ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ၂၈ စကၠန္႔က ၂၈ ႏွစ္အတိုင္းပင္ ျဖစ္တည္ေနၿပီ……
“မင္း ေဆးမေသာက္လို႔ျဖစ္ရဲ႕လား?” တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ဓာတ္ေလွကားထဲမွ Minho ကၽြန္ေတာ့ကိုရုတ္တရက္ ေမးလိုက္တယ္။
“ငါ…” ကၽြန္ေတာ့အသံက ဓာတ္ေလွကားထဲမွာ ဟိန္းေနတာပဲ… ကၽြန္ေတာ့အသံျပန္တိုးလိုက္ၿပီး “ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းနည္းသက္သာေနပါၿပီ”
Sehun ကၽြန္ေတာ့အနား တိုးကပ္လာသလိုခံစားရခ်ိန္ “မင္းေနမေကာင္းဘူးလား? ဘယ္နားလဲ? ဘာလို႔ေဆးခန္းသြားမျပတာလဲ?”
“ရတယ္” ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ျပတ္သားစြာေျပာဆို၍ “ငါေျပာေနတယ္ေလ… ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔”
သူျပန္၍ပါးစပ္ပိတ္သြားၿပီ။ အလံုးပိတ္ဓာတ္ေလွကားေၾကာင့္ပင္အလား ကၽြန္ေတာ့တစ္ကိုယ္လံုး ေဇာေခၽြးေတြျပန္လာၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့အထင္ေတာ့ Oh Sehun သူ႔ကိုသူ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိသလိုပဲ။ အလိုက္ကမ္းဆိုးလည္း ေတာ္ေတာ္မသိတဲ့အေကာင္ေလ…… Minho ကၽြန္ေတာ့ဘက္လွည့္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့ႏွဖူးကို ရုတ္တရက္သူ႔လက္ဖ၀ါးနဲ႔စမ္းကာ
“မင္း အဖ်ားတက္ေနၿပီ” သူကၽြန္ေတာ့ကို စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ေျပာေနရွာၿပီေပါ့။
“ဘယ္ကသာ… မဟုတ္ဘူး” ကၽြန္ေတာ္ရုတ္တရက္ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး တလက္ဆက္ေျပာမိၿပီ “အဖ်ားတက္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီထဲမွာေတာ္ေတာ္ပူေနလို႔ပါ။ မင္းမျမင္ဘူးလား ငါအခုပဲဓာတ္ေလွကားရပ္ၿပီး အျပင္ထြက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာၿပီ” ကၽြန္ေတာ့ႏွဖူးက ေခၽြးေတြကို လက္ဖ၀ါးႏွင့္ သုတ္ကာ “Aigoo… ေတာ္ေတာ္ပူတာပဲ… မင္းေရာမပူဘူးလား? ငါကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ ငါ့အထင္…”
Minho ကၽြန္ေတာ့ကိုၾကည့္ၿပီး ဟားတိုက္ကာရယ္ေလရဲ႕။ Oh Sehun နဲ႔ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာ့ Minho ရယ္သံက ပိုလို႔ရိုးသားျဖဴစင္ေနတယ္။ Sehun ရယ္သံက ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆြဲေဆာင္မႈရွိခဲ့ပါေစ Minho ရယ္သံက ကၽြန္ေတာ့စိတ္ကို နည္းနည္းေလးေတာ့သက္သာရာရေစၿပီ။
“ငါလည္း ပါးစပ္ပိတ္သင့္ေနၿပီ”
အရင္တုန္းကဆိုရင္ အခုလိုျဖစ္သြားရင္ အေတာ္ပင္ရွက္ဖို႔ေကာင္းေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေျပာခ်င္ရာေျပာလိုက္တာကို Minho ေတာ္ေတာ္ႏွစ္သက္ေနသည့္အလား… ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မရွက္ေတာ့ေပ…… သူ႔ရဲ႕ ညီအကိုစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ပင္လား သူကၽြန္ေတာ့ေဘးနားရွိေနရင္ အရာရာအဆင္ေျပေနသလိုပဲ။
ESTÁS LEYENDO
Stranger
FanfictionCharacter : Luhan, Sehun, HunHan Original Author : Shikamin (Rewrite in Myanmar. But not all the same) Genre : Yaoi, Drama, angst, **18 fic** ........................................................................................... Foreword ...
