet zo ver van de mijne ligd. 'stap maar af' zeg dhij en ik doe dat ook. hij gooit zn fiets in het gras en loopt naar de voordeur. 'kom je nog? of blijf je daar wachten?' lacht hij. 'nee nee, ik kom wel' zeg ik lachend terug en loop naar hem toen.

'en dit is mijn huis, wat vind je ervan?' zegt hij en draaid rondjes met zn armen gesprijd. 'uhm ja, leuk en gezellig' antwoord ik. het is huiselijk en gezellig. 'kom maar even mee naar boven' zegd hij en we lopen naar boven. we lopen over de gang en hij opent een deur. het is blijkbaar zijn kamer. 'wacht hier even, nog niet binnen komen' zegd hij en loopt naar binnen. ik hoor wat gestommel en gerommel en dan gaat de deur open. 'kom maar' zegd hij en ik loop naar binnen. 'en jij hebt net even snel je kamer ''opgeruimd'' haha' zeg ik en maak met mn vingers haakjes als ik opgeruimd zeg. 'nee hoor, er waren gewoon wat ja uhm. oke ik heb een beetje opgeruimd' bekend hij. ik trek 1 wenkbrauw op. 'dit noem jij opgeruimd?' vraag ik en hij knikt voorzichtig. 'goed opgeruimd! mijn kamer is echt 1 groote vuilnis built' hij zucht opgeluchd. 'ík dacht even dat je mijn kamer juist niet opgeruimd vond' zegd hij en ik glimlach. vandaag heb ik echt even rust nodig. om alles even te laten bezinken, samen met michael. 'ik pak even mn long-board, wacht jij op de gang?' vraagd hij waarop ik knik. ik loop naar de gang en net als ik op de trap wil gaan zitten komt hij alweer zn kamer uit met zn long-board. 'hello, i'm michael clifford' zegd hij op verlijdelijke toon. (kijk klein filmpje vooraan). ik schud lachend mn hoofd. hij is echt niet goed bij zn hoofd. maar dat ben ik ook niet dus wat maakt het uit! we lopen lachend naar beneden. 'oke, op naar jou huis' zegt hij en opend de achterdeur. we lopen naar buiten. ik zie een oud versleten schommel hangen. ik moet weer denken aan vroeger. ik schud de gedachten even van me af en loop samen met michael langs het huis naar de straat. 'hoe gaan we want de fiets enzo, jij met je long-board?' vraag ik en zwaai een beetje met mn armen heen en weer. 'je kan wel op mn long-board. dan zit je tegen mn benen aan zegmaar' zegd hij en ik knik. ik ga zitten met mn benen in kleermakers zit. michael stept weg en daar gaan we dan. we rijden de straat uit. 'waarheen?' vraagd hij. 'hier links' zeg ik en wijs met mn hand naar links. hij maakt een mooi bochtje naar links en ik leun een beetje mee. 'en nu?' vraagd hij weer. 'rechtdoor en bij de 3e straat weer links' zeg ik en wijs slapjes een beetje heen en weer. hij stept door totdat we bij de 3e straat zijn. hij maakt weer een mooi bochtje naar links en rijd zo mn straat in. 'het 7e huis, rijd maar het paadje in' zeg ik en er volgd een oke.

ik kom terug gelopen met mn long-board en zie michael verbaasd kijken naar de onderkant. 'wat?' vraag ik en leg het board neer. 'nou, ik wist niet dat je die onderkant had' zegd hij verbaasd. ik snap hem wel hoor, het is ook geen normale onderkant. hij is zwart met een donker rood doodshoofd erop. 'oh je, ik vond hem cool' is mijn andwoord.

