Heyecanla aynaya bakıp üzerimi son kez düzelttim. Daha düğüne 2 saat vardı ama ben çoktan hazırdım.
Üstümü giyindikten sonra saçlarımın yapılması ve şekillendirilmesi biraz zaman almıştı ama sonunda bitmişti.
Gözlerime hafif makyaj yapılmış zaten pembe olan dolgun dudaklarıma da biraz parlaklık vermesi için dudak kremi sürülmüştü.
Heyecandan dolayı ellerim titriyor sürekli parmaklarımla oynuyordum.
"Bu kadar gergin olma Jimin. Zorla evlendiriliyor gibi duruyorsun."
Hoseok'un sözlerinden sonra telaşla ona döndüm.
"Hayır hayır, zorla değil. Ben onu çok seviyorum."
Hoseok şaşkınca bakarken Taehyung gözlerini devirerek bana dönmüştü.
"Zaten zorla evlendiriliyorsun demedi. Öyle duruyorsun dedi. Madem seviyorsun, o zaman gülümse ve sevdiğin adamla evlenmenin tadını çıkar."
Biraz olsun rahatlayıp kendime gelebilmiştim.
Kapıdan annemin girmesiyle ona doğru döndüm.
"Jimin..."
Kocaman gülümseyerek anneme sarıldım.
Annemin üzerinde sade ama onu mükemmel gösterecek bir siyah bir elbise vardı.
Övünmek değildi amacım ama güzelliğimi tamamen annemden almıştım. Annem gerçekten çok güzel ve naif bir kadındı. Ona her zaman hayran kalacaktım.
Kısa boyundan dolayı eğilerek sarıldığım annem beni kendinden biraz uzaklaştırıp yüzüme baktı.
"Seni duygusal bir konuşma yaparak boğmayacağım."
Odadaki görevliler ve diğer herkes çıktığında konuştu annem.
Gülümsedim.
"Her zaman çok özel bir çocuk oldun Jimin. Ve şimdi kendin gibi özel bir çocukla evleniyorsun. Nasıl bu kadar büyüdüğüne anlam veremiyorum ama iyi ki benim oğlumsun. Artık Jungkook da benim oğlum. Ve onun her zaman yanında ol. Bazen kıracaksınız birbirinizi, belki ağlayacaksınız birlikte ama bununla baş etmeyi birbirinize oşan aşkınızla yapacaksınız. Jungkook'a onunda bir ailesi olduğunu kabul ettirmelisin. Onun yalnız hissetmesine izin verme."
Dediği şeylerle yüzümü buruşturdum.
"Hani duygusal konuşma yapmayacaktın?"
O da kıkırdayarak tekrar bana sarıldı.
"Dayanamadım."
Bir süre daha sarılı kaldıktan sonra annem benden ayrıldı ve omzumu pat patladı.
"Dışarı da seni bekleyen bir afet var. Ben şimdi çıkıyorum. Çok geç kalmayın."
Göz kırparak odadan çıktığında gülümsedim.
Ardından odaya giren kişi yüzümü dondurmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
