“Sehun… Saranghae” ကၽြန္ေတာ့ႏႈတ္က သူ႔ကိုေျပာလိုက္ၿပီ…
“Luhan-ah… ဘာျဖစ္လာလို႔ ဒီေလာက္ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနတာလဲ?” ကၽြန္ေတာ့ပုခံုးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ စိုးရိမ္ပူပန္စြာေမးလိုက္သည္။
“ငါဒီေန႔ နင္နဲ႔အိပ္လို႔ရလား?”
“ရတာေပါ့။ ဒီအိမ္က မင္းအတြက္အျမဲတမ္း တံခါးဖြင့္ထားေပးမွာ” သူ ကၽြန္ေတာ့လက္ကို ကိုင္တြယ္ၿပီး အိပ္ခန္းဘက္ကို ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ၿပီ။
ႀကီးမားက်ယ္ျပန္လွတဲ့ သူ႔ေမႊ႔ယာအလယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လွဲလိုက္သည္။ အလ်င္ေျပးလာလို႔ပဲလား? အင္မတန္ ေမာဟိုက္ေနတဲ့ ၾကားက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ တိုးေ၀ွ႔ကာ မ်က္လႊာခ်လိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ထိုမ်က္လႊာၾကားကပဲ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္ က်ကာ…
“Hey… Lu ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ?” တအံ့တအားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကို ဆြဲခြာၿပီး ေမးလိုက္ခ်ိန္
သူ႔ရင္ခြင္ထဲျပန္ကာတိုး၀င္ၿပီး “Sehun-ah… Mianhae” ငိုသံမ်ားၾကား သူ႔ကိုေတာင္းပန္ေနမိၿပီ။
သူတစ္ခြန္းမွ ျပန္ကာမေျပာေတာ့ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ဖို႔ရြယ္လိုက္ခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့ေခါင္းကို ျပန္ကာဆြဲသိမ္းၿပီး
*ဘာကိုမွ ထပ္ကာမေစာင့္ပါနဲ႔ေတာ့
*ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုသာ သိမ္းပိုက္ယူပစ္လိုက္ပါကြယ္…
*ဒါဟာ အေကာင္းဆံုးအေျဖပါ… ဒါဟာ အထိေရာက္ဆံုးပါ…
*ညအေမွာင္ထုထဲ လမင္းလည္း အိပ္စက္လို႔ေနၿပီ…
*ကိုယ္သာ တစ္ျခားသူဆိုရင္…
*ကိုယ့္မွာ ရယ္ရႊင္စရာပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္သာရွိခဲ့ရင္…
*မင္းအခုရေနတဲ့ဒဏ္ရာေတြကို မီးရွိဳ႕ပ်ာခ်လိုက္ခ်င္ၿပီ…
*Baby don’t cry, tonight
*လမိုက္ညေလး ျဖတ္ေက်ာ္သြားခဲ့ရင္…
*Baby don’t cry, tonight
*အရာအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ…
*မင္းငိုရင္းနဲ႔ပဲ ပူေပါင္းေလးလိုျဖစ္သြားမွာမဟုတ္ေတာ့…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stranger
Hayran KurguCharacter : Luhan, Sehun, HunHan Original Author : Shikamin (Rewrite in Myanmar. But not all the same) Genre : Yaoi, Drama, angst, **18 fic** ........................................................................................... Foreword ...
