ŞİZOFREN SEVERSE

Bölüm 24 / ÜNİVERSİTE YILLARI

YİRMİ DÖRDÜNCÜ BÖLÜMÜNİVERSİTE YILLARIÜniversitenin bahçesinde herkes grup grup oturmuş,sohbet etmekteydi. En köşe masada bir grup son sınıf öğrencisi,okuldaki son seneleriyle ilgili konuşuyorlardı. Hep birlikte,uzun yaz tatilinin ardından bir araya gelmenin verdiği heyecanlagülüp, eğleniyorlardı. İçlerinde kısa boylu, espirili olanMustafa bir arkadaşına seslendi;-Aybars okul bitti, sen hâlâ bir kız ayarlayamadın ya.-Ne yapayım bana göre biri çıkmadı.-Eee bu sene ayarlarsın artık yenilerden bir tane.-Kısmet. Aslında biri var ama uygun zamanı bekliyorum.Senelerdir onun peşindeyim. Hayatımı kararttı.-Çok merak ettim. Kimmiş bu talihsiz kız.-Yakında öğrenirsiniz.-Hadi bakalım inşallah.Tam bu sırada önlerinden çok güzel, alımlı fiziğiyle,masum görünüşüyle herkesi kendine hayran bırakacak bir kızgeçiyordu. Hepsi dönüp kıza bakakaldı. Aybars da kızı görüncegözlerini kızın üzerinden alamıyordu. Kıza karşı içinde farklıbir heyecan oluştuğu belli oluyordu. Aybars'ın sonra hali birazdeğişti. Biraz gergin bir hal aldı. Düşüncelere daldı. Mustafa,Aybars'ın kıza yanık yanık baktığını fark etti. Aybars'ın açıkkalan ağzına parmağını soktu. Aybars da refkeksle ağzını kapattı.Mustafa'nın parmağını istemeden de olsa ısırdı. Mustafacanı yana yana parmağını tutu.-Canın çok yandı mı? İstemeden oldu.-Yok yok bir şeyim merak etme, hadi hayırlı olsun. Aybarsaradığı aşkı buldu sonunda. Ne biçim bakıyordun kıza.
Aybars, arkadaşlarından ayrıldıktan sonra kaldığı devletyurduna doğru yola çıktı. Minübüse bindi ve en arka koltuğununbir önündeki ikili koltuğa oturdu. Camdan dışarıyıseyrederken, birden koluna bir şey çarptı. Kucağında valiziolan ve yanında oturan, bugün gördüğü kızdan başkası değildi.Kendi kendine söyleniyordu. Sonra aracın içine bir kız dahabindi. Çok hiddetli bir şekilde münibüse bindikten sonra elindekivalizi minübüsün içine fırlattı. Aybars'ın yanında oturankıza doğru bağırarak; "Uzak dur bizden," dedi. Sonra kapıyısertçe kapatıp gitti. Aybars olup bitenlere anlam verememişti.Umurunda da değildi. Bir anda karmaşık duygular hissetmeyebaşlamıştı. Bu anın onun hayatını değiştireceğinin, hayatınınbir dönüm noktası olacağının farkındaydı. Görünüşte kızıngüzelliğine kapılmış gibi gözükmekteydi. On beş dakikalıkyolculuğun ardından minübüs kaldıkları yurdun önüne geldi.Aybars'ın yanındaki kız da hiçbir durakta inmemiş, yurda kadargelmişti. Aybars içten içe çok sevinmekteydi. Minübüstenindiler. Kızın çok valizi vardı ve bu fırsatı kaçırmamak içinAybars hemen atıldı;-İsterseniz yardım edeyim?Kız da ona doğru dönerek;-Çok sevinirim, çok valizim var. Minnettar olurum.-Ne demek tabii ki yardım ederim.Kızın valizlerinden iki tanesini aldı. Yürümeye başladılar.-Yenisiniz herhalde. Dedi Aybars.-Üniversitede son senem, yeni değilim. Başka yurttakalıyordum. Orada arkadaşlarımla sorunlar yaşadım. O yüzdenbu devlet yurduna gelmek zorunda kaldım.-Ama ben sizi daha önce hiç görmedim. Bugün ilk defagördüm sizi bizim üniversitede.-Nerede gördünüz ki beni?
