<16>

6.5K 515 110
                                    

                    Epiphany ~ Jin

-Gülümseyen maskenin ardındaki gerçek beni tamamen ortaya çıkardım...
                                          Epiphany

   Jungkook'un ağzından:

    Artık bırakma zamanım gelmişti. Yorulmuştum. Dayanılmaz olmuştu iyice acılarım.

    Kolumdaki kesikleri saran ellere baktım. Canımı yakmaktan korkarcasına dokunuyordu. Ama o kesikler canımı yakmıyordu ki. Artık onları bile hissedemiyordum.

  "14 yaşımdaydım daha. O zamajda hayat dolu bir çocuk değildim ama en azından bir tepki verirdim. Ya da hoşuma giden şeylere karşı hep gülümserdim."

    Yüzünde istemsizce oluşan gülümsemeyle bakışlarımı koluma sabitledim.

  "Babam...."

    Gözyaşlarıma karşı savaşmak zordu. Duraksadım. Derin nefes alarak devam ettim.

  "Babam annemi öldürdü. Bunu benim karşımda yaptı. Daha sonra...."

    Kolumu sarmayı bitirir bitirmez yüzümü küçük ellerine aldı ve kafamı kaldırdı.

  "Eğer kötü olacaksan, anlatmayabilirsin Jungkook. Baskı altında hissetme lütfen. Kendini sıkma benim yanımda istediğin zaman ağlayabilirsin."

  "Bırakıp gitti. Beni annemin cansız bedeniyle bırakıp gitti. Küçüktüm. Şuanki gibi güçlü değildim. Annemi koruyamadım. Onu o adam aldı benden."

" İlk önce insanlara olan güvenimi kaybettim. Kimseye güvenemedim. Kimsenin elini tutamadım. Amcam 18 yaşıma kadar baktı bana. Ama ben içime kapandım. Hiç konuşmadım. Tepkisizleştim. Gülemedim hiç. Ben anneme çok bağlıydım Jimin. Annemin olmayışı beni dağıttı ve ben bir daha toplanamadım. "

    Gözlerimi gözlerine sabitledim.

"Annem müzik öğretmeniydi. Sesi gerçekten çok güzeldi. Yumuşak ve güçlü..."

     Aklıma dolan ses ile gülümsedim.

  "Aynı senin sesin gibi Jungkook."

  "Annem öldükten sonra bende müziğe başladım. Aslında annem bana gitar çalmayı öğretmişti. Benim yetenekli olduğumu söylerdi hep. İlk önce gitar çaldım. Daha sonra bas gitar çalmaya başladım. En başından beri dikkatimi çeken bas gitardı ama annem hep erken olduğunu söylerdi. Kısa sürede öğrendim ve geliştirdim. Çok çalışarak sanat okuluna girdim. Ama sorunlarım gittikçe büyüdü. Bilmediğim bir şeyin içine sürüklendim. İnsanlar;"

  "İnsanlar benim en büyük korkum Jimin. Onların bana dokunması hatta yaklaşması bile beni korkutup sinirlendiriyor. Hiç bir insana güvenememek benim suçum değil. Lanet olsun Jimin, ben böyle olmasını istemedim. Ben....ben bu hayatı kendim seçmedim."

    Ağlamaya başlamam ile elimi tuttu destek olmak istercesine...

  "Şarkı yazmaya başladım. Sonrada şarkı söylemeye. İnsanlarla konuşmamayı sürdürdüm. Hiç arkadaşım olmadı. Hoseok dışında. Ama onunlada lanet fobim ortaya çıktığından beri doğru düzgün konuşmadım. Çünkü ben eskisi gibi değildim artık. Karşı koyamadığım şeyler yaptım. Defalarca uçuruma gittim. Ama sonra geri döndüm. 'Annen senin güçsüz biri gibi intihar etmeni istemezdi Jeon Jungkook' "

    Gülümsedim. Canım yanıyordu.

  "Her kötü hissettiğimde müziğe sarıldım. İyi gelen tek şeydi. İnsanların bana dokunması kriz geçirmeme neden oldu. Bende en büyük hatamı yaptım belki. Acımı dindirir diye bedenimi jiletledim. Canım yanmıştı ama zamanla alıştım. Jiletlerde bağımlılık yapıyor. Boynumu, kollarımı, bileklerimi.... Kesiyordum sonrada zamanla çoğu geçti. Geçtikçe yeni yaralar açtım. Hâlâ da açıyorum. Tek bir tanesi geçmedi şuana kadar. "

    Üzerime geçirdiğim hoodieyi göğsüme kadar kaldırdım. Dün gece açılmış olan yaranın biraz altındaki yara izini gösterdim.

  "Bunu ilk kriz geçirdiğimde yaptım. Kalbim çok acımaya başladı. Dayanılmazdı acısı. Bende kalbimin olduğu yere jiletle derin kesik attım. İyileşmesi zaman aldı ama izi geçmiyor işte. Okulun ilk günü çok kalabalıktı. Kendimi zar zor parka attım. Sonra sen geldin ama sen farklıydım Jimin."

    İlgiyle yüzüme baktı.

  "Sen dokunduğunda titremedim. Sen dokunduğunda kriz geçirmedim. Senden rahatsız olmadım Jimin. Sana karşı koymaya çalıştım. Çünkü sana zarar verecektim. Dünde verdim zaten. O adamlar babamın borcu olan kişilermiş. Arada bir gelirler saldırırlar ve giderler. Senin yanımda olman onları daha fazla saldırmaya itmiş olmalı. Sana zarar verdiler. Benim canım yanmaz Jimin. Ama seninkisi çok yandı. "

  "Öğrendin işte. Ben buyum. Hastalıklı aptal ve yalnız biriyim. Buyum ben..."

"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

   

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

   

   

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AGORAFOBİ🍓  |Jikook  &lt;tamamlandı&gt;Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin