AGORAFOBİ🍓 |Jikook <tamamlandı>

<26>

         Without Me ~ Halsey

  "Park Jimin! Hemen kalk."

    Gözlerimi annemin bağırışından dolayı açtım. Ne olduğunu anlamak için annemin yüzüne baktığımda bana gözlerini kısık bir şekilde bakıyordu. Korkmamak elde değildi.

  "Jimin bugün pazar. Bu sana bir şey hatırlatıyor mu?"

    Annemin pazar demesiyle acı bir inlemeyle yastığıma kafamı bastırdım.

    Bugün pazardı. Yani Jungkook'un akşam yemeğine ailemle tanışmaya geleceği gündü. Bunu nasıl unutmuştum?

  "Hemen kalk ve odanı topla. Daha sonra aşağı in ve bana yardım et."

Yenilmişlikle yatağımda doğruldum. Gözüm tekrar açık olan pencereme gitmişti. Ardından fısıltı gibi bir ses duydum.

"Jiminie. Minmin."

Jungkook'un sesini duymamla beraber gözlerimi kocaman açtım. Annem ise hafifçe kıkırdamıştı.

"Minmin mi? Sen böyle seslenilmesinden nefret edersin. Sevgiline izin mi veriyorsun?"

Anneme cevap vermek yerine annemi odadan hızla gönderecek bir şey söylemeye karar verdim.

"Tamam anne bak gerçekten kalktım. İniyorum aşağı. Gidebilirsin."

Annem tek kaşını kaldırdı.

"İnanmış gibi yapacağım. Odanı topla ve Jungkook'a cevap ver. Eğer tekrar geldiğimde sizi uygunsuz yakalarsam bütün evi toplayıp temizlersin Park Jimin."

Sözlerinin bitmesiyle arkasını döndü ve hızlı adımlarla odadan çıkıp kapıyı kapattı.

Bende hızla yataktan çıkıp pencerenin önüne koştum.

Jungkook'u üstsüz bir biçimde pencerede görmeyi beklemediğim için şaşkınlıkla gözlerimi açtım. Hemen gözlerimi kapattım.

Jungkook'dan bir kıkırtı duyduğumda tek gözümü yavaşça açıp Jungkook'a baktım.

"Neden gözünü kapatıyorsun? Sanki daha önce görmedin."

Sözlerinden sonra gözlerimi devirerek gözlerimi açtım. Her seferinde utandırıyordu.

"Çok az gördüm. Çok görmedim."

Konuşmamı bitirince kollarımı birleştirdim. O da kaşlarını kaldırdı ve yandan sırıttı.

"Öyle mi? Çıplak göğsümde uyuduğunu unuttun mu?"

Konuşmasıyla daha fazla kızardım. Pencerenin kenarından tutarak ona yaklaştım.

"Akşam geldiğinde hatırlarım Jungkook-ah"

İddialı ifademle konuştuğumda o da bana yaklaşarak elini çeneme koydu.

"Hatırla Min. Benim içinde iyi olur. Sonuçta akşam farklı şeyler yapabiliriz."

Şaşkınlıkla geri çekildiğimde gitmem gerektiğini hatırladım.

"Gitmem gerekiyor. Akşam için hazırlanmam gerekiyormuş."

Jungkook alnına elini vurup inledi.

"Yemek vardı. Bir dakika Jimin ben ne giymeliyim? Ben daha önce kimseyle akşam yemeği yemedim ki. Soru sorarlarsa ne diyeceğim?"

Telaşına karşı elimi uzatıp omzuna dokundum. Bu kadar telaşa girmesine gerçekten gerek yoktu. Ailem zaten kasıntı değildi.