Aybars acemilik yaptığının farkına vardı.-Merkezdeki kampüste gördüm sizi, dolaşıyordunuz.-Şimdi anladım, ben o üniversitede okumuyorum. Babamıntanıdığı bir hocanın yanına gelmiştim. Sağ olsun, banao ayarladı bu yurdu. Ben şehrin dışındaki bir üniversitede okuyorum.-Tamam şimdi anladım. Hoş geldin yurdumuza.Kız da "Hoş bulduk" der gibi mahcup tavırlarla başınısalladı. Yurdun girişinde güvenlik onları karşıladı. Kız yenigeldiğini, yurt müdürünün haberi olduğunu söyledi. Güvenliktelefonla müdürü aradı. Güvenlik memuru telefonu kapattıktansonra kıza kalacağı odanın numarasını ve katını söyledi.Aybars da arkasında valizlerle beklemekteydi. Bir yandan dakızın oda numarasını ve katını aklından çıkarmamaya çalışıyordu.İçinden, "3. kat 317 numara, 3. kat 317 numara,'' diyetekrar ediyordu.Aybars da kimlik kartını çıkartarak güvenlik görevlisinegösterdi. Yurttan içeri girdiler. Kızların olduğu binanınönüne geldiler. Aybars valizleri binanın giriş kapısına bıraktı.Kız Aybars'a dönerek;-Size çok zahmet oldu, çok teşekkür ederim. Size minnettarım.-Ne demek, size yardımım dokunduysa ne mutlu. İçeridegörevli abla vardır. Ondan yardım isteyin, odanıza kadarsize eşlik etsin.Kız mahçup bir tavırla;-Tamam teşekkürler.Yurttan içeri girmeden önce Aybars'a döndü ve hafifçegülümsedi. Aybars'ın ilgisini fark etti. Aybars da arkasındanonu izliyordu. Bu gülümseme onun içini eritmişti adeta. Kızaaşık olmuş gibi bir hali vardı.
Kız yurdun içine girdikten sonra Aybars'ın göremeyeceği biryerden, Aybars'ı dikkatle izledi. Kız da ona karşı bir şeylerhissetmişti ama Aybars bunun farkında değildi.Aybars da erkeklerin bulunduğu yurt binasına gitti. Binanıngirişindeki güvenlikçi Hayrullah amcayla selamlaşarakbinadan içeri girdi. Kaldığı odanın katına çıkarken gördüğü arkadaşlarıylaselamlaştı. Mutlu bir şekilde odadan içeriye girdi.Odasındaki arkadaşları da çoktan uyumuştu. İçeride derin birsessizlik hakimdi. Aybars'ın bulunduğu oda kızların olduğubinayı görmekteydi. Hâlâ kız aklından çıkmamıştı. Belki görürümumuduyla perdeyi araladı. Ay ışığı odadan içeri doğrusüzüldü. İlk önce kafasını ayın muhteşem manzarasına çevirdi.Daha sonra kızların olduğu binaya baktı. Bütün perdeler kapalıydı.Birden aklına güvenliğin söylediği oda numarası ve katıgeldi. "3.kat 317 numara" diye tekrar etti.Kendi hesabına göre oda numarasından ve katından kızınkaldığı odanın hangi oda olduğunu hesaplıyordu. Hesabınagöre kızın odası binanın diğer tarafındaydı. Aybars'ın odasınınolduğu tarafta değildi. Morali bozuldu. Sert bir şekilde perdeyikapatarak yatağına uzandı. Kızın yurda girmeden önceki hafifgülümsemesi aklına geldi. İçinde güzel bir mutluluk hissetti.Aklından o kızı çıkaramasa da yavaş yavaş gözleri kapandı veuykuya daldı.Kız da odasına gelerek boş olan bir yatağa yerleşti.İçerideki kızlar çoktan uykuya dalmıştı. Onları uyandırmamakiçin eşyalarını yere koydu, hemen yatağını hazırlayıp üstünüdeğiştirdi. Yatağına oturarak, kapalı olan perdeyi biraz araladı.Gökyüzündeki yıldızlara bakarak içten içe Aybars'la ilgili hayallerkurmaya başladı.