i hate you/i love you

i'm here!

Louis pov
Met z'n allen vertrekken we in de auto van mijn vader (want die was er toch niet) naar het bos. Het past maar net maar ja. 'weten jullie het zeker?' Ze kijken me aan alsof ik gek ben geworden. 'Ja natuurlijk, anders hadden we dat allang gezegd!' Liam lijkt vastberaden. 'Inderdaad' Zayn geeft Liam een kus op z'n wang en glimlacht. Het is alweer een hele tijd geleden dat ik dat bij Harry kon doen..... 'oke we zijn er bijna' geeft Niall, die naast me zit, aan de rest door. 'Nu begin ik het spannend te vinden.' Emma kijkt ook inderdaad zo. 'Komt goed' Lottie glimlacht haar bemoedigend toe. Dan richt ze zich tot mij. 'Hadden we papa en Anne niet moeten inlichten? Ik bedoel, voor Anne is helemaal in paniek sinds Harry weg is!' Voor ik kan antwoorden gaat Zayn verder. 'Eigenlijk is dit ook gekkenwerk we hadden het gewoon de politie kunnen vertellen!' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, iets in mij zegt dat die jongens een veel te milde straf zouden hebben gekregen en na hun vrijlating echt grote wraak hadden genomen. Als we Harry bevrijden maar ze niet aangeven bij de politie staan ze dik bij ons in het krijt, dat kan je gebruiken. De meeste mensen haatten het om bij iemand in het krijt te staan, dik of niet. Ze doen er veel aan om dat weg te krijgen iets wat we later misschien wel nodig zouden kunnen hebben.' 'Ja dat klinkt inderdaad best logisch' begint Niall, 'maar nu moeten we dat alles nog verwezenlijken.' 'En dat is precies wat we gaan doen!'

Michael pov
'Ok Michael je weet wat je te doen staat?' Ik kijk Luke aan en knik vastberaden. 'Ga dan, straf hem' ik knik weer. Vervolgens loop ik de kamer in waar Harry zit. Ik kom steeds dichterbij en wil hem dan in een greep vast houden maar Harry pleegt verzet en even is er een kleine worsteling! Maar uiteindelijk lukt het me om hem te overmeesteren. 'Wa...wat ga je doen?' Ik pak het mesje uit mijn zak en zijn ogen worden langzaam groot. 'Nee, nee Michael dat...dat kan echt niet!' Zegt hij angstig (en ergens een beetje verbijsterd) ik grijns. 'Eigenlijk....' voor ik verder kan praten hoor ik. 'Hey, Michael. We zijn heel even weg maar zo weer terug. Alleen Ashton blijft hier!' Dan de deur die dichtslaat. 'Eigenlijk, kan ik da-' daar stop ik opeens met praten. Ik realiseer me net: mijn gevoelens voor hem zijn nog steeds niet weg. Niet na alles wat er gebeurd is. En ook al weet ik dat hij niet voor mij zal kiezen (nu niet) de gevoelens blijven. En Harry kijkt zo bang en wanhopig en is nu zo mooi tegelijkertijd. Ik kan dit niet. Mijn hele lijf trilt een beetje. Wat moet ik doen? 'Michael?' Vraagt Harry zacht. 'Je hoeft dit niet te doen. Dat weet je toch?' Ik knik langzaam en kijk nog een keer goed naar hem. 'Ik, ik kan dit niet...' ik laat het mesje uit mijn hand vallen. Hij wil iets zeggen maar ik gebaar dat hij stil moet zijn. Vragend kijkt hij me aan. 'Ashton' sis ik, hij lijkt het te begrijpen. 'Ik ga hulp halen, nu meteen' ik sta op nadat ik dat in zijn oor heb gefluisterd. En ga dan de kamer uit. 'Michael? Je kan nog niet klaar zijn, ik hoorde hem niet gillen!' Ashton kijkt me vragen en wantrouwend aan. Dan sprint ik naar de deur, gooi hen open en ren keihard weg. Het bos in.

