i hate you/i love you

B-U

Eleanor pov
'Vind jij dat ik te ver ga?' Ik kijk naar de keuken waar Taylor eten maakt terwijl ik op de bank zit. 'Nee hoor,' zegt ze. 'Als je iets echt wilt moet je er gewoon voor gaan!' 'Tja, ik wil dit wel echt.' Mompel ik. 'Precies!' Ze gaat naast me zitten. 'Hoe erger je hem chanteert hoe eerder hij aan je vastzit en na een tijdje gaat hij je echt leuk vinden. Ik weet het zeker!' Ik haal mijn schouders. 'Ik krijg hem wel!' Zeg ik dan vastberaden. 'Ik wil hem, dus ik krijg hem!' Taylor begint te lachen. 'Ja, want you're such a Primadonna girl!' Ik lach nu ook. 'And all i ever wanted was the world!' Ze staat weer op en gaat weer naar de keuken. 'Dus, wat is je volgende plan?' Ik denk even na. 'Ik ga naar het ziekenhuis en maak een foto met Lottie, die stuur ik dan naar hem toe.' Ik knik. 'Hij weet nu toch al dat ik het meen.'
'Ja hallo, ik kom voor Charlotte Tomlinson. Ze ligt in coma.' De receptioniste knikt en tikt wat in op haar computer. 'En, wat ben jij van haar? Mevrouw...Calder?' 'Een heel goede vriendin, ik mag nu pas naar haar toe dus vandaar.' Ze knikt. 'De trap naar de 3e verdieping kamer 11, je hebt 15 minuten.' 'Dankjewel!' Ik loop naar boven. En nu hopen dat er niemand van de Tomlinson familie is. Dat is niet het geval. Ik kijk naar Lottie en voel geen spijt. 'Had je broer ook maar voor mij moeten kiezen.' Dan pak ik mijn telefoon en een zakmes uit mijn tas. Niet dat ik er iets mee ga doen! Dan maak ik de foto en vertrek ik weer. De vrouw achter de receptie kijkt me meelevend aan als ik langsloop. 'Haar broer zit er ook al zo erg doorheen.' Zegt ze somber. 'Ik hoop echt dat ze de persoon die haar heeft aangereden oppakken.' Ik knik alsof ik het er mee eens ben, niet dus! Dan loop ik naar buiten. Eenmaal thuis verstuur ik de foto, nog even en dan is het me gelukt.
Aan school doe ik trouwens niet meer. Luke en zijn vrienden zitten in de gevangenis, mijn ouders zijn (zoals gewoonlijk) nooit thuis en ik heb wel betere dingen te doen. Ik ben eigenlijk wel blij met deze vrijheid. Ik heb altijd al een hekel aan school gehad en nu ben ik er maar mee gestopt. Mijn absentlijst is kilometers lang maar ach, boeien!

Louis pov
Verbijsterd en bang staar ik naar de foto van Eleanor die net is binnengekomen. Een foto van haar met een zakmes naast Lottie met de tekst: tik...tak... ik weet wat dat betekent en ik denk dat ik er maar aan toe moet geven. Ik wil niemand in gevaar brengen. Maar ik wil bij Harry blijven. We negeren elkaar nog steeds en dat doet enorm veel pijn maar we kunnen op dit moment niet veel anders meer. Ik overweeg alles wat er zou kunnen gebeuren als ik niet aan haar toegeef. Ik kan ook even een relatie met haar hebben en het dan uitmaken! Dan heeft ze toch haar zin gehad. En daarbij komt er vast wel weer een andere jongen langs. Ik voel nu al spijt voor hem. Eleanor is zo vreselijk. Zelfs haar broer was minder erg! Wacht, haar broer...
'Toegeven!' Luke klinkt vastberaden. 'Louis geloof me, ze gaat te ver en dat weet ik. Maar als je haar niet haar zin geeft, of als je haar aangeeft zul je nooit meer van haar afkomen.' Hij klinkt eerlijk. 'Ik ken haar en word vaak bang van haar. Ze is gevaarlijk als ze zo buiten zinnen is. Zoals nu dus. Maar op de een of andere manier heeft ze toch nog haar verstand open voor onverstandige, gemene dingen.' Hij klinkt vermoeid. 'Geloof me Louis. Als je wilt dat dit stopt moet je het aanmaken met d'r.' Ik zucht, ik was al bang dat het inderdaad niet anders kon. 'Luke, mag ik iets vragen?' Man, ik klink echt veel te onzeker. 'Tuurlijk!' 'Aan wiens kant sta jij?' Dan is hij even stil. 'Oké Louis, ik ga eerlijk met je zijn. Ik support jou en Harry niet. Ik ben niet echt fan van homo stellen. Maar in dit geval gaat mijn zusje echt veel te ver. En ik wil niet dat ze echt, dus voor altijd, het slechte pad opgaat en vervolgens de helft van haar leven in de gevangenis moet doorbrengen. Ik wil niet dat er mensen gewond raken, dus in dit geval sta ik nu aan jullie kant.' Ik wil net snauwen dat er al wel degelijk iemand gewond is geraakt. Maar dan besef ik me dat hij ons nu juist helpt en dat dat dus niet handig is. 'Mate, ga voor nu met haar. Verhuis naar een ander land of stad en binnen een paar maanden heeft ze iemand anders gevonden. Dan kan je bij haar weg.' 'En Harry dan?' Hij bijt op z'n lip. 'Ja, je moet hem breken. Maar dat kan je hem allemaal uitleggen.' Later had ik misschien een andere keuze gemaakt. Maar nu was ik zo overstuur. Ik kon niet meer helder denken. Ik wilde niemand pijn doen, het was dus het beste dat ik toegaf. Toen besefte ik  niet dat ik daarmee juist de meeste pijn deed. Dus ging ik regelrecht naar huis en appte haar.

