i hate you/i love you

ik zou niet rusten voor...

Louis pov
'We zijn gesnapt lou' zegt Lottie terwijl we naar buiten lopen/rennen. Dat zie ik, buiten zijn ze met 6  jongens in gevecht. Michael staat aan onze kant maar Ashton is weer bijgekomen. En er zijn ook nog 3 anderen bij. 'Michael, jullie waren toch met 4?!' Roep ik terwijl ik naar se vechtpartij toe ren. 'Die jongens ken ik ook niet!' Roept hij terug. Helaas moet hij dat moment van afleiding bekopen want hij krijgt een klap tegen zijn hoofd en valt half bewusteloos op de grond. 'Hé sukkel' hoor ik achter me. Een van de jongens die Michael niet kende staat met een grijns achter me. Terwijl ik me omdraai haalt hij al uit. Maar ik ben sneller! Ik duik weg en laat me op de grond vallen om vervolgens weer op te staan. Dan schop ik in zijn knieholten zodat hij ook op de grond valt. Maar dan hoor ik iemand schreeuwen. De rest is nog steeds in een gevecht. Maar Luke loopt op Lottie af die zich niet zo hoed kan verweren. Hij slaat haar in haar gezicht en dan gebeurt er iets met me. Mij mogen ze hebben, mij mogen ze pijnigen. Maar als ze mijn dierbaren aanraken heb je een probleem. Mijn vreselijke kant komt weer naar boven. De kant die ik al tijden probeer kwijt te raken, te vergeten. Mijn pesters kant. Mijn gewelddadige kant. Ik storm op ze af. 'Je laat haar met rust!' Brul ik tegen Luke. Hij kijkt me grijnzend aan. Vervolgens geeft hij Lottie weer een klap. Voor mijn ogen komt een soort rode waas.

Ik stort me op Luke die daarvan even schrikt. Die tijd gebruik ik om hem een paar rake klappen te geven. Lottie rent ondertussen weg en ik zie haar het huisje ingaan. Waarschijnlijk gaat ze Harry helpen. Maar Luke is nu ook weer bij zinnen gekomen en vecht natuurlijk terug. Hij duwt me van hem af en klimt nu op mij. Meteen geeft hij mij ook een paar rake klappen. Maar ik wend mijn hoofd af zodat hij in het zand slaat. Dat moment gebruik ik om hem nu van me af te duwen en ik ga overeind staan. Luke staat nu ook op. 'Ik zal je krijgen!' Schreeuw ik woedend. 'Net zoals ik jouw Harry in mijn handen kreeg' grijnst hij. 'Jij!' Roep ik en ik ren weer op hem af. Maar hij duikt weg. Ik hem besloten dat het te lang gaat duren als ik dit alleen moet doen. Ik zal dus eerst de rest moeten helpen om de andere jongens even uit te schakelen zodat we Luke kunnen pakken. Dan gaan we er vandoor.

Ik zie Niall vechten met een jongen die er niet al te slim uitziet, maar wel sterk. Niall is nooit echt een vechter geweest en kan hem dus ook niet echt verweren. Ik ren naar hem toe. De jongen duwt Niall tegen een boom en heft zijn vuist op. Maar ik ben eerder en sla hem met mijn vuist tegen zijn hoofd. Hij zakt bewusteloos op de grond. 'Bedankt Louis' hijgt Niall. Ik knik, dan rennen we beiden naar de rest. Daar zie ik dat Liam en Zayn met de andere 2 onbekende jongens hadden afgerekend. Klinkt misschien stom om te zeggen maar vechten zit hun in het bloed. Luke, Ashton en Calum zijn in een groepje bij elkaar gaan staan. Ondertussen doen wij (ik, Zayn, Liam, Emma, Daniël, Niall en Michael) hetzelfde. 'Willen jullie hier nog mee doorgaan?!' Mijn stem klinkt hard. 'Het is 7 tegen 3 nou' maar ze blijven grijnzen. 'Sta daar niet zo stom en geef antwoord cowards!' schreeuw ik. Dan pakken ze iets uit hun leren jack. Ik moet zeggen ze hebben wel stijl omdat ze dat tegelijk doen en dat er best cool uitziet. Maar dan zie ik wat ze precies uit hun jacks pakken en is die "coolheid" weg. Het zijn mesjes. 'Shit' fluistert Liam naast mij. 'Niks aan ze zijn nog steeds met minder' sis ik terug. 'Nou en. Wapens tellen voor personen' fluistert Niall. 'Kom maar op. Cowards' grinnikt Luke. Hij vind dit duidelijk behoorlijk grappig. Maar net als ik nog iets wil zeggen horen we. 'Politie veroer je niet!' We schrikken ons kapot. Een paar gewapende mannen komen het veld met het huisje op stormen. 'Fuck rennen!' Schreeuwt Luke naar zijn vrienden. Maar de politie mannen zijn ze voor. Ze worden vastgegrepen en er is een kleine worsteling maar ze worden snel onderworpen.