'kan je een beetje long-boarden?' vraagd hij als we op de stoep in mijn straat staan. 'nou ja, echt kunnen is een groot woord. ik kan wel een beetje bochtjes maken en vooruit rijden' 'oke, dat is al veel hoor. zullen we zo en dan rechts en dan het parkje in en dat rond de vijver en zo weer terug?' vraag hij. ik knik en hij stept weg. ik doe maar hetzelfde alleen lukt het niet vlekkenloos. 'lukt het puk?' vraagd michael lachend als ik half op de grond zit en half op het board. ik lach me kappot en hij helpt me omhoog. 'ik denk dat ik het nog niet zo goed kan' zeg ik grinnikend. ik schuif een plukje haar achter mn oor maar raak perongeluk mijn wond aan. 'auw' zeg ik zacht en kijk naar mijn vinger of er geen bloed of iets op zit. 'gaat het? wat deetje? doet het erg pijn?' rateld michael door. 'nee ik raakte perongeluk mijn wond aan, maar zo erg is het niet' zeg ik en hij kijkt weer opgelucht.

pov michael

we rijden nu rond de vijver en de wind gaat door puk haar haren. het ziet er zo prachtig uit. haar haar dat naar achter word geblazen en haar glimlach omdat ze alles laat gaan. al de heletijd hebben we niks tegen elkaar gezegd. alleen soms even elkaar aangeken, verder niks. ze vind dit zo fijn en ik trauwens ook. het is inderdaad rustgevend. heel ontspannen. ik kom wat dichter bij haar boarden en ze kijkt op. 'hey' zegd ze en glimlacht weer breed. ik glimlach terug en omdat ze mij blijft aankijken rijd ze richting het water. ik moet kijhard lachen en spring van mn board af. ik ren lachend achter haar aan. ze gild en lacht tegelijkertijd. 'michael help!' gild ze. ik moet nog harder lachen. 'michael dit is niet grappig' roept ze. ik pak haar al rennend rond haar middel en haal haar van het board af. ik lach me nog streeds kappot. 'michael' sist ze boos. 'sorry hoor maar het was zo'n grappige situatie. jij keek zo naar mij maar had niet door naar welke kant je ging. toen reed je al gillend richting het water. en je kon er gewoon afspringen!' vertel ik lachend. ik heb nu nog maar 1 arm om haar middel. nu lachd ze eindelijk ook mee. 'en nu moeten we wel even je board uit de vijver vissen' zeg ik en trek haar mee naar de waterrand. 'ho ho, ik ga dat niet doen. jij hebt dat veroorzaakt' ik kijk haar vragend aan. hoezo zou ik dit veroorzaakt hebben? 'jij lijde me af oke' zegd ze en ze krijgt een kleine blos op haar wangen. ik moet lachen en begin met ''vissen''. ik g agehurkt aan de rand zitten en pak een random stok. ik veeg ermee door het watter zodat er hopelijk wat stroming ontstaat. het board is half aan het zinken, fijn. het heeft dus geen zin. ik trap mn schoenen en sokken uit en stap het water in. ik heb een korte broek aan want het is bloedje heet, dus maakt het niet uit. 'hier! wil je hem even aanpakken?' roep ik naar puk en ze komt gelijk naar me toe gerend. ze pakt het board aan en sleept hem de kant op. 'kom ook, het is echt verkoelend' ik probeer haar te overtuigen. 'nee bedankt, we kunnen wel een andere keer in mijn zwembad zwemmen?' zegd ze en ze helpt me eruit. 'is goed. maar gaan we nu verder met long-boarden?' vraag ik en pak mn schoenen en sokken. ik stop mn sokken in mn schoenen en zet ze op mn board. 'uhm ja, terug naar mijn huis? ik heb dorst en wil even liggen' zegd ze en stapt op haar board. ik knik en we boarden naar haar huis.

'zet je board maar tegen de schutting' zegdze en ik doe dat ook. ik zet mijn board nast die van haar. ik kijk om maar zi ehaar niet meer. ze zal vast naar binnen zijn gegeaan. 'wil je ook wat drinken?' hoor ik haar roepen. ze is dus binnen. 'ja hoor, doe maar water' roep ik terug. even later komt ze met een dienblad met 2 glazen water, een bak chips en stukjes komkommer terug. 'lekker' zeg ik en ze knikt met een grote glimlach op haar gezicht. ze zet het dienblad neer op het gras en ze gaat ernaast zitten. ik ga aan de andere kant zitten en pak een glas. ik neem een paar slokken en zet het dan terug. ik kijk naar puk die haar glas al leeg heeft gedronken. 'pak maar chips als je wilt hoor, je hoeft echt niet te wachten tot ik al heb gepakt' zegd ze lachend en ik pak een handje chips.