AGORAFOBİ🍓 |Jikook <tamamlandı>

<14>

            2U ~ cover by Jungkook

    Jungkook'un evi tek kişi için oldukça büyüktü. Jungkook'un dış görünüşüne göre şaşırmayacağım bir şekilde döşenmişti evi. Salonda ağırlıkla siyah gri ve beyaz renkler vardı ve oldukça düzenliydi.

    Merdivenlerden gelen adım sesleriyle Jungkook'un geldiğini anladım. İlk yardım çantasıyla yanıma geldi ve elindeki çantayı önümdeki sehpaya koydu ardından kendisi de siyah sehpaya oturup yüzüme ve bedenime göz gezdirdi.

    Yerimde doğrulmaya çalışırken Jungkook omuzlarımdan tuttu ve beni geri yatırdı.

  "J-jungkook, ben iyiyim gerçekten. İlk önce kendine bak. Yaran var."

  "Jimin, yat."

  "Jungkook b-ben iyiyim. Ama senin durumun acil. Hastaneye gidelim."

    Omuzlarımdan tutarak tekrar koltuğa yatırdı beni.

  "Jimin kıpırdamayı kes artık. İşimi zorlaştırıyorsun. Hastaneye gitmeyeceğim ve ilk önce senin durumuna bakacağız. O yüzden bana yardımcı ol ve kıpırdama."

    Direnişime rağmen yumuşak ses tonuyla uyarışının şaşkınlığıyla kafamı sallayarak onu onayladım.

  "Kazağını çıkarman gerekiyor."

  "N-ne? Hangi k-kazak?"

  "Jimin üstündeki kazak. Hadi acele et. Kanın kurumuş olabilir yavaşça çıkarmamız lazım."

     Yerimden tekrar kalkmaya çalıştım ancak bir türlü kalkamıyordum. Jungkook benim yüzüme baktı ve kalkamadığımı anladı.

    Kazağımın etek kısımlarından tutarak yavaşça yukarı doğru çekti. Kollarımdan çıkardıktan sonra belimi tutarak beni hafifçe doğrultup kazağı başımdan çıkarıp kenara attı. Tekrar yattığımda tenime değen soğuk koltuk ile titredim. Ev soğuk değildi ama ben titriyordum. Çünkü kanlanmış ve morarmış yara izlerinde ellerini gezdiriyordu.

    Gözünden akan bir yaş karnıma düştü. Bunu farkettirmemeye çalışarak bir su ile yaraları temizledi. Ara ara gözyaşları düşüyordu ancak belli etmemeye çalışıyordu.

  "J-jungkook ben....ben özür dilerim. Benim yüzümden oldu. Belkide ben olmasaydım sana bunu yapmazlardı. Özür dile-"

  "Hayır Jimin. Sen olsanda olmasanda bana bunu yapacaklardı."

    Batikonla yaraların üzerini temizlerken tekrar gözyaşı aktı.

" Jungkook neden sessiz ağlıyorsun? Neden sesini çıkarmıyorsun hiç? "

"Öyle gerekiyor."

"Öyle gerekmiyor. Ben yanındayım Jungkook. Neden beni itiyorsun?"

    Yaraların üzerine tek tek yara bandı yapıştırdı. Elleri sakin ve yumuşak bir şekilde bedenimde dolanıyordu ve ben her seferinde daha fazla kapılıyordum ona. Hatta her geçen saniye.

    Yerinde biraz kıpırdayarak yüzümün olduğu yere geldi. Aynı şekilde tekrar yüzümü temizlerken dikkatle bana bakıyordu.

  "Ben hiç bir zaman birisini kabul etmedim ki. Edemezdim Jimin."

  "Neden Jungkook? Neden? Ben senin yanındayım, seni her zaman dinlerim. Gerçekten. Güvenemez misin bana?"

    Ben konuşurken dudağımın kenarından akan kanı silerken dudağımda gözleri oyalanmıştı biraz.

  "Elimde değil. Bilmiyorsun....."

  "Bilmemi sağla o zaman. Bilmeme izin ver lütfen. Sana ulaşmama izin ver."