homophobia kills!

4.

თეჰიონ (POV)

მისი ტუჩები საშინლად მიწვევს, და ამ დროს ყველაზე ცუდმა აზრმა გამიელვა თავში.
მისკენ მივდივარ და მთელი არსებით ვკოცნი.
და ვხვდები რომ ეს არ უნდა გამეკეთებინა, ჯერ კოცნაში არ მყვება მაგრამ ასეც კი სისუსტეს ვგრძობ.
'ნამდვილად დაგერხა თეჰიონ'
ვფიქრობ, მაგრამ ტუჩები მოძრაობას თავისით იწყებენ.
ეროტიულ რიტმში ვამოძრავებ ტუჩებს, არც ძალიან უხეშად არც ძალიან ნაზად. აბა ამდენი ტყუილად ხო არ მივარჯიშია ჯიმინთან, კოცნა ნამდვილად კარგად გამომდის. მის ხელს ვგრძნობ კეფაზე, მგონია მომიშორებს მაგრამ არა, პირიქით პირს აღებს, კოცნაში მყვება და მას უფრო აღრმავებს. მისი ძალაუფლების მოყვარული ხასიათი კოცნაშიც კი იგრძნობა. დომინანტობისთვის ბრძოლობს და მე სიამოვნებით ვთმობ სადავეებს, მომწონს ის აზრი რომ ის მაკონტროლებს.
არ ვიცი რამდენი წუთი გრძელდება უკვე ეს გაურკვეველი გრძნობების ღია გამოაშკარავება, მაგრამ 'საკამარისია'
შინაგანი ხმა თავისას შვება.

მის მოცილებას ვცდილობ მაგრამ ის თითქოს მომეწება, არაფრის დიდებით არ უნდა ჩემი ტუჩების დათმობა. მთელი ვნებით მკოცნის და მზად ვარ თავი დავკარგო.

ამას არ დავუშვებ. მთელ ძალას ვიკრებ და ვიცილებ.

იმდენად დიდი ხანია ვკოცნით ერთმანეთს, ჩვენი ტუჩები ნერწყვით არის დაკავშირებული, მის ტუჩებს ვუყურებ და წითლად ელვარებს, ნერწყვი ბზინავს მასზე.
ალბათ ამ წამს მეც ასე გამოვიყურები.
აჩქარებული სუნთქვა და მისი თვალები გაურკვეველ ემოციას გამოხატავს, უფრო მეტის სურვილს? ბრაზს? არ ვიცი.
წამიერად მიყურებს და ისევ ცხოველურად ეწაფება ჩემს ტუჩებს.

აჰა... ახლა გასაგებია, თურმე უფრო მეტის სურვილს გამოხატავდა.

მეც არ ვარ ის, ვისაც ამ პროცესის დამთავრება დიდად უნდა მაგრამ, ასე ადვილად? ვერ მივართვი.

"საკმარისია..."

ისევ ვიცილებ და ვამბობ, ოდნავ ხმამაღლა.