i hate you/i love you

mama

Louis pov
Nu mijn zusjes alles wisten werd mijn leven nog fijner. Ze vertelden me later dat het wel als een schok aankwam (behalve bij Phoebe die beweerde dat ze het al lang wist). Toen ik vroeg waarom draaiden ze er een beetje omheen, ik denk dat het om mijn verleden was want ja, ik heb homo's uitgescholden. En sommige *Harry* gepest. Vooral een situatie kan ik me nog goed herinneren.

Flashback
'Louis kom je ook TV kijken?' Ik knik en ga naast Daisy zitten. Er komt in het programma dat ze aan het kijken een zoenend homo stel voor. 'Gadverdamme moet je dat zien' zeg ik walgend,wijzend naar de TV. 'Daar is niks mis mee Louis' zei mijn moeder streng. Ik rolde met mijn ogen. 'Wist je dat veel homofoben vaak ook gewoon homo of bi zijn en ook zo eindigen?'

Heden
En of ze daar gelijk in heeft gekregen. Vroeger haatte ik ze en kijk nu eens! Mijn moeder vond het vreselijk dat ik zo was. Maar net op het moment de me bijna had overtuigd dat er echt niks mis met homo's is kreeg ze die rotziekte en stierf ze. Mijn vader had er helemaal geen aandacht voor en tja... toen werd ik zo.

Ik voelde tranen in mijn ogen branden als ik aan mijn moeder denk. Ik probeer niet te huilen en begin daardoor helemaal te trillen. 'Louis eten!' Roept Fizzy van beneden maar ik geef geen reactie, 'Lou?!' Ik hoor voetstappen op de trap en mijn kamerdeur gaat open. Fizzy komt naast me zitten en wil me troosten maar ik duw haar weg. Ze loopt de kamer uit, de trap af.

Fizzy
Ik roep naar Louis dat hij moet komen eten maar ik krijg geen reactie. Wat verbaasd loop ik naar boven. 'Lou?! Vraag ik nog een keer. Ik doe de deur van zijn kamer open en schrik een beetje. Louis zit trillend op zijn bed ik kam zien dat hij verdrietig is en moet proberen niet te huilen. En aangezien er (Volgens mij) niks met Louis aan de hand  is en volgens mij ook geen ruzie met Harry heeft krijg ik een vermoeden, hij mist Mama.

Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Ik probeer hem te troosten maar hij duwt me weg. Ik sta op en loop de kamer uit. Ik ga mezelf niet opdringen aan hem. Ik weet wie hij nodig heeft, 'Harry?' Zeg ik als ik de woonkamer inloop. Harry zit aan de eettafel net als de rest. 'Ik denk dat Louis je even nodig heeft nu' zeg ik zacht. Hij knikt en zegt tegen ons 'begin maar' dan loopt hij naar boven en wij beginnen te eten.

Louis pov
Ik zit nog steeds op mijn bed mijn tranen banen zich langzaam een weg naar buiten maar ik probeer ze binnen te houden. Er loopt iemand de trap op. Ik wil geen gezelschap van mijn zusjes of vader of Anne. Ik wil op dit moment slechts door 1 persoon vastgehouden worden.

'Boobear' hoor ik en als de deur opengaat. Hij is het! Hij komt naast me zitten en drukt me tegen hem aan. 'Ik weet niet wat er is maar je mag huilen' zegt hij terwijl hij over mijn rug wrijft. Ik duw mijn gezicht in zijn hals en hou het dan niet meer, alles komt eruit. Ik denk aan de mooie momenten met mijn moeder, mijn reactie toen ik hoorde van haar ziekte en van haar overlijden, en haar begrafenis..... na een tijdje lijken mijn tranen op te zijn. Ik kijk omhoog. Harry kijkt me aan met een klein lachje en veegt mijn tranen weg.

'ik dacht aan mijn moeder' zei ik toen zacht. 'Dat dacht ik al' hij houd me nog wat steviger vast. 'Harry?' Zeg ik, 'ja' 'bedankt dat je er altijd voor me bent' hij glimlacht. 'ik houd van je, dan gaat dat vanzelf' hij drukt zachtjes zijn lippen op die van mij waardoor ik weer een lach op mijn gezicht krijg.

Harry pov
Als we beneden komen zitten de meeste op de bank tv te kijken. Lottie loopt net langs ons heen naar boven, waarschijnlijk om huiswerk te maken ofzo.  'Ik heb wat eten bewaard voor Julie.' Zegt mijn moeder. We knikken en pakken het van de tafel. 'Laten we het boven eten' zegt Louis tegen me. Ik knik en we lopen naar boven.