Louis pov
We lopen zwijgend door het bos. Ik hoop zo erg dat alles goed is met mijn Harry dat ik steeds harder wil gaan lopen. Maar dr anderen blijven rustig dus ik doe dat ook maar. 'Hoorden jullie dat?' Zayn kijkt ons vragend aan. 'Nee, wat hoo-' Emma stopt abrupt met praten. We horen het allemaal, geritsel. Iemand, of meerdere iemanden, lopen hier dichtbij. 'Dat zijn toch niet...' Niall hoeft zijn zin niet af te maken want we weten natuurlijk allang over wie hij het heeft. 'Wie anders?' Vraagt Lottie, niemand geeft antwoord. 'Ik wou dat Marten er was' zucht ze. Dan horen we het geritsel veel harder en we gaan allemaal dichter bij elkaar staan. En dan opeens rent er iemand naar ons toe door de struiken heen! De persoon struikelt en valt maar staat meteen weer op. 'Doe me niets, doe me niets' zegt hij meteen. 'Wie ben jij?' Lotties stem klinkt dwingend. 'Michael, ik hoor nou ja hoorde bij Luke's bende ma-' 'wat!?' Ik ren naar hem toe en duw hem tegen een boom aan, vuist opgeheven. 'Waar is Harry?' 'Dat wilde ik net gaan vertellen. Maar jullie weten dat blijkbaar al. Er was iemand bij ons binnen en hij wou niet zeggen wie, dus moest ik hem straffen.' Ik hef mijn hand nog hoger. 'Maar dat kon ik niet dus ben ik keihard weggerend. Maar er was daar nog iemand van ons en die is er nu hoogstwaarschijnlijk wel mee bezig. Dus houd je nu niet met mij bezig en schiet op!' Ik wil hem helemaal in elkaar rammen maar Liam zegt. 'Louis, stop hij heeft gelijk. We moeten erheen.' Dan richt hij zich tot Michael. 'Hoe weten we dat we je kunnen vertrouwen?' Even is het stil, maar dan stapt Niall naar voren. 'Ik vertrouw hem in ieder geval. Ik kan zien dat hij echt wilt dat Harry gered wordt.' Ik knik nors en laat hem dan los. 'Goed dan, we gaan.' We vervolgen onze weg naar Harry met Michael voorop.

Harry pov
Ondertussen bij Harry.
Wat is er gebeurd? Waar is Michael heen gegaan? Waarom laat hij mij hier achter? Ik heb zoveel vragen. Maar niemand kan ze beantwoorden. Net als ik wat rustiger word komt Ashton de kamer in. 'Ah dus onze zwakke Michael kon je niet pijn doen door zijn verliefdheid?' Hij kijkt te zoetsappig. 'Gelukkig dan maar dat ik geen vieze homo ben en je bloed wel kan drinken!' Zegt hij daarna walgend terwijl hij op me afkomt. 'I feel sorry for you' zegt hij. 'i'm joking' grijnst hij daarna terwijl hij bijna eerbiedig het mesje oppakt.

Louis pov
'Daar!' Roep ik en ik ren naar het kleine huisje. 'Louis wacht' geïrriteerd kijk ik naar Michael. 'Ik weet niet of alleen Ashton daarbinnen is of dat ze er alle drie zijn.' Ik haal mijn schouders op. '7 tegen 3. Prima te doen' ik weet ook wel dat ik het allemaal veel te simpel zie, maar nu moet het gewoon gebeuren. We lopen er heen, als we heel dichtbij zijn verandert dat in sluipen. 'Iedereen gaat op de uitkijk staan terwijl ik naar binnen ga.' Ze knikken allemaal behalve Lottie, natuurlijk. Waar hebben wij Tomlinsons dat koppige toch vandaan? 'Ik ga met je mee naar binnen Louis' aan haar blik zie je dat ze daar niet meer van af te brengen is. 'Goed' we gaan verder tot we bij het huisje staan. Michael heeft een sleutel en maakt de deur open. Niall, Liam, Zayn, Emma en Daniël gaan om het huisje staan. Dan sluipen Lottie en ik naar binnen. Ik hoor geluid komen uit een kamertje achter in dit hol wat mijn nekharen overeind deed staan. Een klein, zwak gilletje en pijnlijk gekreun. Ik ren naar de deur en, op slot. 'Louis' ik draai me om en Lottie gooit me de sleutel toe. Ze wijst naar het tapijt, daar heeft ze het dus vandaan. Ik steek de sleutel in het slot en draai hem net zolang tot ik "klik" hoor. De deur is open. Ik knik even naar Lottie dan hoor ik weer z'n gilletje en ruk ik de deur open.

