ခရမ္​း​ေရာင္​ ခံစားခ်က္​မ်ား

#တိတ္​ဆိတ္​​စြာ ကုန္​ဆံုး​ေသာ ည​တစ္​ည#

စကၠန္​႔​ေတြစု​ေပါင္​းၿပီး မိနစ္​​ေတြျဖစ္​လာခဲ့တယ္​။

ႏွင္​းစက္​​ေတြစု​ေပါင္​းၿပီး ​ေရအိုင္​ငယ္​​ေလး ျဖစ္​လာခဲ့တယ္။

​​ေျမျပင္​​ေပၚက်​ေနတဲ့ ႏွင္​း​ေရစက္​ေတြ တ​စက္​စက္​ က်သံက စည္​းခ်က္​မွန္​မွန္​ ၾကား​ေနရတယ္​။

​ေမွာင္​မုိက္​လွတဲ့ ​ေကာင္​ကင္​​ေအာက္​မွာ ညနက္​ရဲ႕ စစ္​မွန္​တဲ့ ​ေအာ္​ျမည္​သံ​ေတြ ၾကား​ေနရတယ္​။

မွိတ္​တုတ္​မွိတ္​တုတ္​လင္​းလက္​​ေနတဲ့ ၾကယ္​​ေလး​ေတြက မ​ေရမတြက္​ႏိုင္​​ေလာက္​​ေအာင္​ မ်ားျပားလြန္​းတယ္​။

မ်က္​စိတဆံုး ​ေမွာင္​မိုက္​​ေနၿပီး မ်က္​ကန္​းတ​ေယာက္​လို ငါရဲ႕အျမင္​​ေတြက ​ေဝဝါး​ေနခဲ့တယ္​။

တိတ္​တဆိတ္​နဲ႔ ​ေအးစက္​စက္​ အခန္​းထဲမွာ ငါ့ရဲ႕ ဝင္​သက္​ ထြက္​သက္​က အသက္​႐ႈတယ္​ဆိုရံု​ေလာက္​​ေလး သတိထားလို႔မရ​ေလာက္​​ေအာင္​ကို ​ေႏွး​ေကြး​ေနခဲ့တယ္​။

အဝတ္​စား မ​ေရာက္​ႏိုင္​တဲ့ ငါ့ရဲ႕​ေျခ​ေတြလက္​​ေတြနဲ႔ ငါ့ရဲ႕မ်က္​ႏွာက ​ေအးစက္​​ေနၿပီး ငါ့ရဲ႕ ႏွတ္​ခမ္​း​
​ေထာင္​့စြန္​းက အ​ေပၚကို​ေကြးတက္​​ေနကာ ​ေလွာင္​ျပံဳးတခုကို ခ်ိတ္​ဆြဲထားတယ္​။

တင္​းၾကပ္​လြန္​းတဲ့ ခံစားခ်က္​​ေတြ အလြန္​မွာ ငါ ဘာတခုကိုမွ မခံစားရ​ေတာ့ဘဲ စိတ္​​ေရအလ်ွင္​က ​ေရ​ေသတခုလို ပကတိ တည္​ၿငိမ္တိတ္​ဆိတ္​လြန္​း​ေနတယ္​။

ခႏၶာကိုယ္​​ေပၚကို ​ေအးခဲမတတ္​ ၾကမ္​းတမ္​းစြာ တိုက္​ခတ္​လာတဲ့​ေလကို မ်က္​လံုး​ေတြ အသာမွိတ္​လိုက္​ရင္​း ထိ​ေတြ႔မႈခံစားခ်က္​​ေတြ တခုတ​ေလမွ လြတ္​ထြက္​မသြားရ​ေအာင္​ အျပည္​့အဝ ခံစား​ေနလိုက္​တယ္​။

ပါးစပ္​လႈပ္​ရံု​ေလာက္​ ခပ္​တိုးတိုး ​ေရရြတ္​​ေနခဲ့တဲ့ နံပါတ္​စဥ္​ ၁၀၀၀ကို ၁ ​ေက်ာ္​လာတဲ့အခ်ိန္​မွာ ငါ့ရဲ႕ ထိန္​းခ်ဳပ္​ထားတဲ့အသိစိတ္​ကို လြတ္​ထြက္​ခြင္​့​ေပးလိုက္​တယ္​။

တ​ေျဖး​ေျဖး အသိစိတ္​လြတ္​ထြက္​သြားတာနဲ႔အတူ ငါဘာတခုမွကို မခံစားရ​​ေတာ့ဘူး။

"အဲ့​ေတာ့ ငါအိပ္​​ေပ်ာ္​သြားခဲ့တယ္​"

ႏွစ္​ႏွစ္​ခ်ိဳက္​ခ်ိဳက္​ကို အိပ္​​ေပ်ာ္​သြားခဲ့တယ္​။

ဘယ္​​ေတာ့မွ မၿပီးဆံုးတာ့ဘူးလို႔ ထင္​မွတ္​ထားတဲ့ ငါ့ရဲ႕ ႐ွည္​ၾကာလြန္​းတဲ့ တစ္​ညတာကို ဘာအ​ေတြးမွမ႐ွိဘဲ ပကတိ တိတ္​ဆိတ္​​စြာနဲ႔ ျဖတ္​သန္​းႏုိင္​ခဲ့တယ္​။

အသိစ္ိတ္​ျပန္​ကပ္​လာလို႔ ငါ့ရဲ႕အျမင္​အာရံု​ေတြ ၾကည္​လင္​ျပတ္​သားလာခ်ိန္​မွာ ငါ့ရဲ႕မ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​မွာ႐ွိ​ေနတဲ့ ၾကည္​လင္​​ေတာက္​ပၿပီး ​ေအးခ်မ္​းဆိတ္​ၿငိမ္​လွတဲ့ ရင္​့က်က္​တဲ့အလွတရားနဲ ့မ်က္​ႏွာလွလွတခုကို ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။

ငါ အလွပိုင္​႐ွင္​မ်က္​ႏွာကို ျပံဳးျပလိုက္​ခ်ိန္​မွာ သူကလည္​း စိတ္​ႏွလံုး​ေအးခ်မ္​း​ေစတဲ့ အ​ေငြ႔အသက္​ျပင္​းျပင္​းနဲ႔  တည္​ၿငိမ္​​​ေအး​ေဆးစြာ ျပံဳးျပလာခဲ့တယ္​။

​ေဆာင္​းဦး​ေလ​ေအး​ေတြ ႐ုတ္​တရက္​ ရပ္​တန္​႔သြားၿပီး ​ေႏြးဦး​ေလ​ေႏြး​ေႏြး​ေလး​ေတြ စတင္​တိုက္​ခတ္​လာသလို သူရဲ႕ အျပံဳး​ေတြက ​ေျခာက္​​ေသြ႔တည္​ၿငိမ္​တိတ္​ဆိတ္​​ေနတဲ့တဖက္​မွာ ​ရင္​းႏွီး​ေဖာ္​​ေရြေႏြး​ေထြး ​ေနခဲ့တယ္​။

ငါ ငါ့လက္​ထဲက မွန္​ကို ​ေဘးနားက စားပြဲ​ေပၚတင္​ၿပီးတဲ့အခ်ိန္​မွာ ဘယ္​တုန္​းကမွ ဘာမွမျဖစ္​ခဲ့သလို အရာအားလံုးက လႈပ္​႐ွားမႈတခုတ​ေလ​ေတာင္​မ႐ွိဘဲ ပကတိ တိတ္​ဆိတ္​ျခင္​းအမႈက ႀကီးစိုး​ေနခဲ့တယ္​။