Ik: Goed, je hebt je zin. Ik maak het uit met Harry en we vertrekken. Ik hoop dat hiermee alles is opgelost.

Eenmaal thuis aangekomen was ik als verdoofd. Ik liep regelrecht de woonkamer in waar ik (zoals ik al dacht) Harry aan de tafel zag zitten, hij maakte zijn huiswerk. 'Harry we moeten praten.' Ik klonk bot, dat besef ik me nu. Maar toen wilde ik het gewoon zo snel mogelijk afhandelen. Hij knikte zacht en stond op en ging voor me staan. 'Ik, ehm...' ik wist niet meer wat ik moest zeggen. 'Ik en Eleanor hebben gepraat (leugen) en aat afgesproken (leugen) en ik ben tot de ontdekking gekomen dat eh...' hij beet op z'n lip. 'Dat je van haar houd.' 'Ja (leugen) dat klopt.' Hij knikt kort en bijt nog harder op z'n lip. Ik dacht dat dat uit zenuwen was ofzo, wist ik veel dat hij vanbinnen kapot ging toen. 'Dus je maakt het uit met me?' Hij keek op. De tranen stroomden nog net niet. Maar toen ik knikte deden ze dat wel. 'Oke.' Hij knikte en veegde over zijn wang, niet dat het hielp. Maar toen keek hij fel op. 'Serieus Louis?' 'Wat?' Ik voelde me aangevallen. Het rare was. Ik hield/hou van Harry. Maar op dat moment werd ik er zo in meegesleept. 'Eleanor? Zij vermoorde bijna je zusje! Kijk niet zo onschuldig we weten beiden dat zij het was! Eleanor? Door haar zat ik een hele tijd opgesloten.' Ik zag dat hij nog meer ging zeggen maar ik liet hem niet verder spreken. 'Ja, Eleanor!' Op dat moment ging de deur open en kwamen Phoebe, Daisy, Fizzy, Anne en mijn vader binnen. Ik stoorde me er verder niet aan. 'En sorry dat ik je liet denken dat je een kans had maar,' Wat was ik überhaupt aan het doen. Waarom was ik met een jongen in een relatie? 'Ik ben niet gay, ja! Het was een fout.' Ik hoorde iedereen die net binnen was gekomen naar adem snakken en ik zag Harry ineenkrimpen. Maar ik moest doorzetten. 'Dus... heb je ooit wel van me gehouden?' Vraagt hij zacht. Ik schud mijn hoofd. 'Louis!' Phoebe klinkt geschokt. 'Wat?!' Ik zucht geïrriteerd. 'Even alle feiten op een rij. Ik maak het uit en ga met Eleanor. Ik ben niet gay!' Hij zette eens stap naar me toe. 'Louis. Dat meen je toch niet. Dat slaat nergens op.' Hij leek te wanhopig. En het feit dat ik alles goed wilde maken en hem zoenen liet me helemaal doorslaan. 'JA WEL DAT DOET HET WEL!' Hij schudde zijn hoofd. 'Niet waar. Ze bedreigd je en je gaat erin mee.' Ik schud woest mijn hoofd. 'Jaw-' voor hij zijn woord af kan maken haal ik uit en raak hem recht in zijn gezicht, hij wankelde achteruit. 'IK HAD GELIJK TOEN IK JE VOOR HET EERST ONTMOETTE EN HAD JE GEWOON KAPOT MOETEN MAKEN!' En toen ging ik weg. Ik rende naar boven. Pakte mijn pinpas, telefoon en een paar spullen die ik nodig had en vertrok naar Eleanor.

Harry pov
Wanneer iemand waarvan je verlaat valt je wereld uiteen.

Je hebt zin alles om je heen rond te smijten.

Je hebt zin om op de grond te liggen en te huilen.

Je hebt zin om jezelf van een brug te gooien.

Zo voelde ik me in ieder geval toen Louis vertrok. Mijn hart was uit mijn lichaam gescheurd. Ik was als verdoofd. Al die tijd. Al die tijd was het een leugen. Ik hou van hem. Ik haat hem. Het enige wat ik nog kon denken was...

I hate you/ i love you