"Ανάθεμα την βεντέτα"

Κεφάλαιο 49ο.

" Τι στο διάολο κάνεις εδώ; "
" Εγώ... Με τον Κυριάκο ήρθα."
" Ώστε αυτή ήταν η δουλειά σου Κυριάκο. Όχι τα μπουζούκια.
"Αμαλία εσύ τι θες εδώ με αυτόν; "
" Άστα αυτά Κυριάκο. Εσύ μωρή δεν ντρέπεσαι λίγο! Που κυκλοφορείς έτσι; Ε! Τι είναι αυτά που φοράς!"

είπε ο Μάνος στην Δέσποινα. Η Δέσποινα ήταν η αδερφή της Χαράς και της Μελπομένης. Το είχε κάνει Ντέμπυ γιατί ήταν πιο πιασάρικο σαν όνομα για την νύχτα. Κανείς δεν ήξερε για την δουλειά της. Μόνο η Μελπομένη ήξερε. Αλλά μετά τον θάνατο της Ελευθερίας έφυγε για την Ξάνθη. Να συνεχίσει την σχολή της εκεί. Μακριά από όλους κι από όλα. Δεν την ένοιαζε κανένας πια. Γι'αυτό δεν είχε αποτρέψει την Δέσποινα να μην συνεχίσει.

" Μάνο να σου εξηγήσω. Εγώ δεν... "
" Σκασμός! Δεν σεβάστηκες την μνήμη της μαμάς σου! Είναι δυνατόν να έγινες μια πόρνη! Και εσύ ρε! Εσύ δεν σεβαστηκες ούτε την ηλικία της ούτε τίποτα! Μικρή κοπέλα την παρέσυρες στην πορνεία! "
" Την ηλικία για να καταλάβει την έχει Μάνο μου. Δεν είναι ούτε πέντε ούτε δέκα χρόνων. "
" Αμαλία σιωπή! Αν θες να ξέρεις κύριε Φραγγελάκη η  ξαδέρφη σου δεν σκέφτηκε τίποτα παραπάνω και συμφώνησε. "
" Και εσύ φυσικά χωρίς ενδοιασμούς την δέχτηκες. "
" Ναι. Εσύ πάλι από όσο βλέπω δεν βάζεις μυαλό. Θέλετε να καταλήξετε σαν την Χαρά και τον Ζήση; Ή σαν την Ευγενία και τον Δημήτρη; " απάντησε ο Κυριάκος.
" ΔΕΝ θα καταλήξουμε έτσι Κυριάκο. Θα φύγουμε. "
" Που θα πατε; Μάνο ο θείος θα μαραζώσει μόνος του."
" Έχει τον Βαγγέλη Δέσποινα. Μια χαρά θα είναι. "
" Και εσυ; Συμφωνείς μαζί του; Θες να φύγεις μακριά από τους θείους; Να ζήσεις με εναν ανθρωπο που παραλιγο να σε στειλει στον ταφο καποτε ; "
" Όπως το είπες. Κάποτε. Και αυτό το κάποτε έχει περάσει πια. "
" Εγώ δεν το δέχομαι όμως αυτό. Αυτος ο άνθρωπος θα σε πληγώσει. Θα σε κάνει να νιώσεις σκουπίδι! " αναφώνησε ο Κυριάκος για να υπερασπιστεί την ξαδέρφη του.
" Εσύ κάνεις την Δέσποινα να νιώθει σκουπίδι κάθε μέρα. Τώρα σε πήρε ο πόνος. "
" Θα σταματήσετε επιτέλους! Τι πράγματα είναι αυτά! Αμάν ρε Κυριάκο και εσύ. Τον Μάνο τον αγαπάω. Να σκέφτομαι πάντα τους άλλους και όχι τον εαυτό μου; Δεν μπορώ. Κάθε φορά τους άλλους σκέφτομαι και πάω πίσω. Κοντεύω τα 35. Δεν μπορώ να σκέφτομαι μόνο τους άλλους. Θέλω να κάνω κατι για εμένα. Όταν ήμουν 18 και ήθελα να είμαι μαζί του δεν με αφήσατε. Το δέχτηκα. Αλλά και τώρα που είμαι όσο ειμαι δεν με αφήνετε. Με περνάτε για την μικρή της οικογένειας. Ναι είμαι. Αλλά Όχι για πάντα Κυριάκο. Όλοι μεγαλώνουν κάποτε. Και εγώ μεγάλωσα και θέλω να ζήσω. "