Een politie agent komt op me aflopen. 'Jij bent zeker Louis Tomlinson?' Ik knik. 'Je zusje heeft je vader en moeder en ons bericht. Zij zijn nog onderweg. Deze jongens worden meegenomen naar het politie bureau en worden daar vastgezet voor het proces. Dan willen we jullie ook een paar vragen stellen als dat kan.' 'Maar natuurlijk' knik ik. Hij glimlacht en loopt weer terug naar zijn collega's. Ik zie Lottie lopen en ren op haar af. 'Dankje lot dit was alles wat we nodig hadden' ze grinnikt. 'Weet ik toch Lou. Ik heb wel het idee dat je iets aan ze moet uitleggen.' Met ze bedoeld ze duidelijk onze vader en Anne. 'O man' zucht ik nu lacht ze echt hardop. 'Volgensmij wacht er wel iemand op je' zegt ze dan. 'Daar om precies te zijn' ze wijst naar een politie auto waar een agent staat die (waarschijnlijk) controleert of alles goed is met Harry. Ik zie de agent nog iets tegen hem zeggen, hij knikt en dan loopt de agent weg. Meteen ren ik naar Harry toe. Hij draait zich om en glimlacht naar me. 'Ik ben zo blij dat je me gevonden heb lou' zegt hij zacht. Ik knuffel hem. 'Natuurlijk Hazza ik heb je overal gezocht en ik zou nooit rusten voor ik je gevonden had' er rolt een traan over zijn wang. 'Ik was zo bang Louis. Al die tijd. En toen ze met die wapens kwamen wilde ik naar je toe rennen en je wegsleuren daar.' Ik veeg zijn tranen weg en kus hem zachtjes. 'Ik kan mezelf vermanen lief' hij knikt zachtjes.

'Harry!' Roept een stem, Anne. Ik knik naar hem en dan laat hij me los. 'Omg Harry' Anne rent naar hem toe en trekt hem in haar armen en ze huilt. 'Lieverd ik was zo, zo bezorgd' 'ik ben oke mam' zegt hij zacht. Daardoor moet ze nog harder huilen. Maar na een tijdje word ze weer rustig. Ondertussen word er op mijn rug geklopt ik draai me om en kijk in het gezicht van mijn vader. 'Ja had ons moeten vertellen waar hij was. We hadden dan meteen de politie kunnen bellen. Je had niet zelf met je vrienden moeten gaan die lui zijn gevaarlijk.' Hij kijkt me streng maar ergens toch trots aan. 'Sorry pap ik heb ook niet echt een reden waarom ik niets zei.' Hij knikt en loopt dan weer weg. 'Louis kom je we gaan!' Roept Anne. Ik loop naar ze toe. 'Onze auto's staan aan de rand van het bos dus daar moeten we eerst even naar toe lopen. Over een paar dagen gaan we met de politie praten.' Zegt mijn vader. 'Gaan we nou!' Roept Lottie. Harry loopt naar me toe en pakt mijn hand vast waardoor er meteen weer een warm gevoel door me heen trekt. Dan beginnen we te lopen.

'Oke Louis, Harry en Lottie gaan bij ons in de auto en de rest bij Zayn' zegt Anne. 'Jongens' ik kijk naar mijn vrienden. 'Ik moet jullie bedanken maar we moeten even bijkomen. Ik zie jullie morgen.' Ze knikken en stappen één voor één in Zayns auto. Dan stappen wij in die van mijn vader. De hele reis houd ik Harry's hand vast en glimlachen we naar elkaar.

'Harry!' Roepen Phoebe, Fizzy en Daisy vrolijk als we binnen komen. Harry knuffelt ze. 'En nu' zegt Anne en ze kijkt Harry aan. 'Wil ik alles weten wat er is gebeurd.' Harry vertelt het en ik word steeds kwader op die jongens. Op Michael al iets minder omdat hij me geholpen heeft om Harry te vinden (al was dat waarschijnlijk alleen uit eigenbelang). Anne huilt een beetje. Als Harry klaar is met zijn verhaal zucht ze diep. 'We praten er later verder over met de politie. Nu wil ik dat je gaat rusten.' Ze wijst naar de trap als teken dat hij naar boven moet gaan. Harry knikt en loopt naar boven. 'Meisjes jullie blijven beneden' zegt Anne. Ze knikken dat ze het begrijpen. 'Louis jij gaat naar boven' zegt ze dan. En als ik haar verbaasd aankijk: 'hij heeft je nodig Louis' ik glimlach en loop naar boven.

Harry zit op zijn bed. 'Nogmaals Dankjewel voor het redden van mij Lou' ik glimlach. 'Alles voor jou Hazza.' 'Ik begrijp nog steeds niet waarom ze me daar vast hielden.' Zucht hij. 'Omdat het zusje van Luke mij als vriendje wil en jij in de weg staat. Blijkbaar snappen ze niet dat ik gay ben en mijn hart bezet is door de leukste op aarde.' Harry bloost. 'Ik was zo bang dat je haar wel leuk zou vinden' zegt hij terwijl hij zijn blik afwend. Ik kan hem niet vertellen over die per ongelukke kus. Die stelde toch niets voor. Tenminste, dat vind ik. Maar ik weet zeker dat Harry daar anders over zou denken. 'Natuurlijk niet baby' ik aai hem even over zijn wang.

'Ik houd zo veel van je Harry' fluister ik zachtjes. 'Ik houd ook van jou Louis' fluistert Harry. 'Altijd.' En dan raken onze lippen elkaar weer.