ԴՊՐՈՑԱԿԱՆ ՍԵՐ

Գլուխ 23

Հաջորդ օրը, որ դասի գնացինք Արամն եկավ ու գրկախառնվելով բարևեց։ Սառան մոտեցավ ու ասավ.

- Արամ, ինձ լավ մոռացել ես։
- Բայց ես քեզ երբ էի հիշում որ?
- Փոշմանելու ես։
- Ես մենակ Անիին խաբելուց եմ փոշմանում։

Երբ որ դասարան մտանք, սեղանիս քաղցրավենիքի տուփ էր ծաղիկի հետ։

- Վայ Արամ!
Ուրախությամբ նայեցի Արամին, բայց հասկացա, որ սա նա չի առել ու դրա համար էլ փորձեցի ձևացնել, թե ուղղակի ուրախ եմ ով որ էլ առած լինի։

- Տեսնես էս ովա առել?
Դասարանում մենակ ես էի ու Արամը։ Մեկել մի հատ տղա մտավ դասարան, ու գիտեք, զարմանալի էր, որովհետև մենք այսօր մեր դասարանում էինք դասի, բայց ոչ ոք չկար։

- Բարև ձեզ։
- Բարև ձեզ։ Իմ հաշվարկներով դասարանում մարդ չպետք ա եղներ։
- Այսինքն?
- Դե ախպեր ես Անիի հետ խոսելու բան ունեմ մեզ մենակ կթողնես?
- Չէ։ Իմ մոտ խոսա։
- Հա ճիշտ ա ասում, ես իրենից գաղտնիք չունեմ։(ես)
- Անի ջան հավանեցիր նվերս?
- Վայ! Էս դուք էիք գնել?
- Հա, ու ոնց հասկացա հավանել ես։
- Հա մերսի շատ, բայց ինչի համար?
- Դե դու ինձ դուր ես գալիս։
- Ինչ?,- ես ու Արամը հավասար ասեցինք։ Իմ դեմքի ժպիտը միանգամից անհետացավ։
- Հնգեր, դու չես մտածում, որ էտ մասին իմ հետ առաջինը պետք ա խոսայիր?
- Անի ես քեզնից պատասխան եմ ուզում։

Հիշեցի Արամի խոսքերը, որ ինձ ասավ քեզնից պատասխան չեմ ուզում։ Մի պահ շոկի մեջ էի։

- Ուր ա դասարանս?
- Երկրորդ հարկում ա։
- Արամ, գնացինք դասի։
- Անի, դու գնա ես կգամ։(Արամ)
- Մի րոպե էլի, Արամ ես էսա կխոսեմ իրա հետ։(ես)
Կներեք ես ձեզ նույնիսկ չեմ ճանաչում, բայց պետք ա մերժեմ։ Կներեք, բայց ես հիմա պետք ա սովորեմ ու միայն սովորեմ։ Խնդրում եմ այլևս ինձ չանհանգստացնեք։
- Ոնց կուզես, բայց նենց չի, որ իմ զգացմունքները պակասելու են։
- Ցտեսություն ձեզ։
- Անի, դու գնա։
- Արամ, գնացինք։
Ու ես ոչինչ էլ չէի հասկացել, հավատացել էի Արամին ու գնացինք դասի։ Նա այնքան անհանգիստ էր, բայց փորձեցի հանգստացնել։ Բոլորին կոպտելով էր պատասխանում, ես էլ կատակի վերածեցի։

- Քո ձեռքից ինձ ոչ ոք չի տանի Արամ, հանգստացի։
- Գիտեմ։

Իմ այս խոսքը նրան ժպիտ պարգևեց։ Ամբողջ օրը անհանգիստ էր ու լուռ մինչև որ դասերը վերջացրինք ու ես տուն գնացի, Արամին խնդրելով ինձ միշտ օգնել։

-----------------------------------------------------------

Հաջորդ օրը Արամը դասի չէր եկել։ Սկզբում մտածեցի, որ վայենկոմատի համար ա գնացել, բայց Նարեկն էլ չէր եկել։ Ահավոր անհանգիստ էի։ Զանգեցի Արամին չէր պատասխանում։ Կես ժամ հետո զանգեցի անջատեց։ Ավելի անհանգստացա։ Sms գրեցի.« Արամ, ինչ ա եղել? Ինչի դասի չես եկել? Ինչի զանգերիս չես պատասխանում»։ Գրեց « Ընկեր Անանյանը կգա կասի, ես լավ եմ, ուղղակի քույրս եկել ա կողքս պառկել քնել, չեմ ուզում շարժվեմ վեր կենա, ջերմության ա տալիս»։
Ես էլ գրեցի.« Դե քեզ լավ նայի վաղը կգաս ես քո կարիքը զգում եմ, քրոջդ էլ առողջություն, իմ կողմից էլ կպաչես»։
« Լավ, դու էլ լավ մնա»։