"Ανάθεμα την βεντέτα"

Κεφάλαιο 40ο.

° 22.57. - Εξοχικό Ζήση.

Εκείνο το όπλο είχε βαφτεί με αίμα. Αίμα που κόσμος και κοσμάκης είχε ακουμπήσει και τώρα πια θα ξαναβαφόταν με αίμα. Ποιανού το αίμα όμως;

Η Χαρά δεν είχε σκοπό να γυρίσει στο σπίτι του Παύλου. Μάλλον ο Ζήσης δεν είχε σκοπό να την αφήσει από κοντά του. Πόσο μάλλον τώρα που έμαθε ότι ο Παύλος την καταπίεζε. Καθώς καθόντουσαν στο σπίτι μαζί, η Ελευθερία κατευθυνόταν για το εξοχικό του Ζήση μαζί με τον Λάμπρο και το φονικό όπλο. Ο Παύλος δεν ήθελε να πάει στο σπίτι του. Ένιωθε άσχημα. Ένιωθε τύψεις, μίσος, ούτε εκείνος ήξερε τι. Πήρε τηλέφωνο την Χαρά και ήθελε να ακούσει την φωνή της. Η Χαρά το σήκωσε διστακτικά όσο ο Ζήσης ήταν στο μπάνιο.

" Χαρά. " είπε ο Παύλος με μια ανάσα.
" Παύλο. Τι κάνεις; "
" Χαρά θα γυρίσεις σπίτι; "
" Δεν νομίζω. "
" Μου λείπεις. Σε θέλω κοντά μου. "
" Δεν γίνεται Παύλο. " είπε κοιτώντας πέρα δώθε για να δει αν ο Ζήσης την ακούει.
" Γίνεται Χαρά. Άμα το θες. "
" Σου είπα πως όχι. Τουλάχιστον για σήμερα όχι. "
" Δηλαδή για αύριο μπορεί; "
" Δεν θέλω να σου δίνω ψεύτικες ελπίδες. Θα δω πως θα πάει το πράγμα και θα σου πω. "
" Τι εννοείς; Ότι η μάνα σου δεν έχει έρθει ακόμα; "
" Τι θες να πεις; Τι λες, δεν καταλαβαίνω. "
" Με πήρε τηλέφωνο η μάνα σου. Μου είπε πως θα έρθει από εκεί να σε πάρει."
" Τι; Αδύνατο! Τώρα μου το λες! " φώναξε και πετάχτηκε ο Ζήσης από το μπάνιο.
" Χαρά τι έγινε; Γιατί φωνάζεις; " ρώτησε ο Ζήσης.
" Η μάνα μου. Έρχεται η μάνα μου από δω! Ζήση πάμε να φύγουμε!!" είπε κλείνοντας το τηλέφωνο.
" Τι; Πως ξέρει ότι είμαι εδώ; Ποιος της το είπε; "
" Δεν ξέρω.... Δεν είναι αυτό που μας καίει τώρα! Σίγουρα δεν θα έρθει μόνη της. Ζήση πάμε σε παρακαλώ! Δεν πρέπει να σε βρει εδώ! Να μας βρει εδώ!"
" Και που να πάμε Χαραυγή; Δεν έχω που να σε πάω! "
" Στην γιαγιά μου! Πάμε στης γιαγιάς μου! "
" Είναι το πρώτο μέρος που θα ψάξει! Σύνελθε! "
" Δεν μπορώ να συνέλθω! Θέλω να φύγω! Αν μας βρει εδώ μαζί θα γίνει μεγάλο κακό δεν το καταλαβαίνεις; "
" Όχι Χαρά. Εδώ θα μείνουμε. Ας καταλάβει επιτέλους ότι είσαι μεγάλη κοπέλα. Δεν μπορεί να αποφασίζει για εσένα. Τελείωσε πια! Τόσους μήνες εκείνη αποφάσιζε και διέταζε! Τώρα πια φτάνει! "
" Ζήση λογικεψου! Θα μας σκοτώσει σου λέω! "
" Δε μπορεί Χαρά. Θα σκοτώσει το ίδιο της το παιδί; Ή τον συγγενή του φονιά για να ανάψει πάλι η βεντέτα; Δε θα το κάνει. "
" Φοβάμαι Ζήση. Μου έχει καταστρέψει την ζωή. "
" Ολονών την ζωή. Όχι μόνο την δική σου. "

Εκείνη την στιγμή η πόρτα χτυπούσε αβίαστα και δυνατά.

" Ανοίξτε! Χαρά ξέρω ότι είσαι μέσα! Χαρα! Θα ξεσηκωσω ολάκερη την γειτονιά! Ανοίξτε! " φώναζε η Ελευθερία πίσω από την πόρτα.
" Όχι ήρθε! "
" Κάτσε εδώ. Θα ανοίξω εγώ." είπε ο Ζήσης με γενναιότητα.
" Όχι όχι! Δε θα αφήσω να σε σκοτώσει!"
" Σώπασε! Πράμα δε θα γίνει." επέμενε.
Κατέβηκε τα σκαλιά και πήγε στην κουζίνα καθώς άκουγε τις φωνές της Ελευθερίας να ωρύεται και να φωνάξει έντονα. Από ένα συρτάρι άρπαξε ένα μαχαίρι κοφτερό και το έβαλε σε ένα σημείο που να είναι προσβάσιμο για αυτόν.