Harry ligt op de grond met zijn mouwen opgerold. Een jongen (Ashton dus) zit bovenop hem en heeft iets glinsterends in zijn hand. Er rollen tranen over Harry's wangen en zijn hele armen zitten vol rode strepen. Harry kijkt naar me en meteen begint er iets te gloeien in zijn ogen. Hoop, pijn, liefde. Die Ashton draait zich ook om en laat met een smerige grijns zien wat hij vast heeft. Een mesje met bloed eraan. Hij. Heeft. Harry. Gesneden. Ik bal mijn vuisten en zet een stap dichterbij. De jongen grijnst nog breder buigt zich plagend voorover en kust Harry, die zich niet kan verzetten. Nu slaat alles in me op tilt! Mijn brein weet niet goed meer hoe het moet werken. Hetzelfde had ik altijd als ik mensen in elkaar sloeg. Onschuldige mensen als Harry en Niall. Alleen zijn deze mensen niet zo onschuldig. Ik storm op Ashton af en ruk hem weg van Harry. Ik duw hem ruw tegen de muur aan. 'Wat heb je gedaan!' Schreeuw ik en dan geef ik hem een klap in zijn gezicht. Hij pleegt verzet natuurlijk, maar ik ben gespierd en het lukt hem net niet. 'Je blijft van hem af begrepen!' Weer een klap, zijn neus begint te bloeden. Maar dan trapt hij mij en verslapt mijn greep even en weet hij zich los te rukken hij duwt me op de grond en rent dan weg. Maar ik geef me niet zo snel gewonnen en grijp naar zijn enkel. Hij valt op de grond. Meteen geef ik hem weer een paar rake klappen en dan stap ik van hem af. Hij strompelt half bewusteloos en bloedend naar het gat van de deur. Maar als hij daar doorheen loopt word er een boek tegen zijn hoofd geslagen en valt nu echt bewusteloos op de grond. 'Toch handig dat ik mee was' zegt Lottie. Ik knik kort. 'Louwie..' hoor ik dan zachtjes. Harry! Meteen ga ik weer naar binnen. Hij zit nu opgekrult tegen de wand aan er loopt bloed over zijn armen en tranen over zijn wangen. Nu ook bij mij! Ik laat me meteen bij hem neer vallen. 'Rustig rustig. Ik ben er nu Hazz, i'm here' hij glimlacht. Ik kus hem zachtjes en hij zucht. 'Dat gevoel ben ik zolang kwijt geweest.' Ik glimlach. 'Ik ben zo blij dat je me gevonden hebt' zegt. Ik streel zijn wang en aai door zijn krullen. 'i will always find you' (A/n sorry mensen ik ben gewoon te gek op Once Upon A Time.) Dan kijk ik naar de strepen op zijn arm die nog steeds bloeden. 'dat komt goed Boo' ik smelt bij Harry's bijnaam voor mij. Nog een keer kus ik hem. Het gevoel dat door me heen gaat is zo sterk! Liefde, blijheid en toch ook bezorgd om die wonden. Ik trek mijn jasje uit en leg die op de wonden en duw een klein beetje aan. Als ik nog iets wil zeggen komt Lottie binnen. 'Louis je moet nu even heel snel komen, nu!' Ze kijkt paniekerig. 'Maar-' 'nee geen tijd kohom!' Ik knik en geef een klein kneepje in Harry's hand. Dan sta ik op en loop achter Lottie aan.