BAHAR

🌹Eve Dönüş..

Bir zamanlar Biri Vardı .
Avuçlarımın ,içinde hayaller, Hani dileyince istersin Avuç avuç ,

Onun dünyasını, yaratan ellerinden istersin, Ve Sevdan hiç dinmez .

Seni ateşi ile yıkıp kavurana kadar, ilk yakar sonra da kavurur, için yangın dışın deniz.
Sonra bu yangın alır başını gider,

Büyür ,büyür seni de yakar, çocukluğunu da yakar ,her şeyi yakar, herkesi yakar.
Bütün bir atlas yanar,

Şu zamana kadar neler yaşamıştım Neleri göze almıştım her şey boşunaymış .

Yaşadıklarım beni günden güne yiyip bitirirken ben hala bekliyordum .

Neyi bekliyorsam kimi bekliyorsam Ne için .

Hastalığım ağır bir darbe gibi hayatımın ortasına inmişti.

Elimden hiç bir şey gelmiyordu .
Sadece yaşıyordum Halbu ki yaşayıp yaşamayacağım bile belli değil ken,

Son bir haftadır dünyam o kadar tersine dönmüştü ki hiç bir şey hissedemiyorum artık .

Sadece ara ara yoklayan hastalık bulgularım vardı .

Buna da alışmıştım Umudumu yitirmiştim artık ne gidecek bir yönüm nede bir limanım vardı .

Şu koca hayatta yalnız ve amansız çaresizce yürümeye başlamıştım, nere gidersem gideyim nerede olursam olayım hiç bir yer kabul etmiyordu beni .

Şu son zamanlarda En büyük destekcim ,Asaf ile Asu'ydu. Onların dostluğu bir nebze kafamı dağıtmaya yetiyordu .

Asu her ne kadar Tedaviye başlayalım dese de hiç bir çareme yaramayan tedaviyi istemiyordum .

Neyi değiştirecekti kimi Benimi ben benlikten çıkmıştım artık .

Ne anlamı vardı boşa kürek çekmeye bir umudum bir tutunacak dalım olmamışken ,

Düşüncelerime son verip Elimdeki hazırladığım kahveleri alarak bahçeye doğru adımladığım da Asaf ile Asu kafa kafaya vermiş bir şeyler konuşuyordu .

Yanlarına yaklaşmaya başladığım da ,

Asu "Asaf bir yolunu bulup Bahar'ın tedavi olmasını sağlamalıyız "dedi.

"Bende biliyorum Asu Ama ısrar ile reddediyor ne yapmamız gerek inan hiç bilmiyorum çaresizim"

Yanlarına geldiğimde beni görmeleri ile derin bir sessizlik olurken kahveleri ikram ettim .

Bende oturduğum da Kahvemi alarak bir yudum aldım .

Her şey ne zordu yaşanan şeyleri yaşayıp da yaşanmamış gibi davranmak ağır geliyordu ama kaldırmak zorundaydım .

"Bahar "

"Bahar"

Dalgınlıkla Silkelenerek kahverengi gözlerim siyah gözler ile buluştu .

"Efendim Asaf "

"Telefonun Çalıyor "

Telefonum mu ? Çalıyordu ben neden duymamıştım ki ,

"Dalmışım "

Arayan Teyzemdi. Özlemiştim onu sesini duymayalı bir kaç gün gelse de dün konuşmuştuk halbuki .

"Teyzem "

"Bahar Kızım Nasılsın ?"

"İ yim teyzem sen nasılsın "

"İyiyim kuzum Ben aslın da sana bir şey demek için aramıştım "

Dikkatle dinleyerek duraksadım ,