Home (Summer Series #1)

Kabanata XXX

"You still have a chance to walk away." A deep, familiar voice whispered in my ear. Pilit kong nagpupumiglas sa mga kamay kong nakatali sa likod ng metal na upuan. My eyes were blindfolded too.

"Are you shitting me? Paano ako makakaalis kung nakatali ang mga kamay ko?" I can't even recognize my voice. It was full of anger. I'm in the body that I couldn't control. Hindi ako nagkakamali. It was like a virtual reality.

Naramdaman ko ang pagluwag ng pagkakatali ng blindfold sa kamay ko. My eyes widened at horror as I meet Nate's piercing eyes. This time, it's different. His eyes were covered with pain. It was like he's exhausted from something.

"Nate." Hindi ko alam kung bakit kumikibot ang aking labi habang binibigkas ang kanyang pangalan. All I know is I'm not the one who's controlling myself. Parang nasa loob lamang ako ng kanyang utak.

"Would you stay?" He stared directly at my eyes. I heard how his voice quivered. I felt my jaw clenched like it triggered something within me. What is happening?

I heard shuffling steps from the door behind him. Unti unting naglabo ang paningin ko at agad napabalikwas sa kama. Pawis na pawis ako at mabilis ang aking hininga. It was a nightmare. I glanced at the clock. It was already six in the morning. Isang linggo na ang nakalipas magmula noong nakaalis si Nate patungong Manila.

That dream... it felt too surreal. Pinilig ko ang aking ulo at napagpasyahang ligpitin na ang aking kama. I believe that dreams foresee future. O nagkakataon lamang talagang nangyayari iyon sa akin. I dreamt on having two puppies and they got lost right after I make them their own house. Lumipas ang ilang linggo, my parents went and stay in abroad for good.Naghilamos ako at bumaba na para magalmusal.

"Carrie, ang aga mo ata. Hapon pa naman ang lakad mo ngayon." Lumingon ako sa nagkakapeng sila Itay Rene at Inay Fely.

"Ah. Naalipungatan na po ako, Nay. Kaya bumangon na rin po ako." tugon ko.

"Ano ba gusto mong almusal? Ipagluluto kita." sabi ni Inay. Umiling ako sa kaniyang tugon.

"Ako na po. Magkape lang po kayo dyan."

Hinayaan na lamang nila ako. I've check the fridge. Kinuha ko ang ham at eggs at niluto ito. Sumali ako sa hapag habang nilalapag ang aking mga niluto. Dinagdagan ko na rin ito para sa mga tauhan.

Hiniwa ko ang ham at tumikim ng kaunti. I glanced at my breakfast and remembered Nate. Napagtantong ito ang niluto niya para sa akin noong sinundo niya ako kela Luigi. My cheeks reddened as I remembered our first kiss.

"O, iha? Bakit ka namumula? Palamigin mo muna. Mainit pa ata." Umiling ako. I badly miss Nate. Kahit pa man, nagkakatext kami. I just can't help but to miss his presence beside me.

Tinapos ko ang pagkain at nagtungo muna sa veranda. Magaalas siyete pa lamang. Baka naliligo pa lamang si Nate. I might asked him about what he really did in Manila after my debut. Pag nagkakatawagan kami, he sounds so stressed. Ayaw ko nang dagdagan pa iyon.

When my Dad and Mom's here, I'll told them about us. Iniisip ko ang magiging reaksyon nila kung malaman nilang kami na. I hope they're good with it, though. Since when he got here, my mom asked me to treat him good.

Pumasok na ako pagkatapos magpahangin at napagpasyahang manood na muna ng cartoons. Amazing World of Gumball na siguro. Pero bago pa man ako makaupo sa sofa, tinawag na ako ni Ate Edith.

"Mam! May natawag po! Barute? Baruti? Ewan ko po! Di ko mabasa!" At inilahad niya ang phone. Natawa ako sa kanyang pagkakabigkas sa pinangalan ko sa contact ni Nate.