i hate you/i love you

hoe gaat het met hem?

Louis pov
1 week later

Ik staar naar mijn zusje die er vreselijk klein uitziet in zo'n groot, wit ziekenhuis bed. Er ontsnapt een kleine traan maar ik veeg hem ruw weg. Een week geleden kreeg ik te horen dat Lottie aangereden was en dat de auto was weggereden. Het probleem was dat er bijna niemand was op dat moment dus niemand heeft het echt zien gebeuren. Een oude vrouw, zij belde de ambulance, zag een auto wegrijden maar kan hem niet identificeren. Ik slik moeizaam. Lottie in coma, vreselijk. O, wat haat ik die automobilist! Mijn vader, Anne en mijn andere zusjes zijn er ook kapot van. Harry heb ik niet gesproken. Ik heb hem gezien deze week maar hij mij niet. Ik heb dus echt geen idee wat zijn reactie was. Misschien geeft hij wel helemaal niets om mij of mijn familie. Aan de andere kant, ik heb onze ruzie veroorzaakt. En ik heb zo'n idee dat deze wel niet zo snel over zal zijn. 'Louis, je moet echt mee naar huis hoor.' Ik draai me om. Phoebe staat in de deuropening van Lotties kamer. Boos schud ik mijn hoofd. Ze loopt naar me toe en komt op de stoel naast me zitten. 'Lou,' 'nee!' Ze zucht. Dan is het een hele tijd stil. 'Phoebe,' begin ik. Ze knikt. 'Hoe... hoe reageerde hij op het nieuws?' Het komt er maar moeilijk uit. Ik hoef zijn naam niet eens te noemen, ze weet al over wie ik het heb. 'Slecht.' Ik kijk geïrriteerd. 'Is dat het enige?' 'Louis wat wil je horen? Wil je dat ik zeg dat hij keihard begon te lachen om aan te tonen dat Harry een slecht persoon is en het dus niet erg is dat het uit is?' Ze kijkt boos maar dat doet me niets. Is het uit? Daar hebben we het nooit over gehad. 'Vertel!' Ik ga niet zeggen dat ze gelijk had met haar vraag. Ze zucht. 'Anne vertelde het hem en hij huilde,' begint ze. 'En toen...' plotseling hield ze op. 'Ja?' 'Toen. Eh... ging hij naar z'n kamer en ik hoorde hem nog een tijdje huilen en schelden op de bestuurder en zelfs bidden voor Lotties leven.' Ze zei het te snel en werd te rood. 'je liegt.' Ze schud haar hoofd. 'Wat ik zei klopte, hoor!' 'Ja, maar je hebt iets verzwegen!' Het klonk te beschuldigend, dat vond Phoebe blijkbaar ook. 'Zeg, ik had je ook niets kunnen vertellen.' 'Alsjeblieft, Pheebs?' Ze zucht en rolt net haar ogen en legt haar hand op de arm van Lottie. 'Hij, hij vroeg naar jou...' die had ik niet zien aankomen! 'Wat?' 'Hij vroeg meteen, en ik citeer: is Louis oké? Ik moet naar hem toe. Nou ja, dat wilde hij zeggen denk ik maar bij het woord hem werd hij stil en toen rende hij naar boven en toen ja, de rest.' Ik werd een beetje duizelig. Zelfs nu vroeg Harry meteen hoe het met mij ging. Hij is veel te aardig en ik verdien hem niet. 'Moet je niet even met hem gaan praten Lou?' Vraagt Phoebe zachtjes. Ik knik aarzelend. 'Jullie horen bij elkaar, dat kan iedereen zien.' Ik zucht. 'Ik hoor het wel!' Ze geeft eerst mij en dan Lottie en kus op ons voorhoofd en gaat dan weg. Ik moet inderdaad met hem gaan praten. Maar dat durf ik echt niet hoor! Het moet! Ik pak mijn telefoon erbij om Harry te appen dat we moeten praten. Maar dan zie ik dat ik een appje heb! Alleen niet van hem...

Eleanor: Nu weet je waar ik toe in staat ben. Ligt Lottie lekker? Je weet wat je moet doen om dit te stoppen, hè? 💗

Nu word ik echt misselijk, en bang. Ik had al zo'n vermoeden. Ik weet wat ze bedoelt met "je weet wat je moet doen om dit te stoppen" maar ik wil het niet! Ik haat haar, ik haat haar zo erg. Maar dit moet inderdaad stoppen. Ik zucht kort. Wat moet ik doen. Kies ik voor Harry dan maak ik waarschijnlijk een paar levens kapot. Kies ik voor Eleanor, dan sowieso één. Ik probeer helder na te blijven denken. Wat niet lukt.

