i hate you/i love you

zwarte waas

Harry pov
Kwaad ben ik. Kwaad en teleurgesteld. Hij loog tegen me. Nu huil ik niet. Strak kijk ik hem aan. 'Vertel!' Ik wil alles van hem horen, ik wil geen leugens meer. Ik buk en pak het papiertje, de test. Het staat duidelijk in de plus. 'Nee?' Ik schud teleurgesteld mijn hoofd. 'Dat dacht ik al.' Ik heb een soort déjà vu. Maar nu ben ik anders dan toen, terwijl dit een grotere onthulling is. Nu ben ik boos. Louis doet zijn mond open maar zegt niets. Nog steeds staar ik naar hem. 'Ik weet hier niets van!' Stamelt hij dan uit. 'Nee nee,' ik rol met mijn ogen. 'Zij komt hier met een zwangerschap test en jij weet van niets?' 'Exact' ik rol met mijn ogen. 'Blijkbaar houd je toch niet genoeg van me om te beseffen dat het nog meer pijn doet als je liegt. En dit keer, dit keer is het niet zo makkelijk goed te maken!' Dan loop ik met strakke passen van hem en Eleanor weg. Ik ga niet naar huis, wetende dat Louis ook snel thuis zal komen. Ik ga naar het bos. Louis zal me daar misschien gaan zoeken ja, maar ik kan me wel voor hem verstoppen.

Louis pov
Ziedend draai ik me om naar Eleanor die heel onschuldig kijkt. Pas als ze mijn blik ziet groeit er een gemene grijns op haar gezicht. 'Jij!' Sis ik. Ze zwiept haar haar naar achter. 'Louis toch. Je weet gewoon dat het me toch wel lukt.' Ik loop naar haar toe. 'Nee Eleanor! Het lukt je absoluut niet!' Ze grijnst. 'Louis, als je hier niet in mee gaat op dit moment. Heb ik wel een andere manier hoor.' Glimlacht ze lieflijk. 'Nooit' ik kijk haar vol afkeer aan. 'Try me' en dan loopt ze heupwiegend weg. Ik ga weer terug zitten op het bankje. Na een tijdje trilt mijn telefoon. Ik hoop dat het Harry is, maar nee.

16666666666: Doe nou maar mee Lou. 'T zal toch wel jammer zijn als een van je zusjes gewond zou raken, toch?
Mijn mond valt open. Ze speelt het zo vals. Ze weet gewoon waar mijn zwakke plekken zitten en nu speelt ze daarmee. Man, wat haat ik haar. Maar, dat kind... ik weet het niet. Het zou best echt kunnen eigenlijk. Ik was super dronken die nacht. Maar zelfs dan zou ik het toch niet met haar gewild hebben? Zoveel vragen gaan door mijn hoofd heen.

Harry pov
'Mag ik de gevangene spreken?' De man achter het loket kijkt streng. 'Welke, als ik vragen mag?' 'Luke Calder' hij tikt wat in in zijn computer. 'Aangezien de gevangene zich goed gedraagt mogen er af en toe wat mensen komen. Ga je gang jongen maar, je hebt maar een uurtje.' Dankbaar knik ik. Pas als we op weg zijn naar Luke vraag ik me af waarom ik hierheen ben gegaan. Luke is Eleanors broer. Aan hem verteld ze vast alles, zo kan ik misschien aan de waarheid komen. Maar ik hoef niets uit te leggen. Want zodra de agent ons tweeën alleen laat zucht Luke, schud hij zijn hoofd en zegt: 'Eleanor heeft iets gedaan hè?' Ik knik en hij zucht weer. 'Vertel.' Ik vertel alles aan hem en ergens lucht dat op. 'Stom kind.' Hij rolt met zijn ogen. 'Luister Harry. Eleanor doet er alles aan om iets te krijgen als ze iets wil, Louis in dit geval. Daarom versierde ze hem de avond dat hij enorm in de put zat. Maar ik vraag me af of dit nep is. Eleanor is, sorry El, iets te dom om zoiets te verzinnen.' Daar gaat het hopende gevoel dat het allemaal nep was. 'Hoe reageerde Louis?' Ik zucht, 'hij zei dat hij er niets van wist.' Hij knikt. 'Logisch want hij was heel erg dronken.' 'Dat is geen excuus!' Hij schud zijn hoofd. 'Nee nee, natuurlijk niet.' Even is het stil. Af en toe mompelt Luke iets in de trant van 'verdomme Eleanor. Waarom?' En dan is het weer stil. 'Maar wat moet ik nu doen?' Zucht ik. Het lijkt wel alsof Luke medelijdend kijkt. 'Louis wil dat kind niet' zegt hij. Nee, dat is een feit. Maar toch! 'Abortus,' zucht Luke. 'Dat is het enige wat ik kan bedenken.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat is iets wat ze nooit gaat doen. Zij wil dat kind wel, het is het enige wat haar met Louis verbind.' 'Ze is nog maar 18!' Zegt Luke gefrustreerd. 'Ze moet wel!' 'Ja, 18 en dus meerderjarig. Ze heeft het recht het zelf te beslissen. En ze gaat het echt niet doen!' Zeg ik stellig. 'Harry, je weet toch hopelijk wel dat je je eigen hoop aan het wegwuiven bent?' Vraagt hij, het klinkt een beetje geïrriteerd. Alsof hij persé wil dat ik het met hem eens ben. 'Ja, maar het zijn feiten du-' 'weten mijn ouders het al?' Onderbreekt hij me. 'Ik denk het niet.' Zeg ik. 'Zij moeten het sowieso weten. Ze worden zo verschrikkelijk boos. Dan moet ze het wel doen!' Hij kijkt er ook nog eens heel vrolijk bij. 'Ik kan het ze niet vertellen.' Hij rolt met zijn ogen, 'nee, duhh.' 'Zeg Eleanor hierheen te komen omdat ik echt met haar moet praten. Want dit, dit is niet oké!' Ik knik kort en net op dat moment komt de bewaker me zeggen weg te gaan. Eenmaal buiten pak ik mijn telefoon en app het rare nummer, ik weet toch al dat Eleanor daar achter zit.

