ကၽြန္ေတာ့ကိုမဖိတ္ထားတဲ့ ညစာစားပြဲတစ္ခုမွာေပါ့ သူ႔ကိုပထမဆံုးေတြ႔ခဲ့တယ္။ စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုကို ကိုမီထားၿပီး လူတစ္စုနဲ႔စကားစျမည္းေျပာေနေလရဲ႕… အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ၤီကို၀တ္ထားၿပီး အက်ၤီလက္ကိုေခါက္တင္ထားတဲ့သူ႔ပံုစံေလး… အနက္ေရာင္လည္စည္းကိုလည္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္မ၀တ္ထားဘဲ သူ႔ရင္ဘက္ေပၚကိုအသာေလးခ်ထားတယ္။ သူ႔ပံုစံကိုႀကည့္ရတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွအေရးမလုပ္တဲ့ မာနမင္းသားလိုပဲ… သြယ္လ်တဲ့သူ႔ရဲ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ စပ်စ္၀ိုင္ခြက္ကိုအသာတၾကည္ကိုင္ထားပံုက သူ႔ဘ၀မွာခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈေတြမရွိသလိုပဲ။ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြအျပည့္ သူ႔အနားမွာေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ သူေဌးသားေလးလားမသိဘူး…
ေကာင္မေလးေတြကလည္းသူ႔အနားမွာ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနၿပီး… သူတစ္စံုတစ္ခုကို စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့…… He’s not my style!! ဒါေပမဲ့လည္း… သူ႔ပံုစံက ျမင္သမွ်ေကာင္မေလးေတြ ေမ့လဲသြားႏိုင္တယ္; အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ပါသူ႔ကိုေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ အဖုထစ္မရွိတဲ့ သူ႔ႏွဖူးေပၚနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အညိဳေရာင္မ်က္၀န္းေလးေပၚမွာ ညိဳပုတ္ေရာင္ဆံပင္ေလးက ဖြာလန္က်ဲေနတယ္။ ေဟာေတာ့… သူကၽြန္ေတာ့့ဘက္လွည့္ၿပီး ျပန္ေငးၾကည့္ေနတယ္… ကၽြန္ေတာ့ဖန္ခြက္ေတာင္ျပဳတ္က်မတတ္ပဲ… ရွက္လြန္းလို႔မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့… ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေခၽြးစီးေတြေတာင္ျပန္လာၿပီ။ သူကၽြန္ေတာ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနလို႔ က်က္သီးေတြထလာၿပီး လက္ထဲမွာရွိတဲ့ ဝိုင္ကိုအကုန္ေမာ့ခ်လိုက္တယ္…… ဒါေပမဲ့လည္းမေပ်ာက္ေသး… ရင္ေတြတဒုတ္ဒုတ္နဲ႔… ေနာက္တစ္ခြက္ထပ္ေသာက္ၿပီး သူ႔ကိုေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့………
သူ႔မ်က္လႊာကိုခ်ၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ #ဂလု……… သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္နားတစ္ေနရာကေန ကၽြန္ေတာ့ကိုမထိတထိနဲ႔ျပံဳးလိုက္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့ႏွလံုးသားေလး ေပါက္ထြက္မတတ္ျဖစ္ၿပီး အသက္ရွဴႏႈန္းေတြျမန္လာတာေပါ့။
ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာၿပီး ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္လို႔ ကၽြန္ေတာ့ညီမဝမ္းကြဲဘက္လွည့္ၿပီးစကားသြားေျပာလိုက္တယ္။
أنت تقرأ
Stranger
أدب الهواةCharacter : Luhan, Sehun, HunHan Original Author : Shikamin (Rewrite in Myanmar. But not all the same) Genre : Yaoi, Drama, angst, **18 fic** ........................................................................................... Foreword ...