Eenmaal (toch) thuis aangekomen loop ik meteen door naar boven. Door al dit gedoe heb ik (weer) vrij van school gekregen. De rest niet. Harry is er dus ook niet op dit moment, wat ik aan de ene kant wel jammer vind. Ik loop linea recta naar mijn kamer en ga in mijn bed liggen nadenken. Ik ben daar al snel klaar mee. Vreselijke gedachten over de consequenties van mijn keuzes malen door mijn hoofd. Ik kijk mijn kamer rond en zie dat het een enorme troep is. Ik heb de zin "een opgeruimde ruimte. Een opgeruimd hoofd!" Wel eens gelezen en besluit het nu te gaan toepassen. Ik begin met het opruimen van mijn kamer. Overal kom ik foto's van mij en Harry tegen, die laat ik gewoon staan. Ik kijk onder mijn bed waar ook troep ligt. Ik haal alles er onderuit. Dan heb ik opeens een short vast, van Harry. Die heeft hij vast laten liggen na... dat doet er niet toe! Ik druk het shirt tegen mijn gezicht. Het ruikt nog naar hem. Opgetogen houd ik het shirt vast. Blij dat ik nog iets van zijn geur heb weten te incasseren. Wacht eens... ik loop zijn kamer in en zoek wat dingen. Dan pak ik een shirt van hem dat nog sterker naar hem ruikt en trek dat schaamte loos aan.

Harry pov
Ik staar uit het raam, mijn hoofd leunt op mijn hand. Ik let totaal niet op naar wat de leraar zegt. Nee zeg! Ik heb nu wel andere, belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Om mijn positie even te schetsen. Ik zit hier in een klaslokaal, alleen (Niall, Liam en Zayn hebben een andere les) terwijl mijn halfzusje in het ziekenhuis in een coma ligt en ik niet meer weet of ik en Louis uit elkaar of nog bij elkaar zijn. Ik wil zo graag naar hem toe. Hem kussen, knuffelen zeggen dat alles goed komt. Hem vergeven. Maar het lukt niet. Ik haat mezelf daarvoor. Als ik klaar ben met school ga ik meteen door naar Lottie. En als Louis daar dan is... dat zien we dan wel! Waarschijnlijk niet. Hij weet dat ik daar na school heen ga en hij ontwijkt me dus... 'Meneer Styles let jij ook even op!' Brult de leraar door het lokaal heen. Verward kijk ik op. 'Jij ja!' Snauwt hij. Ik zucht, en dat valt helemaal niet goed bij hem. 'Het kan me niet schelen dat je relatie uit is ofzo maar hier LET JE OP!' Nu word IK kwaad. Boos spring ik overeind. 'Dat u het even weet. Mijn zusje ligt in coma!' En dan pak ik mijn tas en ren ik het lokaal uit. Kwaad en verdrietig loop ik door de gang naar mijn kluisje, ik ga naar huis. Weg van deze kloteschool. 'Harry?' Ik draai me om. Daisy kijkt me vragend aan. Phoebe was eerder uit en ging dus naar Lottie maar zij niet. 'Hey' het komt er te pijnlijk uit. 'Wat is er gebeurd?' Ik leg alles uit. 'En tot slot,' snik ik. 'Weet ik niet hoe het met Louis gaat!' Zachtjes droogt Daisy mijn tranen. We zitten in het meiden toilet maar dat kan me niet schelen. 'Hazz. Louis is... nou ja, niet oké maar dat zijn we allemaal niet. Hij is verdrietig ja, maar staat niet op instorten. Dat komt omdat er 90% kans is dat ze zonder problemen ontwaakt.' Ik zucht zachtjes. 'Ik houd van hem en wil niet dat hij pijn heeft.' Murmel ik. 'Dat snap ik' en dan ga ik naar huis en zij terug naar haar les waar ze even uit geglipt was.

Eleanor pov (de dag)
'Dat je dat gedaan heb. Sis omg!' Lacht Taylor. Ik ben net bij haar huis aangekomen. 'Ik zag haar oversteken en kon het niet laten' giechel ik. 'Het is niet eens zo ernstig geloof ik!' Ze haalt haar schouders op. 'Maar Louis weet nu wel dat het menens is met jou!' 'Zeker!' Ook Ariana en Selena komen na een tijdje. Alleen reageren zij minder blij en trots op mijn daden. 'Ben je serieus?' Vraagt Ariana geschokt, wat een dramaqueen zeg! 'Ja. En wat dan nog?' Ik rol met mijn ogen. 'Sorry El maar dat kan echt niet!' Reageert Selena al even geschokt. 'Why not?' Waarom doen ze zo vreselijk moeilijk. 'Ze had dood kunnen zijn!' 'Is ze niet!' Dan staan ze op en gaan beiden weg. 'als ze maar niet met hangende pootjes terugkomen!' Zegt Taylor schouderophalend. Ik grijns.

Sorry niet zo'n lang hoofdstuk maar het volgende....

Even over Eleanor. Ik heb echt geen haat naar haar. Ik weet echt niet hoe ze in het echt is en ja, hier is ze vreselijk maar het is natuurlijk niets persoonlijks!

Byeeee