Ik: Eleanor. Je broer wil je spreken. A.S.A.P.

2 minuten later krijg ik een melding:

Gebruiker 16666666666 heeft je geblokkeerd.

Ik zucht en rol met mijn ogen. Wat haat ik die meid.

Eleanor pov
'Wat moet je?' Ik sta voor Luke die me ongelovig en boos aankijkt. 'Wat heb je gedaan? El, je draait door!' Ik zucht geïrriteerd. 'Ik zorg dat Louis aan mij gebonden is, duhh. En het lukt me prima.' Hij kijkt nu vol onbegrip. 'Nee El, hij houd niet van je. Je moet om hem geen domme dingen gaan doen. Echt niet!' Nu ben ik boos. War denkt hij wel niet. 'Jawel! En dit gaat me lukken!' Hij schud heftig zijn hoofd. 'Eleanor nee! Ik mag Harry en Louis niet maar dit gaat te ver. Je maakt een relatie kapot!' Ik begin te grijnzen. 'Je geeft nu zelf toe dat het me inderdaad lukt!' Zeg ik triomfantelijk. 'Neehee!' Gefrustreerd veegt hij door z'n haar. 'JE. GAAT. TE. VER!' 'Man, je hoeft niet te schreeuwen.' Hij balt zijn vuisten. 'Eleanor, doe dit niet. Vertel het onze ouders, pleeg abortus en val anderen hier niet mee lastig!' Ik steek mijn middelvinger op. 'Die "ouders" gaan zich niet met mijn leven bemoeien. Dat wilden ze nooit en nu is hun kans verkeken. Ik haat ze! En ik houd het kind en er is niets wat je daaraan kunt veranderen. En als je me hier niet in steunt ben je me kwijt. Dan ben je, net als onze ouders, lucht voor mij.' Dat gezegd te hebben draai ik me om en loop met stevige passen weg.

'IK WIL HET NIET!' Louis staat tegenover me. 'JE HOUD HET MAAR, DOE WAT JE WILT. MAAR IK WIL ER NIETS, NIETS MEE TE MAKEN HEBBEN. HOOR JE ME, NIETS!' Hij is echt woedend. 'PECH GEHAD!' Krijs ik terug. Ik had hem bij mij uitgenodigd om te praten maar we zijn in een enorme ruzie beland. Hij loopt furieus op me af. 'IK VIND JE NIET LEUK ELEANOR, NEE. NOG BETER. IK HAAT JE! OKE. JE VERPEST ECHT ALLES!' Oké, au! Ik hef mijn hand op en geef hem een klap tegen zijn kaak. 'DURF DAT NOG EENS TE ZEGGEN!' En hij zegt het weer. 'Weet je...' mijn stem klinkt nu onheilspellend zacht. 'Ik pak je wel terug. Als is dat het laatste wat ik doe.' En dan rent hij de kamer uit.

Ik ga naar Taylor. Ik moet haar bedanken voor dit geweldige plan. Over 9 maanden zal Louis wel bij me moeten blijven! Ik pak de sleutels van de auto (niet dat ik een rijbewijs heb) en start hem op. Ondertussen bel ik Taylor.

Ik:Hey ik sta over een paar minuten voor je deur en moet je echt alles vertellen!

Taylor:Can't wait sis!

Ik grijns lichtjes en rijd verder. Dan zie ik voor me een meisje die over wilt steken, ik herken haar meteen. Het is Lottie! Een zusje van Louis.

Er komt een zwarte waas voor mijn ogen...