Onu Kaybedemem

6.1K 250 21
                                    

Taehyung

Önümüzde hızla giden ambulansa yaşarmış gözlerimle bakmaktan kendimi alamıyordum. Ona sürekli zarar vermiştim. Onu umursuyordum ve kaybetmek istemiyordum. Bu bir oyun olacak olsa bile ... Yıllardır çevreme gösterdiğim arsızlığım ona gelince körelivermişti, elim ayağıma dolaşıyordu.
Yine canını acıtmak için çıktığım balkondan yere serilişini gördüğüm an sürekli gözümün önüne gelip cigerlerime kadar paramparça ediyordu beni.

Suçu başkasına atmak istiyor karşılaşacağım sorunların üstesinden tek başıma gelmek istemiyordum. Ne de olsa son olanlar sadece benimle ilgili degil çoğu hoseok un fikirleriydi.

Yoonginin arabasıyla orman yolundan çıkmakta olan ambulansı hızla izliyorduk. Jungkook ve hoseok arka koltukta birbirlerinden ayrı sekilde neredeyse ikiside cama yapışacak gibi oturuyorlar, jungkook bize olan sinirinden ellerini yumruk haline getirmiş , bir yandan da burnunu cekiyordu. Kimse tek kelime etmiyor herkes olayın şokuyla kendi içinde birşeyleri anlamlandırmaya çalışıyordu. Sonunda sessizliği bozan Jungkook oldu

"Ikinizden de nefret ediyorum" gozleri damarlanmış sinirle bana bakiyordu.

"Biliyorum" sessiz şekilde yola bakarak fısıldadım

"Ona birşey olursa bunu sana çok ağır ödetirim Kim Taehyung , bu sefer seni soyadın bile kurtaramaz!" Boğazı yırtılırcasina bagırmıştı

Yoongi sinirle araya girdi
"Jungkook! yeter "

"Ona bagıracagına bana bagırıyorsun hyung!"

"Çünkü o konuşmuyor, sakin ol beni geriyorsun" baskın sesiyle konuşmuştu

"Sizin için hiçbir önemi yok degil mi..." son cümlesini mırıldanarak söyledi

...
Hastaneye geldiğimizde arabadan kendimi atmış ve sedyeyeyle iceri sokulan jiminin yanına kosmuştum .Tamamen baygındı. Bir ümit yinede onunla konuştum.

"Üzgünüm "
Birden kolumdan tutulup cekilmemle sedye benden uzaklaşmış ve hemsirelerle birlikte hastane koridorlarında kaybolmuştu

"Bir de yanına kosuyorsun utanmadan" sinirle beni savurmuştu
"Jungkook yeter dedim" sesim oldukça yüksek çıkıyordu
"Sen ne yüzle geliyorsun ki zaten buraya Kim Taehyung , kim olarak geliyorsun? Gereksiz arkadaşını de al ve defol "

Sinirlerime hakim olamayarak suratına bir tane geçirdim. Daha fazla dinlememek için hızla hastaneden çıktım. Zaten konuşsa da duyacak halde değildim.


Hoseok

"Buraya hiç gelmemeliydim sanırım Yoongi"
"Seninle bir alakası yok "
"Ona bütün aklı veren bendim, duygularını ciddiye almadım ,bu kadar degisecegini bilemedim"

Yoongi arabayı uygun bir yere park ederken konuşuyorduk. Daha doğrusu ben konuşuyordum.

"Bizde alışamadık zaten"
"Çocuk ölebilir"
"Dua et de ölmesin. Jungkook ona değer veriyor, onu toparlamam zor olur"
"Neden bu kadar rahatsın" sorgular şekilde sordum
"Kendisinden pek hazzetmiyorum" net ve ruhsuzca cevapladı

Arabadan indik ve hastaneye doğru yürümeye başladık. Ilerde bankaların birine oturmuş olan jungkook u gördük.

 Ilerde bankaların birine oturmuş olan jungkook u gördük

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Yoongi elini çenesine atarak yüzüne kendisine döndürdü. Gözlerini sinirle kocaman açmıştı

"Beş dakika beni bekleyemedin degil mi? Sana bunu nasıl yapar nerede o!"
"Çek elini " yoonginin elini itmişti
"Jungkook.. sinirini anlıyorum ama sorumlusu ben değilim "
"Bu kadar normal olman beni delirtiyor yoongi, bari belli etme"
"Hah!" yoongi yanından kalkarak sinirle olduğu yerde dört dönmeye başladı. Sonrasında Taehyung'u bulmak için hızlıca yanımızdan ayrıldı.

"Ona boşuna yükleniyorsun" diyerek ekledim
"Sen kim oluyorsun da-" sonunda artık mücadele etmekten yorulmuş şekilde başını yere indirdi," Biz birlikte büyüdük, sacma sapan biri yüzünden onu kaybedemem, anlamıyorsunuz..

"Kaybetmeyeceksin" elimi omzuna vurdum ve onu kaldırdım. Birlikte içeri girdik. Yoğun bakım kapısının önünde bekleyen ikiliye doğru yürüdük .

Jungkook

Koltukların birinde oturan yoonginin yanına gittim ve oturdum

"Yoongi" sessizce fısıldadım
Kafasını telefondan kaldırdı
Başımı omzuna gömdüm ve bir süre orda bekledim.Elini birden saçına çıkarıp oksamaya başlayınca içim rahatladı.

"Sadece bekleyecegiz"
"Biliyorum "

...
Akşam olmuş ve hastane neredeyse sessizliğe gömülmüştü jimin hala aynı durumdaydı.

Doktorlar açılan sürgülü kapıdan çıkınca uyuşmuş olan yoonginin yanından kalkıp hemen yanlarına gittim. Tae de benimle aynı anda ayaklanmış ve yanımıza gelmişti .Ikimizde aynı anda

"Durumu nasıl? " diye sorduk

"Vücudunda çarpmanın etkisiyle birkaç kırık var. Bilinci açık ama her ihtimale karşı bu günlük yoğun bakımda kalması gerekiyor yarın duruma göre odaya alınır.'' dedi doktor

Rahat bir nefes aldim ve doktora teşekkür ettim.

Taehyung da ayni durumda rahatlamış şekilde koltuğa geri oturdu.

Ağlıyor muydu o bana mi öyle gelmişti .
Hayır asla yumusamayacaktım. Arkamı dönerek yoonginin yanına döndüm ve tanrıya sukrettim. Kısa bir zaman sonra gözlerimin kapandığının farkında değildim .








 Kısa bir zaman sonra gözlerimin kapandığının farkında değildim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Asıl hikayeye geçiş bölümüdür

COLD MANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin